Μπορεί στο Eurogroup της Δευτέρας να έγινε το πρώτο βήμα για το κλείσιμο της αξιολόγησης, αφού η Ελλάδα είναι ναι στη νομοθέτηση πρόσθετων μέτρων, χωρίς να έχουν αποφασιστεί πια θα είναι αυτά, ωστόσο η συμφωνία απέχει πολύ ακόμα. 

Βασικό "αγκάθι" δεν είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά οι πολύμηνες διαφωνίες ανάμεσα στους Ευρωπαίους δανειστές και το ΔΝΤ για τα μέτρα που απαιτούνται στη συνέχεια του ελληνικού προγράμματος στήριξης.

Το μέλλον του βρίσκεται στα χέρια δύο γυναικών, της Άνγκελα Μέρκελ και της Κριστίν Λαγκάρντ, οι οποίες ξεκινούν μία σκληρή διαπραγμάτευση για να εξασφαλιστεί η συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα, κάτι που παραμένει στον "αέρα", όπως φάνηκε από τη χθεσινή δήλωση του Τζέρι Ράις.

Η Άνγκελα Μέρκελ θέλει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα και το έχει δηλώσει επανειλημμένα, με το πεδίο της τριβής να είναι το χρέος και η ελάφρυνσή του. Ως γνωστόν, το Ταμείο θεωρεί ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και κατ' επέκταση είναι απαραίτητο ένα "κούρεμα", με τους Ευρωπαίους να απαντούν ότι το χρέος είναι βιώσιμο και πως ένα πιθανό "ψαλίδι" συνεπάγεται Grexit.

Την ίδια στιγμή, βάσει του καταστατικού του, το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετάσχει σε πρόγραμμα στήριξης χώρας που δεν έχει βιώσιμο χρέος, πρόβλημα που μπορεί να λυθεί μόνο με αλλαγή στάσης από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Το πιθανότερο σενάριο είναι να υπάρξει συμβιβασμός και όταν οριστικοποιηθεί το κλείσιμο της αξιολόγησης (ως ορίζοντας έχει τεθεί το Eurogroup της 7ης Απριλίου στη Μάλτα), να γίνει μία γενικόλογη αναφορά των Ευρωπαίων δανειστών περί ελάφρυνσης του χρέους, προκειμένου να ικανοποιήσει την Ουάσινγκτον.

Η αναφορά αυτή εκτός από το χρέος ουσιαστικά ξεκλειδώνει και τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα, αυτή τη φορά με χρηματοδότηση κα όχι με συμβουλευτικό ρόλο, όπως είναι σήμερα. Η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα αποτελεί και ένα πολιτικό επιχείρημα για την πλευρά της Άνγκελα Μέρκελ ενόψει των εκλογών στη Γερμανία, αφού μία χρηματοδότηση της Ελλάδας αποκλειστικά από την Ευρώπη εκτιμάται ότι θα έφερνε σε δύσκολη θέση τους Χριστιανοδημοκράτες όχι μόνο απέναντι στην αντιπολίτευση αλλά και απέναντι στους συμμαχους τους, τους Χριστιανοκοινωνιστές.