«Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα», έλεγε ένα από τα εμβληματικά συνθήματα της ΚΝΕ στα τέλη της δεκαετίας του ’70, το οποίο πιστώνεται στον τότε καθοδηγητή της Οργάνωσης, Γρηγόρη Φαράκο, τον άνθρωπο που, εκτός των άλλων, είχε πάθος για τη γνώση.

Προφανώς οι αριστεριστές του ΝΑΡ (σ.σ.: Είναι το κομμάτι των στελεχών που αποχώρησαν από το ΚΚΕ το 1989 μετά την κυβέρνηση Τζαννετάκη) δεν γνώριζαν την ιστορία του Νίκου Μανιού στα χρόνια της χούντας, γι’ αυτό και τον μωλώπισαν όταν πήγε να καταθέσει στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Αυτή είναι η μία πλευρά. Υπάρχει και η άλλη, που απορρέει από την υποκριτική αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και του γραμματέα του.

Διότι, παλαιότερα, αντίστοιχα περιστατικά με επιθέσεις κατά προσώπων ο ΣΥΡΙΖΑ τα δικαιολογούσε αποδίδοντάς τα στη δικαιολογημένη οργή των νέων και κατ’ επέκταση της κοινωνίας. Με αφορμή τις αθλιότητες κατά Μανιού, η Κουμουνδούρου είχε μια τεράστια ευκαιρία να κάνει αυτοκριτική για τη στάση που είχε επί χρόνια απέναντι στα φαινόμενα της βίας. Αλλά, φευ…