Ο Γρηγόρης Βαλτινός, ηθοποιός με 40 χρόνια συνεχούς, επιτυχημένης και δυναμικής παρουσίας στο ελληνικό θέατρο, αυτοβιογραφείται στην πρεμιέρα του νέου κύκλου της σειράς ντοκιμαντέρ «Μονόγραμμα», τη Δευτέρα 5 Απριλίου 2021 και ώρα 20:00, στην ΕΡΤ2.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς του ήταν παιδιά προσφύγων και οι δύο. Μόλις γεννήθηκε οι γονείς του χώρισαν. Με τη μητέρα του εγκαταστάθηκαν στην Ξάνθη.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είχε περάσει και στου Κουν, αλλά «ήθελα πιο ακαδημαϊκή μόρφωση», λέει. Η Μαίρη Αρώνη, η Ελένη Χατζηαργύρη, ο Στέλιος Βόκοβιτς, ο Νίκος Τζόγιας, ο Στρατής Καρράς, η Έλεν Τσουκαλά, η Μαρία Χορς, ο Σπύρος Παγιατάκης, ο Τάσος Λιγνάδης, ο Αλέξης Διαμαντόπουλος, ο Στέφανος Βασιλειάδης, οι δάσκαλοι που τον επηρέασαν πολύ. Παρακολούθησε επίσης, μαθήματα τραγουδιού και χορού. Αποφοίτησε με άριστα. Ωστόσο, δεν παρέμεινε να δουλέψει στο Εθνικό (όπως συνηθίζεται για όσους αποφοιτούν με άριστα), αλλά βγήκε στο ελεύθερο θέατρο.

Το 1980 ξεκίνησε την επαγγελματική πορεία του στο θέατρο. «Βγήκα κι εγώ όπως όλοι, με τον βασικό μισθό. Είχα τη μεγάλη ευλογία να βγω πάρα πολύ σωστά, με Ζυλ Ντασέν, με Μελίνα Μερκούρη, με Γιάννη Φέρτη. Με κλασικό έργο, Τενεσί Ουίλιαμς “Το γλυκό πουλί της νιότης”. Έδωσα οντισιόν – πολύ σκληρή οντισιόν – στον Ζυλ Ντασέν».

Έχει πρωταγωνιστήσει σε όλα τα είδη θεάτρου: Αρχαίο – κωμωδία – πρόζα – επιθεώρηση. Επίσης, έχει πρωταγωνιστήσει σε μιούζικαλ: «Εκείνο το μιούζικαλ που με έχει τρελάνει κυριολεκτικά και μου έχει χαρίσει μεγάλη ευτυχία είναι “Ο βιολιστής στη στέγη”. Το έχω παίξει τουλάχιστον τέσσερις φορές. Το μιούζικαλ μου αρέσει γιατί συνδυάζει πάρα πολλά πράγματα. Συνδυάζει το θέατρο, τη ζωγραφική, την ποίηση, τα εικαστικά, έχει χορό, έχει τραγούδι, έχει απαιτήσεις, έχει μια άλλη πυκνότητα».

Από το 1990 και μετά έχει σκηνοθετήσει πολλές παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Έχει συνεργαστεί επίσης, με τον Γιώργο Χατζηνάσιο. Έχουν κάνει μαζί έργα βυζαντινά και σύγχρονα. Το “Χρονικό της Αλώσεως” που παρουσιάστηκε στον Μυστρά, και τον “Μέγα Αλέξανδρο” στην Αίγυπτο, στις Πυραμίδες μπροστά στη Σφίγγα.

Συμμετείχε ως αφηγητής σε μεγάλα μουσικά έργα, όπως αυτά του Μίκη Θεοδωράκη. Έχει πρωταγωνιστήσει σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές, όπως «Πρόβα νυφικού», «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Τα παιδιά της Νιόβης» κ.ά. Είναι παντρεμένος εδώ και 35 χρόνια με την Εύα Μπίθα και έχουν δύο γιους.

Στέλιος Σγουράκης, Γρηγόρης Βαλτινός

Παραγωγός: Γιώργος Σγουράκης

Σκηνοθεσία: Στέλιος Σγουράκης

Συνεργάτης σκηνοθέτης: Χρίστος Ακρίδας

Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ιωάννα Κολοβού, Αντώνης Εμιρζάς

Φωτογραφία: Μαίρη Γκόβα

Ηχοληψία: Λάμπρος Γόβατζης

Μοντάζ: Θανάσης Παπαθανασίου

Μονόγραμμα, Η μακροβιότερη πολιτιστική εκπομπή της τηλεόρασης

Τριάντα εννέα χρόνια συνεχούς παρουσίας το «Μονόγραμμα», η μακροβιότερη πολιτιστική εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης, έχει καταγράψει με μοναδικό τρόπο τα πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.

«Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012, η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς-παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».


Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού-σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, προκειμένου να παρουσιαστεί με αυτοβιογραφική μορφή η ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων που δρουν στην πνευματική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, κοινωνική και γενικότερα στη δημόσια ζωή, ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί περίπου 400 πρόσωπα και θεωρούμε ως πολύ χαρακτηριστικό, στην αντίληψη της δημιουργίας της σειράς, το ευρύ φάσμα ειδικοτήτων των αυτοβιογραφουμένων, που σχεδόν καλύπτουν όλους τους επιστημονικούς, καλλιτεχνικούς και κοινωνικούς χώρους.