ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Χρήστος Πολίτης: Ο «Γιάγκος Δράκος» σπάει τη σιωπή του για τις τραυματικές εμπειρίες του στη «Λάμψη»
Οι κάκιστες σχέσεις με τον Φώσκολο και η συνεργασία με τη «Βίρνα»
Ο Χρήστος Πολίτης
επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη ύστερα από σχεδόν μισό αιώνα αποχής από τον κινηματογράφο. Δεκαεπτά χρόνια μετά την αυλαία της σειράς-φαινόμενο, της «Λάμψης», ο ηθοποιός μίλησε ανοιχτά για αυτό το μεγάλο και αρκετά δύσκολο κεφάλαιο της καριέρας του. Τον Φώσκολο «δεν τον γούσταρε ποτέ». Όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν μόνο οικονομικά ριγμένος στη σειρά, αντέδρασε.
Η «Λάμψη» για εκείνον ήταν ένας αγώνας δρόμου, μια πρόκληση, στην οποία δεν αποδίδει κάποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Όσο για το πώς αποφάσισε να πρωταγωνιστήσει αναφέρει: «Εκείνη την εποχή η Βουγιουκλάκη είχε πολύ στενές σχέσεις με τον Κυριακού, είχαν κάνει τη σειρά “Και εύθυμη και χήρα” με τον Σπυρόπουλο. Οπότε, η “Λάμψη” ήταν άλλη μια ευκαιρία για να παίξει ο Σπυρόπουλος. Ο Φώσκολος σκεφτόταν διάφορα πρόσωπα σύμφωνα με τη δική του αισθητική. Δηλαδή ο Φώσκολος ήταν τύπος που έβλεπε σε μια βιτρίνα ένα σακάκι λαμέ ψαροκόκαλο κι αγόραζε δυο-τρία. Τέτοια φόραγε. Ήθελαν τον Σπυρόπουλο και για κάποιο λόγο -δηλαδή γιατί ήταν ο Διαγόρας Χρονόπουλος τότε στο παιχνίδι- την Κούρκουλα.
Χρόνια μετά, σε μια δεξίωση, ο ίδιος ο Κυριακού μου αποκάλυψε ότι η Βουγιουκλάκη πρότεινε να παίξω εγώ το ρόλο του Γιάγκου. Κάπως προτάθηκε και η Κάτια Δανδουλάκη. Άρα εμείς ήμασταν “φορετοί” στη “Λάμψη” και έπρεπε να μας αποδεχθεί ο Φώσκολος. Ο οποίος δεν με συμπάθησε ποτέ. Η συνεργασία μας ήταν… καμία. Τους δύο πρώτους μήνες που σκηνοθετούσε, έδειχνε τη Βίρνα ακόμη και σε πλάνα που μιλούσα εγώ. Κάποια στιγμή τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω ότι παραιτούμαι. “Γιατί;” μου λέει. “Γιατί μιλάω και δείχνεις μόνο τη Δανδουλάκη”. “Ναι”, λέει, “αλλά έχεις μια φωνή που δεσπόζει”.
“Τότε ηχογράφησε τη φωνή μου να τελειώνουμε”, του λέω. Πάνω στο κοντρόλ ήταν συνήθως η Βουγιουκλάκη, ο Πλωρίτης και ο Χρονόπουλος, οι οποίοι είχαν συναντήσεις δυο-τρεις φορές την εβδομάδα με τον Φώσκολο για να ελέγχουν τους προστατευόμενούς τους. Ο Γιάγκος Δράκος λοιπόν ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτος.
