Ένα κείμενο ποταμό για την κατάσταση που επικρατεί στο MEGA δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου στο μπλογκ του με αφορμή ένα σχόλιο του Δημήτρη Καμπουράκη στο facebook, κάνοντας λόγο για αισιόδοξες προβλέψεις και ελπίδες για επαναλειτουργία του καναλιού. 

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου στο μπλογκ του:

Μία ανάρτηση του αγαπητού συναδέλφου Δημήτρη Καμπουράκη στον «τοίχο» του, στο Facebook, έδωσε ελπίδες στις δεκάδες των συναδέλφων του Mega, που τους τελευταίους εννέα μήνες ζουν τον δικό τους Γολγοθά.

Έγραψε συγκεκριμένα: «Για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες, είμαι λίγο πιο αισιόδοξος ότι το Mega μπορεί να εκπέμψει ξανά με όλο του το πρόγραμμα, ενημερωτικό και ψυχαγωγικό. Γίνονται επιτέλους σοβαρές προσπάθειες. Είθε».

Είναι φανερό ότι κάτι γνωρίζει ο καλός συνάδελφος. Και η αλήθεια είναι ότι και εγώ συμφωνώ μαζί του ότι χθες το βράδυ «γίνονταν επιτέλους σοβαρές προσπάθειες». Δεν γνωρίζω τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το αποτέλεσμα… Μακάρι τα νέα να είναι καλά. Το βασικό και πλέον σημαντικό στην περίπτωση του Mega, και μετά από τόσα σκαμπανεβάσματα και όταν την αισιοδοξία ακολουθεί πάντα η απαισιοδοξία, είναι να ανοίξει το κανάλι. Για να συμβεί αυτό πρέπει να ευθυγραμμιστούν τα άστρα πολλών παραγόντων, και αυτό δεν είναι εύκολο.

Όμως, έχει σημασία ότι αρκετοί άνθρωποι το θέλουν και το προσπαθούν. Ανάμεσά τους και αρκετοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι, αν και οι περισσότεροι προτίμησαν να αναζητήσουν αλλού δουλειά. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΨΕΓΩ. Πως μπορεί κανείς να επιτιμίσει τόσους οικογενειάρχες, οι οποίοι έπρεπε να βρουν άμεσα κάτι άλλο, για να ζήσουν τις φαμίλιες τους. Κάποιοι από εμάς προτιμήσαμε να «φυλάμε Θερμοπύλες», αλλά και να πιέζουμε προς όλες τις πλευρές ώστε να ακουστεί ξανά η φωνή των δημοσιογράφων του Mega. Η αλήθεια, χωρίς να θέλω να δακτυλοδείξω κανένα, είναι λίγο-πολύ αυτή που θα περιγράψω παρακάτω: Μήνα με μήνα οι τράπεζες μαζεύουν τα δανεικά τους, που στην περίπτωση του Mega αποδεικνύεται ότι δεν είναι αγύριστα, όπως άλλων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αντίθετα έχουν προεισπράξει πολλές δόσεις των δανείων, σε σημείο που να έχουν απόλυτη κάλυψη. Μερικές δόσεις έχουν ΠΡΟΠΛΗΡΩΘΕΙ.

Μήνα με μήνα οι μέτοχοι του Mega πληρώνουν τις δόσεις τους χωρίς να βγάλουν από την τσέπη ούτε ένα ευρώ. Τα χρήματα των λογαριασμών που έχουν «παγώσει» οι τράπεζες είναι υπεραρκετά για να εκπληρώσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους. Απίστευτο και όμως αληθινό. Και μέρα με τη μέρα η κυβέρνηση δεν έχει απέναντί της το ενοχλητικό Mega με αποτέλεσμα να κοιμάται ήσυχος ο σύντροφός μου ο Αλέξης ο Τσίπρας.

