Πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις έχουν προκύψει μετά τις πολυσυζητημένες προτάσεις του Νίκου Ανδρουλάκη σχετικά με τις προϋποθέσεις που θέτει για συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε Κυβέρνησης Συνεργασίας.

Και αυτές είναι το Κίνημα να έχει ισχυρό διψήφιο ποσοστό και η Κυβέρνηση να μην έχει Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή τον Αλέξη Τσίπρα.

Ας πούμε λοιπόν ότι οι εκλογείς δίνουν στο ΠΑΣΟΚ το ποσοστό που λαχταρά, και ταυτόχρονα δίνουν ένα μεγάλο ποσοστό σε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα, ώστε να μπορεί να υπάρξει πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Ας πούμε ακόμη ότι το μεγάλο κόμμα αποδέχεται την πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη για τρίτο πολιτικό πρόσωπο στο Μαξίμου, ώστε να μπορεί να σχηματιστεί Κυβέρνηση του Αγνώστου Χ.

Ποιοι θα ήταν όμως οι υπουργοί σε ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα; Σίγουρα κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν όμως οι έχοντες τεράστια εμπειρία Γιώργος Παπανδρέου, Ανδρέας Λοβέρδος, Χάρης Καστανίδης που ήταν αντίπαλοι του Ανδρουλάκη στη μάχη για την Προεδρία; ή μήπως ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Γιάννης Μανιάτης, Παύλος Γερουλάνος και ο Φίλιππος Σαχινίδης, που επίσης διετέλεσαν μέλη υπουργικών συμβουλίων ή τέλος θα ήταν οι νεότεροι και στενοί συνεργάτες του Προέδρου Μιχάλης Κατρίνης, Ανδρέας Σπυρόπουλος, Στέφανος Ξεκαλάκης, Παναγιώτης Δουδωνής;

Και πάμε στα πιο δύσκολα! Στο Υπουργείο Οικονομικών θα μπορούσε να είναι σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Νίκου Ανδρουλάκη είτε Νεοδημοκράτης ή Συριζαίος υπουργός: Είτε ο Χρήστος Σταϊκούρας είτε Ευκλείδης Τσακαλώτος; Στο Ψηφιακής Διακυβέρνησης είτε ο Κυριάκος Πιερρακάκης είτε ο Νίκος Παππάς; Στο Υγείας είτε ο Θάνος Πλεύρης είτε ο Παύλος Πολάκης; Στο Μεταναστευτικής είτε ο Νότης Μηταράκης είτε ο Γιάννης Μουζάλας; Αρκεί μόνο να ταιριάζουν τα ποσοστά και να γίνει αποδεκτός ο άγνωστος Χ για τη θέση του Πρωθυπουργού;

Λίγες μέρες μετά τις προϋποθέσεις που έθεσε ο Νίκος Ανδρουλάκης, το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε την ίδια ημέρα ότι θα έχει υποψήφιο στη Ζάκυνθο έναν πρώην Υπουργό της Κυβέρνησης Τσίπρα- Καμμένου και στη Χίο έναν απόστρατο αξιωματικό που το 2019 ήταν υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν ξέρω αν κάποιος συνάδελφος της επικοινωνίας ήθελε με έναν αριστερόστροφο υποψήφιο στη Δύση και έναν δεξιόστροφο υποψήφιο στην Ανατολή να στείλει ένα μήνυμα αμφίπλευρης διεύρυνσης ή να κάνει ένα κάλεσμα επαναπατρισμού παλαιότερων ψηφοφόρων, αλλά με μια τέτοια κίνηση υπάρχει κίνδυνος είναι να θυμίσει το παλιό σλόγκαν του γνωστού αναψυκτικού που «πάει με όλα».

Μέχρι στιγμής ο Νίκος Ανδρουλάκης μας λέει τι δεν θέλει. Δεν θέλει συνεργασία με Βαρουφάκη, δεν θέλει στην Πρωθυπουργία ούτε Μητσοτάκη ούτε Τσίπρα. Το μόνο που λέει ότι θέλει είναι ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό για να επιβάλει τα σχέδια του. Αλλά ο λαός δεν είναι το τζίνι που ικανοποιεί επιθυμίες, ούτε συνωμοτεί επειδή ο σοσιαλιστής πολιτικός το θέλει πολύ. Απαιτεί καθαρές επιλογές από το μενού και απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα; Θα φάμε κρέας ή ψάρι; Θέλουμε τη δοκιμασμένη συνταγή ή να πειραματιστούμε με καινούργιες; Και στο τέλος ποιος ο λόγος να παραγγείλουμε 12 λίτρα αναψυκτικό που πάει με όλα; Μήπως είναι τζάμπα θερμίδες;