Στη μακρόχρονη μουσική του εκπομπή «Στην υγειά μας, ρε παιδιά », που έριξε αυλαία ύστερα από 17 χρόνια, αναφέρθηκε από καρδιάς ο Σπύρος Παπαδόπουλος μιλώντας στο περιοδικό «7 Μέρες Tv» και τον Γιάννη Βίτσα.

Σας λείπει το «Στην υγειά μας», μια εκπομπή που άνοιξε τον δρόμο στα προγράμματα αυτού του είδους; Θα επιστρέφατε σε κάτι ανάλογο;

Όταν ξεκίνησε αυτή η εκπομπή, στην ΕΡΤ, μου είχαν πει ότι ήθελαν να κάνουν κάτι entertainment, διότι είχε παρουσιαστεί ένα κενό στο πρόγραμμα. Εγώ τους είπα τότε ότι αγαπώ πολύ το τραγούδι, αυτό το είδος που εγώ γνώριζα, και συμφωνήσαμε.

Κάναμε τον πρώτο χρόνο και μου ζήτησαν να κάνουμε και δεύτερο. Εγώ τους είπα ότι δεν μπορώ γιατί δεν ήξερα πώς θα βρω άλλα κόνσεπτ. Τελικά, η εκπομπή συνεχίστηκε για δεκαεπτά χρόνια!

Θέλω να πω ότι πήρα πολλά από αυτή την εκπομπή, διότι γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους, αλλά έδωσα και πολλά. Πολλές εργατοώρες, πάρα πολύ διάβασμα, πολύ άγχος. Ήταν πολύ αγχωτική για εμένα αυτή η εμπειρία, γιατί ήθελα να τα οργανώνω όλα έως την τελευταία λεπτομέρεια.

Μέχρι να περάσει το πρώτο τέταρτο και να δω ότι ξεσφίγγουν οι γραβάτες, δεν μπορούσα να σταθώ από το άγχος. Την πλήρωσα αυτή τη 17ετία και ήρθε μια μέρα απροειδοποίητα το μέσα μου και μου είπε «Σπύρο, φτάνει». Σηκώθηκα πέντε η ώρα το πρωί, κάπνισα ένα τσιγάρο και είπα «το τελειώνω τώρα». Από τότε, τέλος! Είναι κάτι που θα θυμάμαι πάντα.

Ο κόσμος θα το θυμάται πάντα και, αστεία αστεία, έχει γίνει μια ωραία αρχειοθήκη όπου καταφεύγουν όλοι και πολύ το χαίρομαι.

Από εδώ και πέρα θέλω όταν προκύπτει κάτι καλό, όπως το «Κάνε ότι κοιμάσαι», να το κάνω με μεγάλη χαρά. Θέλω να είμαι πια μόνο ηθοποιός και τίποτε άλλο!