Γιατί συμβαίνουν τα παραπάνω; Διότι το κανάλι αποδεικνύεται το πιο ισχυρό brand στην Ελλάδα, και αν και ουσιαστικά κλειστό έχει έσοδα της τάξης των 3 εκατομμυρίων ευρώ τον μήνα παρακαλώ. Και αυτό κρατείστε το. Από το παραπάνω ειδυλλιακό σκηνικό απουσιάζουν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι είναι και τα θύματα. Ενώ οι τράπεζες παίρνουν τα δανεικά τους, ενώ οι μέτοχοι πληρώνουν τις δόσεις τους από τις εισπράξεις, οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι. Απαράδεκτον κύριοι…

Το τελευταίο διάστημα είχα σειρά επαφών και οι πάντες αναγνωρίζουν ότι οι συνάδελφοι του Mega έχουν ΑΔΙΚΗΘΕΙ στον υπερθετικό βαθμό. Πρόσφατα έλαβαν δύο μισθούς των χρωστούμενων και το χριστουγεννιάτικο δώρο και πήραν μία ανάσα. Αλλά αμέσως μετά κυριάρχησε, όπως κάθε φορά, η αβεβαιότητα. Ρωτούν: — Θα μας πληρώσουν τα υπόλοιπα που μας χρωστούν; — Θα σωθεί το κανάλι; — Έχουμε μέλλον; — Ή θα έρθουν ένα πρωί και να μας πουν «το Mega πέθανε, ζήτω το Mega». Δεν είμαι αρμόδιος να δώσω απαντήσεις, αλλά -όπως και ο Δημήτρης ο Καμπουράκης- μου έχει απομείνει ακόμα μία γερή δόση αισιοδοξίας.

Ήθελα να πω στους αγαπητούς μου συναδέλφους -και γνωρίζω ότι μερικοί θα αντιδράσουν με «βίαιο» τρόπο- ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να σταματάμε ποτέ να πολεμάμε. Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Ήθελα, λοιπόν, να τους ρωτήσω και ας σκεφθούν ψύχραιμα πριν μου απαντήσουν: — Δεν νομίζουν ότι έφτασε η στιγμή για να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις και να σταματήσουμε να επιτρέπουμε να καθορίζουν άλλοι τις τύχες μας. Σε όλη τούτη την υπόθεση υπάρχουν «όπλα». Και έχουμε και εμείς τα δικά μας. ΕΡΩΤΩ: Γιατί αφήσαμε να χαθεί η φωνή μας; Ποια ήταν η φωνή μας; Μα τα δελτία ειδήσεων. Γιατί αφήσαμε να κατέβουν τα ρολά; Θα το πω, λοιπόν, βασικά θα το φωνάξω: Είμαι υπέρμαχος της επανέναρξης των δελτίων. Δεν είμαι μόνος μου. Συμφωνούν μαζί μου λίγοι και απέναντι είναι οι πολλοί.

ΕΡΩΤΩ ΞΑΝΑ: Κερδίζουμε κάτι έχοντας οι ίδιοι φιμώσει τη δική μας φωνή; Πιστεύω πως εμείς χάνουμε με την αυτολογοκρισία. Η «αμαρτωλή» ΕΣΗΕΑ που κάθε μέρα εκδίδει «πολεμικά» ανακοινωθέντα για τις απεργίες στο Mega τι προσφέρει στα μέλη της, που τα εξαναγκάζει να απεργούν; Σημειώνω ότι δεν με ενέγραψαν ποτέ στις τάξεις τους και βεβαίως δεν με έχει χαλάσει. Δεν γίνεται κανείς συνδικαλιστής με το να είναι μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Συνδικαλιστής γίνεσαι στους δρόμους. Και στους συναδέλφους που μάχονται έξω από τα γραφεία των μετόχων του Mega το βγάζω το καπέλο μου και υποκλίνομαι με θαυμασμό. Αν πληρώθηκαν κάποιοι μισθοί και κάποια δώρα αυτό ΔΕΝ οφείλεται στην ΕΣΗΕΑ, αλλά στους μαχόμενους συναδέλφους που μέσα στη βροχή και το κρύο φώναξαν για το δίκιο όλων μας.

