Ο Κανάκης και εμείς… Αυτήν την εβδομάδα, η εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» έπαθε το μεγαλύτερο στραπάτσο στη μακρόχρονη ιστορία της. Ένα ισότιμο μέλος της ομάδας κατηγορείται για διακίνηση βίντεο πορνογραφικού περιεχομένου πρώην φίλης του, χωρίς τη συγκατάθεσή της, και για ιδιοκτησία καναλιού με ίδιο περιεχόμενο…

Μέχρι στα μαύρα ντύθηκαν τα τρία πλέον μέλη της ομάδας, σαν να πενθούσαν που έχασαν πλέον τη δυνατότητα να γελούν, να εξευτελίζουν και να κουνάνε το δάχτυλο μπροστά στη μύτη μας. Το κακό είναι ότι ο Αντώνης Κανάκης δεν ακούει. Μόνο μιλάει. Ακατάπαυστα… Κατακτώντας -και μπράβο του- το προνόμιο να είναι «ηγέτης» στις συνδιαλλαγές του με κάθε κανάλι στο οποίο δουλεύει, να υπογράφει ηγεμονικά συμβόλαια -πάλι μπράβο του-, έχει και τη δυνατότητα να κατευθύνει τη ροή των πραγμάτων.

Άλλοι στη θέση τους θα είχαν φύγει από το παράθυρο. Είναι πολύ λίγοι οι Κανάκηδες στην τηλεοπτική ιστορία. Εξαιρετικά λίγοι... Τη Δευτέρα, και κυρίως την Τρίτη -υπήρχαν και οι διαφημίσεις, μην ξεχνάμε-, επί μία ώρα ο Αντώνης Κανάκης και τα δύο διακοσμητικά στοιχεία -στην μπάντα, μιλάει ο αρχηγός προσπάθησαν να μας πείσουν ότι για όλα φταίνε οι πουλημένοι δημοσιογράφοι, το στραβό σύστημα, το στραβό κλήμα που το έφαγε ο γάιδαρος και ότι πολύ καλώς τα έχωσαν στη Μενδώνη, καθότι αυτή διοικεί και όχι εκείνοι. Ούτε λόγος. Μόνο που και η τηλεόραση διοικεί όταν κουνάει το δάχτυλο…

Ο Αντώνης Κανάκης, που ξαφνικά έκανε αόρατο τον «αδελφό» Στάθη, μίλησε επί μακρόν για τη σάτιρα, αλλά ξέχασε να μας πει ότι σάτιρα δεν είναι να γελάμε εις βάρος ενός καρκινοπαθούς που έχει ελλιπείς φωνητικές χορδές από εγχειρήσεις, υπόθεση για την οποία έφαγαν 100.000 ευρώ πρόστιμο και αρνήθηκαν να ζητήσουν συγγνώμη. Αυτό είναι ακόμα ένα θέμα του Κανάκη. Η συγγνώμη και πώς να τη ζητήσουμε. Η συγγνώμη είναι κάτι σαν τη σωτηρία της ψυχής, να ξέρεις, Αντώνη… Συγγνώμη! Άμα τη γράψεις 100 φορές, μπορεί και να μάθεις να την ψελλίζεις.

Προσωπικά πιστεύω, όπως και πολλοί άλλωστε, πως δεν ήξεραν τις δραστηριότητες του φίλου και αδελφού. Αλίμονο. Επειδή όμως με την τροπή που πήραν τα πράγματα η εκπομπή ποτέ δεν θα είναι η ίδια, δίνεις την παραίτησή σου και έχεις και τη συνείδηση ήσυχη. Πράξη γενναία, για την οποία ουδείς λόγος έγινε. Ειδάλλως, θα ’σαι πάντα ένας ραδιοκαφρίλας...

Δεν θες παραίτηση, γιατί είναι βαριά η συνείδηση του τσολιά. Μία συγγνώμη, ρε φίλε. Μία συγγνώμη! Μία συγγνώμη! Μας τη χρωστάτε, αν θέλετε ο κόσμος να σας ξαναδεί με το ίδιο μάτι, αν θέλετε να πιστέψουμε τις προθέσεις της σάτιρας, που δεν είναι ποτέ εκδικητική. Και κάτι άλλο, Αντώνη. Δεν φταίνε, παιδί μου, πάντα οι πουλημένοι δημοσιογράφοι. Όλο γι’ αυτούς μιλάς. Όλο εφιάλτες βλέπεις! Είναι οι ίδιοι που σε αποθεώνουν όταν κάνεις καλές εκπομπές. Φταις και συ. Βάλε το ρήμα «φταίω» στη ζωή σου και θα πάρεις ανάσες.

Η αλαζονεία κανέναν δεν ευνόησε για πολύ. Δεν μας ενδιαφέρει το σοκ που πάθατε ή μας ενδιαφέρει μέχρι ένα σημείο. Αυτές τις δύο ημέρες δεν ακούστηκε τίποτα για το σοκ που εμείς πάθαμε. Υπήρξε μια μπρουτάλ διαχείριση του θέματος, αλλά μάθε, βρε αγόρι μου -μεγάλωσες πια-, ότι ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από σένα. Έχει και άλλους στο κεφάλι του... Αλλά αφού έχετε την αμέριστη συμπαράσταση του ΑΝΤ1, τι να μας νοιάζει εμάς; Θα σας κατατάξουν κάποτε στην τηλεοπτική ιστορία σε trash συμπεριφορές και άντε να φύγει η ρετσινιά… Και θα ’ναι κρίμα. Πολύ κρίμα!

Ας πούμε και ένα «αντίο» στη δημοσιογραφική οικογένεια, που φτωχαίνει. Στη Ροζίτα Σώκου και στον Γιώργο Τράγκα. Ελαφρύ το χώμα...