Την υπεράσπιση του Δ. Παπαγγελόπουλου ανέλαβαν από κοινού ο Αλέξης Τσίπρας με τον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ, Σπύρο Λάππα.

Επιχείρησαν να μιλήσουν για σκάνδαλο, χωρίς φυσικά να κάνουν τον διαχωρισμό ανάμεσα σε πολιτικά πρόσωπα και ιατρικό προσωπικό.

 Ο Αλέξης Τσίπρας μάλιστα δεν παραδέχθηκε την μεγάλη «πατάτα» του κ. Παπαγγελόπουλου όταν κάτω από τις νεραντζιές του Μαξίμου μιλούσε για το μεγαλύτερο σκάνδαλο που γνώρισε ποτέ η χώρα σχετικά με την υπόθεση Novartis, που τελικά αποδείχθηκε… φούσκα, αλλά  αντίθετα μίλησε για το θάρρος του κ. Παπαγγελόπουλου να καταγγείλει το σκάνδαλο. Προφανώς, ο πρώην πρωθυπουργός εννοούσε την προσπάθεια του κ. Παπαγγελόπουλου να αναδείξει την εμπλοκή πολιτικών του αντιπάλων σε ένα σκάνδαλο που αφορούσε τον ιατρικό χώρο και που ήδη είχε αναδειχθεί.

Ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε για άλλη μια φορά το ήθος του, μιλώντας για παρωδία και καταγγέλλοντας την στάση της κυβέρνησης και των υπουργών της να μην βρίσκονται στα υπουργικά έδρανα, αλλά στα βουλευτικά. Του ήταν αδύνατο να αντιληφθεί τον συμβολισμό της κίνησης αυτής, γιατί άλλωστε έγινε για λόγους που καταδεικνύουν , ότι πρόκειται για μια διαδικασία, για την οποία αποφασίζει η Βουλή-όπως ορίζει το Σύνταγμα-και δεν είναι προϊόν κυβερνητικών μεθοδεύσεων.

 Επίσης, προσποιήθηκε ότι «ξέχασε» πως ο πρωθυπουργός απουσιάζει σε ταξίδι, και κατήγγειλε την απουσία του από την αίθουσα της Βουλής. Του ήταν επίσης αδύνατον να αντιληφθεί γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλησε να παραπέμψει και τον ίδιο σε προανακριτική επιτροπή, μιλώντας για «δειλία». Ο πολιτικός πολιτισμός του Αλέξη Τσίπρα ακόμη αδυνατεί να αντιληφθεί την τακτική του Μητσοτάκη για τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Θα ήταν βέβαια πολύ βολικό και μια χρυσή ευκαιρία  για τον Αλέξη Τσίπρα να ηρωοποιηθεί μέσα από μια διαδικασία «ειδικού δικαστηρίου» και να αναδειχθεί και πάλι ως ο κατατρεγμένος ηγέτης μιας αριστεράς που ονειρεύεται όταν μεγαλώσει να γίνει ΠΑΣΟΚ, αλλά… δεν του έγινε το χατίρι.