Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, η Κατερίνα Στικούδη αναφέρθηκε στη στιγμή που άνοιξε το σχολικό της λεύκωμα διαβάζοντας όσα είχαν γράψει για εκείνη οι συμμαθητές της.

Όλο αυτό το «δεν μασάω» attitude το έχεις εκ γενετής; Έχεις ένα είδος πανοπλίας, πώς το καταφέρνεις αυτό;

«Αυτή η πανοπλία ξεκίνησε από όταν άρχισα να ασχολούμαι με την κολύμβηση και να κάνω πρωταθλητισμό. Πάντα ήμουν συγκεντρωμένη στο τι κάνω εγώ κι όχι στο τι κάνει ο ανταγωνιστής, ο γείτονας, ο πίσω, ο μπρος, δεν με ενδιαφέρει.

Ξαφνικά υπήρξε η συμμετοχή στο Your Face Sounds Familiar κι αναθεώρησαν και μετά ξαφνικά το ξαναξέχασαν και ξεκινάμε πάλι από την αρχή. Είναι μια κατάσταση που δεν έχει τελειωμό γιατί μας αρέσει να είμαστε επικριτές και να λέμε τις κακίες χωρίς να το σκεφτόμαστε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχολούμαστε επικριτικά με τους άλλους. Ας συγκεντρώσουμε την ενέργεια σε εμάς. Και δεν με ένοιαζε ποτέ να είμαι αρεστή, ούτε καν σε όλο το σχολείο.

Κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια μου ένα λεύκωμα, όταν ήμουν στη Γ’ Γυμνασίου, και σοκαρίστηκα με τα λόγια που έγραφαν οι συμμαθητές. Το βρήκα και το πέταξα. Κάποια πράγματα ήταν όμορφα και τα κράτησα, κάποια έντονα κι άσχημα τα άφησα πίσω. Ενδεικτικά «πω πω με αυτό το κολυμβητήριο μυρίζεις χλώριο». Ήταν γραμμένο αυτό. Δεν είχα παρατηρήσει τα βλέμματα, ούτε τι εξυπηρετούσε ένα τέτοιου είδους σχόλιο, τώρα κοιτώ πίσω και τα σκέφτομαι. Ένιωσα θλίψη αλλά έμεινα στο καλό που υπάρχει πάντα δίπλα στο κακό.

Για παράδειγμα, αυτήν την περίοδο στα Mad Awards, δύο φίλες μου με ρωτούσαν σχετικά με κάποια άσχημα σχόλια που δέχτηκα και τους εξηγούσα πως δεν χρειάζεται να μένουν σε αυτό το ένα αρνητικό αλλά στα υπόλοιπα θετικά. Έτσι είναι. Έχουμε την τάση να μας ενδιαφέρει ο τσακωμός, η ίντριγκα, η κακία», ανέφερε η Κατερίνα Στικούδη.