Στα... θεατρικά αίματα είναι ο Νίκος Ψαρράς , που βρίσκεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και προσεχώς στην Επίδαυρο. Ο ηθοποιός μίλησε στο MEGA, για τις δραστηριότητές του και τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στο Χόλιγουντ, αλλά και την οικογένειά του. 

«Ανεβάζουμε το έργο “Σκηνές από έναν γάμο” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με τη Μαρίνα Ασλάνογλου. Επιπλέον, ξεκινάω πρόβες για την Επίδαυρο με τον Φρανκ Καστόρφ. Ετοιμάζουμε και τη “Μάγισσα” στον ΑΝΤ1 με την Κατερίνα Λέχου, Τάσο Νούσια, Γιώργο Γάλλο, Μαρκέλλα Γιαννάτου, Ανάσταση Ροϊλό και Έλλη Τρίγγου».

Για τη γυναίκα του και το γιο του, ο Νίκος Ψαρράς είπε: «Κλείνουμε 10 χρόνια γάμου με τη σύζυγό μου και ο γιος μας, Πάνος, είναι 8,5 χρόνων. Η απόφαση να συνυπάρξεις με έναν άνθρωπο και να κάνεις οικογένεια ήρθε σε μένα σε μια φάση που το ζήταγα. Θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα ότι δεν υπήρξα χορτασμένος από σχέσεις και εμπειρίες. Με την Έλενα αισθάνθηκα μια ασφάλεια και ένα χτυποκάρδι που είχα να το αισθανθώ από την εφηβεία μου. Με τον γιο μου έχουμε πολύ καλή σχέση, προσπαθώ να είμαι όσο μπορώ κοντά του, νευριάζει με τη δουλειά μου. Όταν ήταν μικρός έλεγε “κακός μπαμπάκας, όλο θέατρο”».

Ο Νίκος Ψαρράς μίλησε για την καριέρα του στις ΗΠΑ: «Στην Αμερική δεν πήγα για να κάνω καριέρα, ούτε να γίνω σταρ του Χόλυγουντ. Το εργαλείο μας είναι ο λόγος, όταν έχεις μια προφορά αμέσως περιορίζεται η γκάμα σου να παίξεις. Δούλεψα στο σίριαλ “Guiding Light” που ήταν σαπουνόπερα αλλά ήταν μια τεράστια εμπειρία. Στο Λος Άντζελες έκανα έναν πιλότο για μια ταινία που δεν έγινε και έμεινα άνεργος και άρχισα να σερβίρω σε εστιατόρια.

Με βλέπανε σε οντισιόν αλλά δεν έκλεινα δουλειές και η ψυχολογία μου ήταν πολύ πεσμένη. Είχα φτάσει σε τέτοιο σημείο να πιστεύω ότι έχω διαλέξει λάθος δουλειά. Σερβίροντας κάτι κυρίους, έκλεισα μια δουλειά που λεγόταν "Wanted" (μετάφραση "Καταζητούμενος") και το ένα έφερε το άλλο. Αν επέμενα, δεν ξέρω πού θα ήταν η ζωή μου σήμερα, μπορεί να ήταν καλύτερα, αλλά και πολύ χειρότερη».

Κλείνοντας, ο Νίκος Ψαρράς ανέφερε: «Στην Αμερική συνάντησα πολλούς σταρ, τη Μέριλ Στριπ, τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο. Είδα την Γκλεν Κλόουζ και της λέω “έχουμε φάει κάποτε σε διπλανά τραπέζια στο Λος Άντζελες" όταν ήταν υποψήφια στα Όσκαρ, “και έχασα πάλι” μου είπε».