ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Μαρέβα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών: να φοβίσουμε τον φόβο
Το άρθρο της συζύγου του πρωθυπουργού στα «ΝΕΑ»
Στο ζήτημα της βίας κατά των γυναικών, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα επικεντρώνεται το άρθρο της συζύγου του πρωθυπουργού, Μαρέβας Μητσοτάκη, στην εφημερίδα τα «ΝΕΑ».
Μεταξύ άλλων η κ. Μητσοτάκη αναφέρει πως «πρόκειται για ένα πρόβλημα που εκδηλώνεται με πολλές μορφές: σωματική, λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική ή ακόμη και οικονομική. Έναν σκοπό, όμως, έχει πάντοτε: την ισοπέδωση του άλλου φύλου ως αυτόνομης προσωπικότητας».
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο άρθρο της:
«Κάθε χρόνο, η 25η Νοεμβρίου αφιερώνεται στην εξάλειψη της βίας εναντίον των γυναικών. Ωστόσο δεν πρόκειται για γιορτή. Αλλά για ντροπή. Γιατί ο συμβολισμός αυτής της ημέρας αφορά μια κατάρα που συνοδεύει την ανθρωπότητα επί αιώνες, χωρίς να γνωρίζει σύνορα, λαούς ή ταξικούς διαχωρισμούς. Καθώς, μάλιστα, η οικογένεια εδραιώνεται ως βασικός πυρήνας της κοινωνικής ζωής, η έμφυλη βία μετατρέπεται, όλο και πιο συχνά, σε ενδοοικογενειακή. Και τότε τα θύματά της πολλαπλασιάζονται, αφού δίπλα στις γυναίκες απλώνεται και στα παιδιά. Πρόκειται για πρόβλημα που εκδηλώνεται με πολλές μορφές: σωματική, λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική ή ακόμη και οικονομική. Έναν σκοπό, όμως, έχει πάντοτε: την ισοπέδωση του άλλου φύλου ως αυτόνομης προσωπικότητας. Ένα αίσθημα προκαλεί σταθερά: τον φόβο. Και ένα στοιχείο τη συνοδεύει συνήθως: η σιωπή.
Αποτελεί, με άλλα λόγια, ένα σαράκι που αναπτύσσεται ύπουλα στο σώμα κάθε κοινωνίας, έστω και των πιο ανεπτυγμένων. Γιατί, εκκινώντας από την αρχαϊκή αντίληψη για την επιβολή του ισχυροτέρου, αρδεύεται, μέσα στον χρόνο, από τις οικονομικές ανισότητες ή τις πολιτισμικές διαφορές. Αντλεί, επίσης, αφορμές από προσωπικές αντιφάσεις. Και γιγαντώνεται από παράλληλες δυσκολίες, όπως η περιθωριοποίηση. Ή από παράγωγες συνέπειες, όπως ο αλκοολισμός.
Να γιατί η ενδοοικογενειακή βία απασχολεί κράτη φτωχά, αλλά πληγώνει και το υπογάστριο χωρών που ευημερούν. Ενώ εκφράζεται ακόμη και σε κοινότητες που αγωνίζονται για την ίδια τους τη ζωή. Τα μεταναστευτικά κύματα, για παράδειγμα, έδειξαν ότι υπάρχουν γυναίκες που υφίστανται βία από συζύγους ή συντρόφους την ίδια ώρα που παλεύουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και την καταπίεση στον τόπο τους. Ο λόγος, λοιπόν, για μια μάστιγα όχι του «τρίτου» ή του «πρώτου» κόσμου. Αλλά για μια μάστιγα του «κόσμου μας» – και μάλιστα στον 21ο αιώνα.
Μεταξύ άλλων η κ. Μητσοτάκη αναφέρει πως «πρόκειται για ένα πρόβλημα που εκδηλώνεται με πολλές μορφές: σωματική, λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική ή ακόμη και οικονομική. Έναν σκοπό, όμως, έχει πάντοτε: την ισοπέδωση του άλλου φύλου ως αυτόνομης προσωπικότητας».
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο άρθρο της:
«Κάθε χρόνο, η 25η Νοεμβρίου αφιερώνεται στην εξάλειψη της βίας εναντίον των γυναικών. Ωστόσο δεν πρόκειται για γιορτή. Αλλά για ντροπή. Γιατί ο συμβολισμός αυτής της ημέρας αφορά μια κατάρα που συνοδεύει την ανθρωπότητα επί αιώνες, χωρίς να γνωρίζει σύνορα, λαούς ή ταξικούς διαχωρισμούς. Καθώς, μάλιστα, η οικογένεια εδραιώνεται ως βασικός πυρήνας της κοινωνικής ζωής, η έμφυλη βία μετατρέπεται, όλο και πιο συχνά, σε ενδοοικογενειακή. Και τότε τα θύματά της πολλαπλασιάζονται, αφού δίπλα στις γυναίκες απλώνεται και στα παιδιά. Πρόκειται για πρόβλημα που εκδηλώνεται με πολλές μορφές: σωματική, λεκτική, σεξουαλική, ψυχολογική ή ακόμη και οικονομική. Έναν σκοπό, όμως, έχει πάντοτε: την ισοπέδωση του άλλου φύλου ως αυτόνομης προσωπικότητας. Ένα αίσθημα προκαλεί σταθερά: τον φόβο. Και ένα στοιχείο τη συνοδεύει συνήθως: η σιωπή.
Αποτελεί, με άλλα λόγια, ένα σαράκι που αναπτύσσεται ύπουλα στο σώμα κάθε κοινωνίας, έστω και των πιο ανεπτυγμένων. Γιατί, εκκινώντας από την αρχαϊκή αντίληψη για την επιβολή του ισχυροτέρου, αρδεύεται, μέσα στον χρόνο, από τις οικονομικές ανισότητες ή τις πολιτισμικές διαφορές. Αντλεί, επίσης, αφορμές από προσωπικές αντιφάσεις. Και γιγαντώνεται από παράλληλες δυσκολίες, όπως η περιθωριοποίηση. Ή από παράγωγες συνέπειες, όπως ο αλκοολισμός.
Να γιατί η ενδοοικογενειακή βία απασχολεί κράτη φτωχά, αλλά πληγώνει και το υπογάστριο χωρών που ευημερούν. Ενώ εκφράζεται ακόμη και σε κοινότητες που αγωνίζονται για την ίδια τους τη ζωή. Τα μεταναστευτικά κύματα, για παράδειγμα, έδειξαν ότι υπάρχουν γυναίκες που υφίστανται βία από συζύγους ή συντρόφους την ίδια ώρα που παλεύουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και την καταπίεση στον τόπο τους. Ο λόγος, λοιπόν, για μια μάστιγα όχι του «τρίτου» ή του «πρώτου» κόσμου. Αλλά για μια μάστιγα του «κόσμου μας» – και μάλιστα στον 21ο αιώνα.
