Ο «Τελευταίος πειρασμός» είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία του Ν. Καζαντζάκη, νομίζω όλοι έχουμε ακούσει αυτόν τον τίτλο. Άρχισε να το γράφει μέσα στα φριχτά χρόνια της γερμανικής κατοχής αναζητώντας παρηγοριά, ενδυνάμωση. Είναι πολυσυζητημένο, πολυπαθές και παρεξηγημένο γιατί για αυτό το βιβλίο κατηγορήθηκε άδικα ο Ν. Καζαντζάκης. Μάλιστα το 1954 ο Πάπας στη Ρώμη έβαλε τον Τελευταίο πειρασμό στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων του Βατικανό.

Μιλάμε γα ένα βιβλίο που καθώς το έγραφε ο Καζαντζάκης έκλαιγε τόσο πολύ που βρέχονταν οι σελίδες και δεν μπορούσε να συνεχίσει να γράφει από τη συγκίνηση. Ποια είναι η μυστική του δύναμη για αυτά που περνάμε σήμερα; Για φανταστείτε να αφήσαμε τον εαυτό μας να σκεφτεί ότι αυτό που μας συμβαίνει τώρα είναι απλώς ένα κακό όνειρο, ότι δεν υπάρχει lockdown, ότι δεν είμαστε εν μέσω πανδημίας, ότι δεν εξαρτάται η υγεία του συνανθρώπου μου από τη συμπεριφορά μου, ότι όλα είναι όπως πριν σαν μια τυπική ανέμελη, ξέγνοιαστη μέρα και τότε νοιώθουμε μια ανακούφιση, σαν ένα βάρος να φεύγει από πάνω μας . Αυτό είναι «Τελευταίος πειρασμός».

Αυτό θέλησε για μια στιγμή μόνο ο Ιησούς του Καζαντζάκη, πάνω στο σταυρό, την ώρα του φριχτού πόνου ενδίδει για μια στιγμή στον πειρασμό να ονειρευτεί πως θα ήταν η ζωή του αν ήταν ένας κανονικός άνθρωπος, με μια ζωή χωρίς το βάρος όλου του κόσμου στους ώμους του. Είναι όμως και γλυκό αυτό το βάρος, όπως μας λεει ο Καζαντζάκης για τους πιο απομονωμένους και άγριους ασκητές του Αγίου Όρους «όσο έχουν τα χέρια ψηλά και προσεύχονται κρατάνε τον κόσμο μας να μην πέσει». Κι με αυτό ο Καζαντζάκης μας δείχνει ότι ο Χριστός πέρασε όλους τους πειρασμούς του ανθρώπου, ότι πόνεσε και από τότε ο πόνος άγιασε. Πολέμησε ως την τελευταία στιγμή ο πειρασμός να τον πλανέψει και ο πειρασμός νικήθηκε . Σταυρώθηκε ο Χριστός και από τότε νικήθηκε και ο θάνατος και ότι η Σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος για την Ανάσταση.