Η Εφη Αχτσιόγλου ατύχησε να εκλεγεί πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αποδείχτηκε πως είχε επαναπαυτεί στην εύκολη επιτυχία και στην ανώδυνη κατάκτηση αξιωµάτων. Οσο και αν το αρνείται η ίδια βέβαια -και καλά κάνει-, µέχρι τώρα η πολιτική της ανέλιξη ήταν αναίµακτη, δίχως σκληρά εµπόδια, χωρίς καίριες και µε περιεχόµενο ηγετικές παρεµβάσεις την περίοδο του Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο πλήρωσε ακριβά, αφού στο τέλος κατηγορήθηκε και για την υπονόµευσή του.

Επαιρνε τα παράσηµα το ένα µετά το άλλο στο κόµµα, στη Βουλή και στην κυβέρνηση µε την εργατικότητά της, αλλά αυτό ήταν και το επισφαλές συγκριτικό πλεονέκτηµά της. Γιατί, όταν χρειάστηκε να δώσει την πρώτη σοβαρή εκλογική µάχη εντός του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε να χάνει τα αυγά και τα πασχάλια. Προφανώς, δεν είχε και καλούς συµβούλους ή κάποιοι, µε τη σιγουριά πως θα στεφθεί βασίλισσα της Αριστεράς, αντιµετώπισαν την εκλογική διαδικασία ως έναν περίπατο στην εξοχή.

Αν τον Στέφανο Κασσελάκη τον αντιµετώπιζε εξαρχής όπως άξιζε σε όσους τον είχαν «εργαλειοποιήσει» µε όρους ωφελιµιστικής λογικής και εκδικητικής στρατηγικής απέναντί της, ίσως σήµερα το αποτέλεσµα να ήταν διαφορετικό. Και εννοείται πως ήταν τεράστιο λάθος της να «αφανίσει» τον σύζυγό της, ∆ημήτρη Τζανακόπουλο, από τον προεκλογικό της αγώνα.

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο ‘’Secret’’ της εφημερίδας «Παραπολιτικά» στις 30/9