Μια μέρα όμως με έπιασαν αγκαζέ ο Κυριακού από τη μία και ο Φώσκολος από την άλλη και μου λένε: “Η Δανδουλάκη είναι να φύγει, εσύ κρατάς τη σημαία. Ακόμη και όταν πεθάνω”, λέει ο Φώσκολος, “έχω σενάρια στο συρτάρι μου για 30 χρόνια. Αν φύγεις, η “Λάμψη” θα κατεβάσει ρολά. Σε σένα στηριζόμαστε”. Αυτή η κουβέντα έγινε το ’96. Έμεινα ως το 2005. Η Δανδουλάκη έφυγε το ’98», είπε σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στον Θεοδόση Μίχο, για το «The Magazine» του News247.gr και τόνισε ότι από την αρχή είχε καταλάβει την επιτυχία της «Λάμψης», ενώ την ίδια στιγμή θυμάται σκηνές από τα γυρίσματα.
«Παίρναμε το σενάριο το βράδυ και γυρίζαμε την επομένη. Κάθε πρωινό μου ήταν τραγικό. Έβριζα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μαλ@κίες έγραφαν. Εγώ και η Δανδουλάκη είχαμε δικαίωμα να διορθώνουμε το κείμενο. Εκείνη ερχόταν στο γύρισμα και το κείμενό της ήταν όλο γεμάτο blanco. Εγώ από την αρχή είπα ότι δεν θα αλλάξω ούτε ένα “και”. Είμαι ηθοποιός, όχι σεναριογράφος, δεν θα κάνω και αυτή τη δουλειά. Ο αγώνας μου λοιπόν ήταν να κάνω ό,τι μπορούσα για αυτόν το ρόλο. Ένα στοιχείο που έβαλα στον Γιάγκο Δράκο ήταν το ερωτικό. Δεν εννοώ σεξουαλικό, αλλά το πώς βλέπεις τον κόσμο… Τι να πρωτοπούμε για αυτό το σενάριο. Θα σας θυμίσω κάτι απλό:
Ο Γιάγκος Δράκος, αυτός ο μεγιστάνας, ένα βράδυ αναγκάζεται να κοιμηθεί στο γραφείο του, που έχει ένα καναπεδάκι και είναι σαν ένα μεσιτικό γραφείο της σειράς στο Αιγάλεω. Ξυπνάει το πρωί, ανοίγει μια πόρτα που υποτίθεται ότι είναι το μπάνιο, ρίχνει νερό στα μούτρα του, ξυρίζεται με το BiC, μετά βγάζει μια ψωροκολόνια από το συρτάρι, παίρνει ένα καμινέτο και φτιάχνει τον καφέ του. Και σκέφτεσαι: “Βρε μ@λ@κα, όλη μέρα είσαι στου Κυριακού το μέγαρο, το γραφείο του είναι 800 τ.μ., έχει από τραπεζαρία μέχρι γυμναστήριο. Και ο Γιάγκος Δράκος φτιάχνει καφέ στο καμινέτο;».
«Το έκανα για τα λεφτά»
Στο ερώτημα γιατί παρ’ όλα αυτά παρέμεινε στη σειρά απαντά:
«Προφανώς το έκανα για τα λεφτά. Δεν είχα μία γιατί τα είχα ρίξει όλα στο Απλό Θέατρο, που τότε ήταν πίσω από το Πάντειο, όπου ανέβαζα ποιοτικά έργα. Έφτασα όμως να παίρνω από τη μάνα μου χρήματα για τσιγάρα και βενζίνη. Και υποτίθεται ότι ήμουν γνωστός πρωταγωνιστής. Αποφασίζω λοιπόν να κάνω τη “Λάμψη”. “Χρήστο, παραπάνω από 1.100.000 δρχ. δεν μπορούμε να σου δώσουμε”, μου