Τον Ιούλιο του 2020 η Ελπίδα ένιωσε να χάνεται ο κόσμος της όταν έχασε τον σύζυγό της, τον αρχιτέκτονα Στάθη Κατσαντώνη με τον οποίο είχαν πορευτεί μαζί παραπάνω από 4 δεκαετίες, και μίλησε γι αυτό στο περιοδικό «Hello».

Η ίδια βυθίστηκε στο απόλυτο πένθος και μάλιστα έναν μήνα μετά την απώλειά του η Ελπίδα έπαθε έμφραγμα, γεγονός που θα μπορούσε να της είχε κοστίσει και την ίδια της τη ζωή.

Το γεγονός ότι ήσουν καλά στην προσωπική σου ζωή καθόρισε πολλά;

Ναι. Ήμουν γεμάτη, είχα έναν καταπληκτικό σύντροφο και απέκτησα δύο υπέροχα παιδιά. Το μεγαλύτερο όνειρό μου το έκανα πραγματικότητα. Γεννήθηκα σε χωριό, ήρθα στην Αθήνα 14 ετών και κατόρθωσα να ξεχωρίσω, να με μάθει όλη η Ελλάδα και να αγαπηθώ πολύ, προσωπικά και μουσικά. Θα ήμουν αχάριστη αν δεν έλεγα ότι έζησα σπουδαία τη ζωή μου. Τι άλλο να πω εκτός από ευχαριστώ;

Την ξαφνική απώλεια του συζύγου σου, το καλοκαίρι του 2020, έχεις αρχίσει να τη διαχειρίζεσαι πλέον;

Ναι, τη διαχειρίζομαι πια. Το έχω δουλέψει το θέμα. Τον έχω βέβαια συντροφιά πολλές φορές εδώ στη μοναξιά μου. Το να βρεθείς μόνη μετά από 45 χρόνια κοινής ζωής δεν είναι εύκολο. Δεν θα είναι ποτέ εύκολο. Έχω πάρει απόφαση ότι θα ζω με αυτό και προχωρώ με τα παιδιά μου, το εγγονάκι μου που έρχεται – και ίσως ακολουθήσουν και άλλα- με τους φίλους μου και τις αναμνήσεις μου.

Και με τη μουσική.

Πάντα! Περάσαμε πολύ ωραία με τον Γιάννη Χριστοδουλόπουλο, που είναι καταπληκτικός συνθέτης και μουσικός, και σχεδιάζουμε παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα για το καλοκαίρι. Είχα πάντα το μεράκι να κάνω παράσταση με ένα πιάνο και ο Γιάννης μού έδωσε αυτή την ευκαιρία. Μας αρέσει αυτή η συνεργασία, να υπάρχουμε μαζί, τον αγαπώ σαν παιδί μου.