Η Δώρα Τσαμπάζη βρέθηκε καλεσμένη στη Δώρα Αναγνωστοπούλου και το«MEGA STORIES» και αφηγείται την ζωή της με τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη αλλά και την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής της, που είναι η απώλειά του.

Οι δύο τους έζησαν μία κοινή πορεία ζωής δέκα χρόνια, έχοντας αποκτήσει και δύο παιδιά.

Η είδηση της ασθένειας του Αλέξανδρου Νικολαΐδη έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά ο ίδιος είχε συνειδητοποιήσει πλήρως τι του συνέβαινε και ήταν αρκετά προσγειωμένος.

«Έκλεισε η κουβέντα μας με τα ευχαριστώ του ενός προς τον άλλον. Ήταν και ο ίδιος που μου είπε “Σε τι ζωή σε καταδίκασα;”. Του είπα ότι δεν θέλω να το πεις ξανά αυτό, είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα, δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μου χωρίς εσένα, ίσως δεν θα είχα κάνει οικογένεια και θέλω να σε ευχαριστήσω για αυτά τα ωραία χρόνια που περάσαμε μαζί. Πίστευε ότι δεν θα τα καταφέρει και όταν τον ρώτησα πώς αισθάνεται για αυτό, μου είπε ανακούφιση.

Όταν διάβασα την επιστολή έκλαιγα και ταυτόχρονα ένιωθα υπερήφανη για τον άνθρωπο που είχα κοντά μου. Ήλπιζα να μην δινόταν η ευκαιρία να το ανεβάσω, αν και οι ελπίδες μας το τελευταίο διάστημα είχαν εξανεμιστεί. Δεν περίμενα όλο αυτό που συνέβη από τον κόσμο. Μου έλεγαν φίλοι μου ότι ο περιπτεράς έκλαιγε παρόλο που δεν το ήξερε. Ενώθηκε η Ελλάδα για μία μέρα», ανέφερε η Δώρα Τσαμπάζη.

Και συνέχισε: «Η ασθένεια μπορεί να ήρθε τον καιρό που γεννιόταν ο γιος μας, την στιγμή, μπορεί και την ίδια μέρα. Τις ενοχλήσεις, το μούδιασμα στο δεξί πόδι, τις είχε όταν ο γιος μας ήταν τριών μηνών. Ήταν ένας μεταστατικός όγκος από τον πνεύμονα, ήδη είχε πάει στον εγκέφαλο και πίεζε το νεύρο της αισθητικότητας και του προκαλούσε αυτά τα μουδιάσματα. Αν υποθέσουμε ότι όλο αυτό ήθελε λίγο χρόνο, υποθέτουμε ότι το έπαθα όταν ήμουν έγκυος ή όταν γεννούσα.

Άρχισε να το ψάχνει, ξεκίνησε από τη μέση αλλά δεν τον ικανοποιούσαν οι απαντήσεις των γιατρών γιατί ήξερε καλά το σώμα του. Τα Χριστούγεννα του 2020 κάναμε μία μαγνητική και είδαμε ότι υπάρχει ένας όγκος. Το 2021 μπήκαμε στο χειρουργείο και ελπίζαμε να είναι καλοήθης και η βιοψία έδειξε ότι είναι μεταστατικός από το πνεύμονα. Εκεί ήταν το σοκ γιατί και ο άνθρωπός σου έχει καρκίνο αλλά έχει φτάσει ήδη στο στάδιο 4. Πήγαμε Αθήνα, νοικιάσαμε ένα σπίτι απέναντι από το νοσοκομείο. Είχα πάει το θήλαστρο μαζί μου, έβγαζα γάλα, το έβαζα στις παγοκύστες και το έστελνα με ΚΤΕΛ για να φάει το παιδί μου. Εκεί καταλάβαμε τι είναι οικογένεια. Τι σημαίνει οικογένεια; Αγωνίζομαι. Ο Αλέξανδρος αγωνιζόταν για τον εαυτό του και για εμάς, έδινε μία μάχη για τη ζωή του. Και εγώ έδινα μάχη για να έχει το παιδί μου το πλέον απαραίτητο, δηλαδή την τροφή του».

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην επιστολή που δημοσιεύτηκε στους προσωπικούς του λογαριασμούς μόλις είχε φύγει από τη ζωή αλλά και στην δημοπρασία.

Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης ό,τι έγραφε το εννοούσε και ήθελε μέσω των μεταλλίων να καταφέρει να δώσει μία καλύτερη ζωή σε άλλα παιδιά.