Ο Αντώνης Σαουλίδης Αντιδήμαρχος Συκεών και υποψήφιος για την Α' Θεσσαλονίκης ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ γράφει για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας και τις γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους από το σύζυγο ή τον πρώην σύντροφο τους.

Ελένη, Καρολάιν, Μόνικα, Δώρα, Βίκυ. Γυναίκες που ζήσαμε μαζί τους, που γελάσαμε, διασκεδάσαμε, μοιραστήκαμε προβληματισμούς, ανησυχίες και που σήμερα θα γιόρταζαν. Γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους από το σύζυγο ή τον πρώην σύντροφο τους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάθε γυναικοκτονία μιλάει για τις μητέρες μας, τις γιαγιάδες μας, τις γειτόνισσες μας, τις φίλες μας, τις αδερφές μας.

Κάθε γυναικοκτονία είναι η ιστορία μας. Οι γυναίκες αυτές που δολοφονήθηκαν ζουν μέσα στη σκέψη μας και θα πρέπει να οδηγήσουν όλους εμάς σ’ έναν καινούργιο δρόμο. Να μεγαλώσουμε τα κορίτσια και τα αγόρια μας ώστε να τα προστατεύσουμε από το να γίνουν κάποια μέρα θύματα ή θύτες. Να σπάσουμε τα στερεότυπα που θέλουν τις γυναίκες κατώτερες και τους άντρες δυνατότερους και πιο επιθετικούς ή το θύμα να φταίει για όλα όσα έχει υποστεί από τον θύτη του.

 

Από αρκετούς, ακόμα και σήμερα, αμφισβητείται η χρήση του όρου «γυναικοκτονία», που σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας είναι η ανθρωποκτονία, από πρόθεση, γυναικών επειδή είναι γυναίκες. Στις περισσότερες περιπτώσεις γυναικοκτονία διαπράττει ο σύντροφος ή ο πρώην σύντροφος που συνήθως είχε και μακρόχρονη κακοποιητική συμπεριφορά, απειλούσε, κακοποιούσε ή και εκφόβιζε τη γυναίκα, η οποία πολύ συχνά βρίσκεται σε θέση φυσικής ή και οικονομικής αδυναμίας σε σχέση με αυτόν.

 

Θα πρέπει να μας ταράξει το γεγονός ότι το 2021 καταγράφηκαν 17 γυναικοκτονίες στη χώρα μας, ενώ τους πρώτους μήνες του 2022 άλλες δύο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι θέλουμε η 41χρονη, Βίκυ, από την Κάτω Τούμπα που δολοφονήθηκε μέσα στο κατάστημά της, την ώρα που εργαζόταν, μπροστά στα έντρομα μάτια των κοριτσιών της να είναι η τελευταία γυναίκα θύμα.

 

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπως έχει οριστεί η 8η Μαρτίου,  είναι μια γιορτή χωρίς καρδούλες και πολύχρωμα μπαλονάκια. Είναι μια ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών, σε έναν κόσμο αντρών. Και το λέω εγώ, ως άντρας, που έχω μία κόρη και δύο γιους και αισθάνομαι μεγάλο φορτίο ώστε να προστατέψω όχι μόνο τα ίδια τονώνοντας την αυτοπεποίθηση τους και χτίζοντας δυνατούς χαρακτήρες αλλά και ολόκληρη την κοινωνία μέσα στην οποία θα ζήσουν.

 

Θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας πώς να αναγνωρίζουν την επιθετικότητα και τη βία, ειδάλλως θα την θεωρούν δεδομένη. Θα πρέπει να τους μάθουμε να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και όχι να τα καταπιέζουν διότι διαφορετικά αυτά συσσωρεύονται και κάποια στιγμή ξεσπούν. Θα πρέπει να τους δείξουμε πώς να λύνουν τις διαφορές τους ειρηνικά και με διάλογο.

Κλείνοντας, θέλω να σημειώσω πως όχι μόνο μια Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, αλλά και κάθε ημέρα αξίζει δόξα σε αυτό το θαύμα που λέγεται γυναίκα, που δίνει ζωή στις κοινωνίες, που αγωνίζεται αδιάκοπα, που παλεύει καθημερινά ανάμεσα σε χίλιες υποχρεώσεις: σπίτι, οικογένεια, δουλειά, συντροφικότητα.  Οφείλουμε να τιμούμε και να σεβόμαστε τη γυναίκα κι αν κάποια στιγμή αυτή «λυγίζει» να είμαστε δίπλα της, στο πλευρό της, συμπαραστάτες και αρωγοί της να βρει δύναμη να συνεχίσει. ‘Αλλωστε, μη ξεχνάμε ότι η ίδια η ζωή είναι γένους θηλυκού και είναι πολύ όμορφη.