Υποδύεται τον µοναδικό γιατρό των Παξών στη νέα σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, «Maestro», στο Mega.

Ο Αντίνοος Αλµπάνης δεν είναι µόνο ταλαντούχος, αλλά έχει λόγο που σε καθηλώνει, σε κάνει να θέλεις να τον ακούσεις, γιατί σίγουρα θα «πάρεις» και θα «µάθεις» από εκείνον! Ο «Μιχάλης» του «Maestro» µιλά για τη ζωή του, την κοινωνία των «τεράτων», αλλά και για το πόσο τον άλλαξε η περιπέτεια της υγείας του.

Η κουβέντα ξεκινά µε την ανακοίνωση πως το «Maestro» έγινε η πρώτη ελληνική σειρά στο Netflix, αφού η πλατφόρµα πήρε τα παγκόσµια δικαιώµατα για τη σειρά του Παπακαλιάτη. «Είναι κάτι που το γνωρίζαµε ως πιθανότητα. Είµαστε πολύ χαρούµενοι και πολύ ευτυχισµένοι. Είναι η πιο ουσιαστική δουλειά του Χριστόφορου και σε επίπεδο σεναρίου και σε επίπεδο δοµής, γιατί είναι στην πιο ώριµή του φάση και καταπιάνεται µε τόσο διακριτικό τρόπο και µε τόση φροντίδα µε ζητήµατα που απασχολούν την κοινωνία σήµερα, που µόνο αξιοθαύµαστο είναι», δηλώνει ο ταλαντούχος ηθοποιός.

Οσο για τον ρόλο του στη σειρά, εξηγεί: «Ναι, έχω κι εγώ την ηρεµία του “Μιχάλη”, όµως δεν είµαι τόσο δωρικός και λακωνικός. Είµαι πιο εξωστρεφής. Ο Μιχάλης είναι βασανισµένος άνθρωπος σωµατικά και ψυχικά και έχει και έναν ανεκπλήρωτο έρωτα µε τη Σοφία, που τον βασανίζει πολύ, και θα δούµε πώς διαµορφώνεται αυτή η σχέση στο µέλλον. Ποιο το παρελθόν αυτής της σχέσης και πώς θα εξελιχθεί», αποκαλύπτει. Σωµατική και λεκτική βία, απειλές και εικόνες που ήταν πραγµατικά «γροθιά στο στοµάχι» βίωσαν οι θεατές του στο «Maestro».

O ίδιος έχει βιώσει παρόµοιες καταστάσεις; «Φυσικά, και οι περισσότεροι θεατές ταυτίζονται µε κάτι που παρακολουθούν είτε ως θύτες είτε ως θύµατα είτε ως απλοί παρατηρητές. Εγώ µε την επαγγελµατική µου ιδιότητα έχω γίνει µάρτυρας κακοποιητικών συµπεριφορών, έχω δει ανθρώπους που ήταν παραβατικοί. Το θέµα είναι να πάρουµε κάτι από αυτό και να µη µείνουµε απλοί παρατηρητές αυτής της κατάστασης, γιατί η µυθοπλαία, πέρα από τον διασκεδαστικό της ρόλο, έχει και βαθιά ψυχαγωγικό ρόλο και ανοίγει παράθυρα, που µας βοηθούν να εξελιχθούµε και να πάµε παρακάτω». Οι αποκαλύψεις δεν σταµατούν, µε το κρεσέντο βίας και στυγερών εγκληµάτων να σου δένει κόµπο το στοµάχι.

Πώς αντιδρά ο ίδιος σε µια κοινωνία «τεράτων»; «Πιο πολύ µε τροµάζει το γεγονός πως έχουν συµβεί εγκλήµατα στο παρελθόν και δεν τα έχουµε µάθει ποτέ. Πόσες κατεστραµµένες ψυχές, πόσα παιδιά κακοποιήθηκαν και δεν τιµωρήθηκαν ποτέ οι κακοποιητές τους; Αυτό µε ανησυχεί περισσότερο».