λένε. Μάλλον με δουλεύουν, σκέφτηκα, όταν άκουσα το ποσό. Ήταν αστρονομικό για μένα. Δηλαδή, αν μου έλεγαν 100.000 το μήνα, πάλι θα μου φαίνονταν πολλά. “Πόσο παίρνει η Δανδουλάκη;” τους ρωτάω. “Λίγο παραπάνω από σένα”, μου λένε. “Καλά”, λέω, “ας της κάνουμε τη χάρη, γιατί μέχρι τώρα ό,τι έχουμε κάνει μαζί, είμαι πρώτο όνομα εγώ”. Έλα όμως που σύντομα μαθαίνω ότι η Δανδουλάκη δεν παίρνει 50.000 παραπάνω, αλλά συνολικά 2.000.000 και βάλε... Με απειλή παραίτησης με πάνε στο 1,5 εκατομμύριο. Αλλά αργότερα μαθαίνω ότι η Δανδουλάκη παίρνει 3.000.000 τελικά. Εξαρχής η Δανδουλάκη είχε θέσει όρο να είναι στους τίτλους:
“Η Λάμψη με την Κάτια Δανδουλάκη”. Ήθελε να μπει πρώτο όνομα. “Άντε”, λέω εγώ, “ας μπει μετά και ο Χρήστος Πολίτης”. “Όχι”, μου λένε, “δεν θέλει κανέναν πλάι της”. “Κι εγώ πού πάω;” ρωτάω. “Μετά”, μου λένε, “θα είναι ως εξής: Πρωταγωνιστούν Κώστας Σπυρόπουλος, Ελένη Κούρκουλα”. Αν είναι δηλαδή δυνατόν δύο νέοι ηθοποιοί, μόνο και μόνο επειδή ήταν ο ένας προστατευόμενος της Βουγιουκλάκη και η άλλη σύζυγος του Χρονόπουλου. “Αφήστε το, μην το βάλετε πουθενά το όνομά μου”, τους λέω. “Όχι”, μου λένε, “θα σας βάλουμε γκεστ σταρ”. “Μάλλον δεν ξέρετε τι σημαίνει γκεστ σταρ”, τους λέω. Ένας βασικός ήρωας σε ένα σίριαλ δεν είναι γκεστ σταρ. “Μην το βάλετε πουθενά”, τους λέω, “αν χρειαστεί να το μάθει ο κόσμος, θα βγω έξω με πλακάτ που θα λέει: Είμαι ο Χρήστος ο Πολίτης και παίζω σε αυτή τη σειρά”».
Τελικά, το όνομά του ήταν το τέταρτο στους τίτλους αρχής, μετά τους Κάτια Δανδουλάκη, Κώστα Σπυρόπουλο και Ελένη Κούρκουλα.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα On Time
Η «Λάμψη» για εκείνον ήταν ένας αγώνας δρόμου, μια πρόκληση, στην οποία δεν αποδίδει κάποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Όσο για το πώς αποφάσισε να πρωταγωνιστήσει αναφέρει: «Εκείνη την εποχή η Βουγιουκλάκη είχε πολύ στενές σχέσεις με τον Κυριακού, είχαν κάνει τη σειρά “Και εύθυμη και χήρα” με τον Σπυρόπουλο. Οπότε, η “Λάμψη” ήταν άλλη μια ευκαιρία για να παίξει ο Σπυρόπουλος. Ο Φώσκολος σκεφτόταν διάφορα πρόσωπα σύμφωνα με τη δική του αισθητική. Δηλαδή ο Φώσκολος ήταν τύπος που έβλεπε σε μια βιτρίνα ένα σακάκι λαμέ ψαροκόκαλο κι αγόραζε δυο-τρία. Τέτοια φόραγε. Ήθελαν τον Σπυρόπουλο και για κάποιο λόγο -δηλαδή γιατί ήταν ο Διαγόρας Χρονόπουλος τότε στο παιχνίδι- την Κούρκουλα.
Χρόνια μετά, σε μια δεξίωση, ο ίδιος ο Κυριακού μου αποκάλυψε ότι η Βουγιουκλάκη πρότεινε να παίξω εγώ το ρόλο του Γιάγκου. Κάπως προτάθηκε και η Κάτια Δανδουλάκη. Άρα εμείς ήμασταν “φορετοί” στη “Λάμψη” και έπρεπε να μας αποδεχθεί ο Φώσκολος. Ο οποίος δεν με συμπάθησε ποτέ. Η συνεργασία μας ήταν… καμία. Τους δύο πρώτους μήνες που σκηνοθετούσε, έδειχνε τη Βίρνα ακόμη και σε πλάνα που μιλούσα εγώ. Κάποια στιγμή τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω ότι παραιτούμαι. “Γιατί;” μου λέει. “Γιατί μιλάω και δείχνεις μόνο τη Δανδουλάκη”. “Ναι”, λέει, “αλλά έχεις μια φωνή που δεσπόζει”.
“Τότε ηχογράφησε τη φωνή μου να τελειώνουμε”, του λέω. Πάνω στο κοντρόλ ήταν συνήθως η Βουγιουκλάκη, ο Πλωρίτης και ο Χρονόπουλος, οι οποίοι είχαν συναντήσεις δυο-τρεις φορές την εβδομάδα με τον Φώσκολο για να ελέγχουν τους προστατευόμενούς τους. Ο Γιάγκος Δράκος λοιπόν ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτος.
Μια μέρα όμως με έπιασαν αγκαζέ ο Κυριακού από τη μία και ο Φώσκολος από την άλλη και μου λένε: “Η Δανδουλάκη είναι να φύγει, εσύ κρατάς τη σημαία. Ακόμη και όταν πεθάνω”, λέει ο Φώσκολος, “έχω σενάρια στο συρτάρι μου για 30 χρόνια. Αν φύγεις, η “Λάμψη” θα κατεβάσει ρολά. Σε σένα στηριζόμαστε”. Αυτή η κουβέντα έγινε το ’96. Έμεινα ως το 2005. Η Δανδουλάκη έφυγε το ’98», είπε σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στον Θεοδόση Μίχο, για το «The Magazine» του News247.gr και τόνισε ότι από την αρχή είχε καταλάβει την επιτυχία της «Λάμψης», ενώ την ίδια στιγμή θυμάται σκηνές από τα γυρίσματα.
«Παίρναμε το σενάριο το βράδυ και γυρίζαμε την επομένη. Κάθε πρωινό μου ήταν τραγικό. Έβριζα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι μαλ@κίες έγραφαν. Εγώ και η Δανδουλάκη είχαμε δικαίωμα να διορθώνουμε το κείμενο. Εκείνη ερχόταν στο γύρισμα και το κείμενό της ήταν όλο γεμάτο blanco. Εγώ από την αρχή είπα ότι δεν θα αλλάξω ούτε ένα “και”. Είμαι ηθοποιός, όχι σεναριογράφος, δεν θα κάνω και αυτή τη δουλειά. Ο αγώνας μου λοιπόν ήταν να κάνω ό,τι μπορούσα για αυτόν το ρόλο. Ένα στοιχείο που έβαλα στον Γιάγκο Δράκο ήταν το ερωτικό. Δεν εννοώ σεξουαλικό, αλλά το πώς βλέπεις τον κόσμο… Τι να πρωτοπούμε για αυτό το σενάριο. Θα σας θυμίσω κάτι απλό:
Ο Γιάγκος Δράκος, αυτός ο μεγιστάνας, ένα βράδυ αναγκάζεται να κοιμηθεί στο γραφείο του, που έχει ένα καναπεδάκι και είναι σαν ένα μεσιτικό γραφείο της σειράς στο Αιγάλεω. Ξυπνάει το πρωί, ανοίγει μια πόρτα που υποτίθεται ότι είναι το μπάνιο, ρίχνει νερό στα μούτρα του, ξυρίζεται με το BiC, μετά βγάζει μια ψωροκολόνια από το συρτάρι, παίρνει ένα καμινέτο και φτιάχνει τον καφέ του. Και σκέφτεσαι: “Βρε μ@λ@κα, όλη μέρα είσαι στου Κυριακού το μέγαρο, το γραφείο του είναι 800 τ.μ., έχει από τραπεζαρία μέχρι γυμναστήριο. Και ο Γιάγκος Δράκος φτιάχνει καφέ στο καμινέτο;».
