Για την οικονομία της συζήτησης, ή μάλλον της στήλης, δεν θα μπούμε στη διαδικασία να σχολιάσουμε την ουσία των κυβερνητικών χειρισμών στην υπόθεση Κασιδιάρη.

Ο καθένας άλλωστε έχει βγάλει τα συμπεράσματά του και τα πάντα θα κριθούν στις 5 Μαΐου κι έκτοτε θα μπορούμε να συζητάμε για κερδισμένους και χαμένους πολιτικά και επικοινωνιακά. Όσο όμως και να προσπαθήσει να συγκρατηθεί κανείς δεν είναι δυνατόν να μην στιγματίσει την (μία ακόμη) πολιτική υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του οποίου εμφανίζονται σοκαρισμένα στα κανάλια για το όλο θέμα, λησμονώντας τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης Τσίπρα.

Βλέπετε οι όψιμοι θεματοφύλακες των θεσμών λησμονούν ότι το 2019, σε μια πρωτοφανή για την Μεταπολίτευση κίνηση, οι τότε κυβερνώντες άλλαξαν στο παραπέντε των εθνικών εκλογών τόσο τους ποινικούς κώδικες, όσο και την ηγεσία της Δικαιοσύνης στο ανώντατο επίπεδο.

Για να μην θυμίσουμε τι έλεγε ο Κοντονής αναφορικά με τα κίνητρα της εκτροπής αυτής και τα περί εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων και καταστάσεων. Έτσι γιατί εμείς δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου…

Δυστυχώς, η μόδα που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ και Παπαγγελόπουλου, φαίνεται πως έχει συνεχιστές. Ανεξαρτήτως του θεσμικού ρόλου και της νομικής ακρίβειας των απόψεων που εκφράζουν ορισμένοι ανώτατοι λειτουεγοί της Δικαιοσύνης, δεν είναι δυνατόν να πολιτεύονται. Η θέση τους είναι να εκφράζονται και να αποφαίνονται μέσω των προβλεπόμενων διαδικασιών και όχι κάνοντας μικροπολιτική εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Και δεν μιλάμε μόνο για τον Τζανερίκο, αλλά και για τον Ράμμο και κάποιους άλλους… δικαστάς εις τα Αθήνας που έλεγε και ο Τσίπρας.

Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή της Κυριακής»