Οσο για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου, δηλώνει πως «ήταν νοµοτελειακό. Οσο δεν υπάρχει ένα φρένο στη διάθεση για κακοποίηση, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα νοµίζουν πως µπορούν να λειτουργούν ασύδοτα. Στην ασυδοσία θα υπάρξουν και άνθρωποι που θα βρουν το θάρρος να µιλήσουν, οπότε ήταν θέµα χρόνου να γίνει αυτό».

«Έγινα πολύ πιο τρυφερός»

Ο Αντίνοος Αλµπάνης έδωσε µάχη µε τον καρκίνο και µιλά για τις αλλαγές που έφερε στη ζωή του η περιπέτεια µε την υγεία του: «Πολλά άλλαξαν στη ζωή µου, πολλά αναθεώρησα. Εγινα πολύ πιο τρυφερός και προσπαθώ και θα προσπαθώ στο µέλλον να κατανοώ καλύτερα τους ανθρώπους, όπως και να βρω τη δύναµη να συγχωρήσω πράγµατα που µε έχουν πικράνει, γιατί η συγχώρεση είναι σπουδαίο πράγµα. Αν και εγώ έχω υπάρξει σκληρός µε ανθρώπους, θα είχα την ανάγκη να έρθει κάποιος και να µου πει: “Εκείνη τη µέρα ήσουν αγενής”».

Oσο για το πρόσωπο που του έδινε δύναµη καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειάς του; «Είναι η αδερφή µου, που αποτελεί το τρανό παράδειγµα της αξίας που έχει η οικογένεια. Είναι το αποκούµπι µου, ξέρω πως ανά πάσα ώρα και στιγµή θα είναι δίπλα µου και βρίσκει απόλυτη εφαρµογή αυτό που µου έλεγε η µητέρα µου πως, "Αν φύγω από τη ζωή εγώ, θα έχετε ο ένας τον άλλον"», τονίζει. Τις γυναίκες τις θαυµάζει και τις εκτιµά και όχι µόνο ερωτικά. Νιώθει πως είναι πολύτιµες και το εκφράζει µε τον πιο όµορφο τρόπο. «Εχω σχέση µεγάλου θαυµασµού µε το γυναικείο φύλο. Θεωρώ πως αυτή είναι η στιγµή, χρονικά, ιστορικά, οι γυναίκες να βγουν µπροστά, να υποκλιθούµε στο µεγαλείο τους, στην ψυχή τους. Η δύναµη των γυναικών είναι τεράστια και θα τις θαυµάζω πάντα µε κάθε τρόπο», παραδέχεται.

Τέλος, σε ό,τι αφορά το θέατρο, πρωταγωνιστεί στο συναρπαστικό έργο του Frank McGuinness «Κάποιος να µε προσέχει», που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο «Αυλαία». Τους ρόλους ερµηνεύουν επίσης ο ∆ηµήτρης Μάριζας και ο Πίτερ Ραντλ. «Είµαι πολύ ευτυχισµένος που είµαι σε αυτή την παραγωγή. Πρόκειται για τρεις οµήρους (έναν Αγγλο, έναν Ιρλανδό κι έναν Αµερικανό) που είναι έγκλειστοι σε ένα κελί στον Λίβανο, υπό το άγρυπνο βλέµµα των τροµοκρατών-απαγωγέων τους». Οσο για το αν θέλει να βρει κάποια να τον... προσέχει; «Φυσικά! Είναι ο απόλυτος στόχος που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Ακόµα και εκείνοι που έχουν αποφασίσει για δικούς τους λόγους πως η µοναξιά τούς βολεύει ας καταλάβουν πως αυτά τα κάστρα που χτίζουν και νιώθουν ασφαλείς µέσα τους µας αποµονώνουν. Μονάχα το "µαζί" έχει αξία», ολοκληρώνει.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 12/11