«Το έκανα για τα λεφτά»
Στο ερώτημα γιατί παρ’ όλα αυτά παρέμεινε στη σειρά απαντά: «Προφανώς το έκανα για τα λεφτά. Δεν είχα μία γιατί τα είχα ρίξει όλα στο Απλό Θέατρο, που τότε ήταν πίσω από το Πάντειο, όπου ανέβαζα ποιοτικά έργα. Έφτασα όμως να παίρνω από τη μάνα μου χρήματα για τσιγάρα και βενζίνη. Και υποτίθεται ότι ήμουν γνωστός πρωταγωνιστής. Αποφασίζω λοιπόν να κάνω τη “Λάμψη”. “Χρήστο, παραπάνω από 1.100.000 δρχ. δεν μπορούμε να σου δώσουμε”, μου λένε. Μάλλον με δουλεύουν, σκέφτηκα, όταν άκουσα το ποσό. Ήταν αστρονομικό για μένα. Δηλαδή, αν μου έλεγαν 100.000 το μήνα, πάλι θα μου φαίνονταν πολλά. “Πόσο παίρνει η Δανδουλάκη;” τους ρωτάω. “Λίγο παραπάνω από σένα”, μου λένε. “Καλά”, λέω, “ας της κάνουμε τη χάρη, γιατί μέχρι τώρα ό,τι έχουμε κάνει μαζί, είμαι πρώτο όνομα εγώ”. Έλα όμως που σύντομα μαθαίνω ότι η Δανδουλάκη δεν παίρνει 50.000 παραπάνω, αλλά συνολικά 2.000.000 και βάλε... Με απειλή παραίτησης με πάνε στο 1,5 εκατομμύριο. Αλλά αργότερα μαθαίνω ότι η Δανδουλάκη παίρνει 3.000.000 τελικά. Εξαρχής η Δανδουλάκη είχε θέσει όρο να είναι στους τίτλους:
“Η Λάμψη με την Κάτια Δανδουλάκη”. Ήθελε να μπει πρώτο όνομα. “Άντε”, λέω εγώ, “ας μπει μετά και ο Χρήστος Πολίτης”. “Όχι”, μου λένε, “δεν θέλει κανέναν πλάι της”. “Κι εγώ πού πάω;” ρωτάω. “Μετά”, μου λένε, “θα είναι ως εξής: Πρωταγωνιστούν Κώστας Σπυρόπουλος, Ελένη Κούρκουλα”. Αν είναι δηλαδή δυνατόν δύο νέοι ηθοποιοί, μόνο και μόνο επειδή ήταν ο ένας προστατευόμενος της Βουγιουκλάκη και η άλλη σύζυγος του Χρονόπουλου. “Αφήστε το, μην το βάλετε πουθενά το όνομά μου”, τους λέω. “Όχι”, μου λένε, “θα σας βάλουμε γκεστ σταρ”. “Μάλλον δεν ξέρετε τι σημαίνει γκεστ σταρ”, τους λέω. Ένας βασικός ήρωας σε ένα σίριαλ δεν είναι γκεστ σταρ. “Μην το βάλετε πουθενά”, τους λέω, “αν χρειαστεί να το μάθει ο κόσμος, θα βγω έξω με πλακάτ που θα λέει: Είμαι ο Χρήστος ο Πολίτης και παίζω σε αυτή τη σειρά”».
Τελικά, το όνομά του ήταν το τέταρτο στους τίτλους αρχής, μετά τους Κάτια Δανδουλάκη, Κώστα Σπυρόπουλο και Ελένη Κούρκουλα.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα On Time