Περιττό να τονίσω πως αν βρισκόμουν στην Αθήνα θα ήμουν μαζί τους στην πρώτη γραμμή. Οφείλεται επίσης και στους μάγκες του δευτέρου, του τρίτου και του πέμπτου ορόφου, που κάθε μέρα, βρέξει-χιονίσει, βρίσκονται στα γραφεία τους και μάχονται. Με όλο το σεβασμό, διότι αναγνωρίζω πως για 26 χρόνια μας πλήρωναν πάντα στο τέλος του μήνα και χωρίς καμία καθυστέρηση, θα ήθελα να πω στους μετόχους του Mega τούτο: Φτάνει πια. Είτε το θέλετε το κανάλι και το ανοίγετε, είτε το κλείνετε για να πάρουμε και εμείς αποφάσεις για τις ζωές μας. Μένουμε οι περισσότεροι και δεν αποδεχόμαστε προσφορές για εργασία που έχουμε, επειδή γουστάρουμε. Πως να το πω αλλιώς; Κάνω έκκληση, λοιπόν, να αποφασίσουν τώρα. Άμεσα…

Στους επικεφαλής των τραπεζών, θα ήθελα να υποβάλω την εξής ερώτηση: Απ’ όλα τα ΜΜΕ μόνο το Mega «παρανόμησε»; Μόνο το Mega καθυστέρησε να πληρώσει; Δεν δικαιολογώ τις καθυστερήσεις πληρωμών που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Αλλά πέστε μου ειλικρινά: Γιατί εξαντλείτε όλη την αυστηρότητά σας σε αυτό το συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης και κλείνετε τα μάτια σε όλους τους άλλους που έχουν χειρότερο ρεκόρ; Στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν είμαστε αριθμοί. Είμαστε άνθρωποι γαμώτο μου. ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Οικογενειάρχες. Συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Και φτάσαμε στο σημείο να έχουμε κόκκινα δάνεια και να παίρνουμε δανεικά για να ζήσουμε. Αφού έχετε πάρει ότι ζητήσατε, γιατί κάθε φορά θέτετε και νέους όρους; Από τον σύντροφο Πρωθυπουργό της Ελλάδας, όπως το έχω τονίσει και προηγουμένως και ο ίδιος το γνωρίζει, ανέμενα ότι ως αριστερός θα έδειχνε το ελάχιστο ενδιαφέρον για τους εργαζομένους. Κακώς δεν το έπραξε.

Και συνεχίζω να πιστεύω ότι η «εκδίκηση» έπαιξε το ρόλο της για να σιγήσει η φωνή μας. Όμως, είναι πια Πρωθυπουργός και πρέπει να δώσει εντολή να σταματήσει αυτή η διάχυτη εκδικητικότητα. Τέλος έχω ένα μήνυμα για τους συναδέλφους. Ως γνωστόν η πλειοψηφία παραμένει στο κανάλι. Συνεχίζουν να παρουσιάζονται καθημερινά στην εργασία τους. Λίγοι έχουν βρει τον δρόμο τους σε άλλα ΜΜΕ και συνεχίζουν να χαμογελούν. Χαίρομαι γι’ αυτό. Αλλά, υπάρχουν και συνάδελφοι που βρήκαν δουλειές, που στην πραγματικότητα πρόκειται για «κουτσοδούλια» που λέμε και στην Κύπρο. Δουλεύουν σκληρά και ή πληρώνονται με μισθούς πείνας ή ΔΕΝ πληρώνονται καθόλου. Θύματα για δεύτερη φορά. Το τελευταίο με λυπεί περισσότερο. Διότι αρνούνται να εργαστούν στο Mega και να ανορθώσουμε το κανάλι έχοντας και ένα μέσο πίεσης, αλλά παραμένουν ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ σε ΜΜΕ που δεν τους πληρώνουν. Πρόκειται για τρέλα. Δεν είμαι «λαγός» κανενός, αλλά πιστεύω ότι εκφράζω τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των συναδέλφων μου. Πιστεύω ακράδαντα ότι εάν ξαναρχίσουν τα δελτία ειδήσεων -πρώτα με το μεσημεριανό και σιγά-σιγά και με τα υπόλοιπα- η φωνή μας θα είναι ισχυρή και έχουμε μία πιθανότητα οι ζωές μας να αλλάξουν.

Μία προσπάθεια είναι αυτή… Μπορεί να είναι η τελευταία, μπορεί να είναι και η αρχή για μία νέα λαμπρή πορεία του καναλιού. Να μαζέψουμε τα κομμάτια μας συνάδελφοι, και να την κάνουμε την προσπάθεια. Το πιστεύω, ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ.