Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να παρέπεµψε στις καλένδες τη συζήτηση περί ανασχηµατισµού, ωστόσο το θέµα βρίσκεται µε κάθε επισηµότητα στα συρτάρια των πρωθυπουργικών επιτελών, κάποιοι εκ των οποίων έκαναν θερµές εισηγήσεις για άµεσες παρεµβάσεις µετά την... κακή βραδιά του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Εξάλλου, οι ανακατατάξεις στο κυβερνητικό σχήµα ούτε προαναγγέλλονται ούτε οι σχετικές αποφάσεις µπορούν να λαµβάνονται εν θερµώ. Πολλώ δε µάλλον µε τον συγκεκριµένο πρωθυπουργό, ο οποίος παραδοσιακά επιλέγει µια πολύ αυστηρή και µετριοπαθή προσέγγιση σε αυτό το µέτωπο. Με δεδοµένο όµως ότι η αξιολόγηση των µελών του υπουργικού συµβουλίου έχει περάσει σε άλλη διάσταση, κατόπιν και των σχετικών µηνυµάτων που εξέπεµψε ο Μητσοτάκης µέσα στη βδοµάδα, είναι σαφές ότι πράξεις και συµπεριφορές βαρύνουν πλέον πολύ περισσότερο. Για παράδειγµα, έµαθα ότι στο Μέγαρο Μαξίµου έγιναν έξαλλοι µε την επιλογή του υπουργού Πολιτικής Προστασίας, Βασίλη Κικίλια, να συνδέσει την ανακοίνωση των δήµων της Αττικής -οι οποίοι τέθηκαν σε επιφυλακή τις προηγούµενες ηµέρες µε φόντο την πιθανότητα ισχυρής κακοκαιρίας- µε τη «διευκρίνιση» ότι αν και τα αντιπληµµυρικά δεν βρίσκονται στο πεδίο των αρµοδιοτήτων του χαρτοφυλακίου του, ο ίδιος και οι συνεργάτες του θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για να σταθούν στο πλευρό των πολιτών.

Προς τι άραγε η επίκληση, αφενός, στο αυτονόητο (περί βοήθειας ο λόγος) και, αφετέρου, µε ποια λογική προβαίνει σε µια τέτοιου είδους τοποθέτηση που ταυτίζεται µε τη διαχρονική ασθένεια της µετακύλισης ευθυνών, για την οποία ο κόσµος αισθάνεται αν µη τι άλλο χαρακτηριστική απέχθεια; Κρίµα, γιατί ο Κικίλιας είχε καλλιεργήσει στο παρελθόν ένα πιο µοντέρνο προφίλ...

Με τον Νέζη...

∆εν ξέρω αν το πρόσεξε κανείς, αλλά τη στιγµή που ο πρωθυπουργός έµπαινε στο στρατηγείο της Πειραιώς, την προηγούµενη Κυριακή, προκειµένου να παρακολουθήσει τα αποτελέσµατα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, κοντοστάθηκε για αρκετή ώρα στον περιβάλλοντα χώρο και συνοµίλησε µε τον διαχρονικό συνεργάτη του, Θανάση Νέζη. Αµφότεροι φαίνονταν να είναι ιδιαίτερα προβληµατισµένοι, αφού, αφενός, είχαν ήδη αρχίσει να καταφθάνουν τα πρώτα µηνύµατα και, αφετέρου, ο µπαρουτοκαπνισµένος σε κάθε είδους κάλπη, Νέζης, είχε αντιληφθεί από νωρίς πού πήγαινε το πράγµα...

Πάντως, το όλο σκηνικό έκρυβε κι ένα αν µη τι άλλο ιδιαίτερα ενδιαφέρον ανθρώπινο στοιχείο, καθώς οι δύο πρωταγωνιστές έχουν αναλύσει µε τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αλλά σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, ουκ ολίγες µάχες στο παρελθόν: από την πρώτη κάθοδο του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Β' Αθήνας, µέχρι την επικράτηση στις εσωκοµµατικές κάλπες της Ν.∆. και τις νικηφόρες εθνικές εκλογές.

Κολλητές

Ολο και περισσότερη παρέα φαίνεται πως κάνουν µε το πέρασµα του χρόνου η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Σοφία Ζαχαράκη, και η υφυπουργός Παιδείας, ∆όµνα Μιχαηλίδου. Μάλιστα οι δυο τους εθεάθησαν να τα λένε σε γνωστό στέκι του Κολωνακίου το βράδυ της περασµένης Τετάρτης και όπως ήταν φυσικό τράβηξαν πάνω τους όλα τα βλέµµατα. ∆εν ξέρουµε αν τις δύο κυρίες έχει ενώσει η συνάφεια των χαρτοφυλακίων τους, ή οι κοινές πολιτικές αναφορές (αµφότερες εξελέγησαν πρώτη φορά βουλευτίνες σε Ανατολική Αττική και Πειραιά, αντίστοιχα, στις τελευταίες εθνικές εκλογές) και η σχετικά µικρή ηλικιακή διαφορά τους.

Ωστόσο, η φιλία τους χρήζει αν µη τι άλλο ιδιαίτερης µνείας, αφού στο παρελθόν ορισµένοι τις ήθελαν να βρίσκονται σ’ έναν µόνιµο ανταγωνισµό για τον τίτλο της πλέον ανερχόµενης θηλυκής παρουσίας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τρίχες κατσαρές, δηλαδή...

Περί αλαζονείας

Κάθε άλλο παρά απαρατήρητο έχει περάσει από τα υψηλά κυβερνητικά κλιµάκια το γεγονός της παρατεταµένης και έντονης κριτικής που ασκεί στην κυβέρνηση το συγκρότηµα του Νέου Φαλήρου (τόσο η τηλεόραση και το ραδιόφωνο του Σκάι όσο και η «Καθηµερινή»). Το πράγµα απέκτησε νέα διάσταση, όταν ο διευθυντής της εφηµερίδας του Θέµη Αλαφούζου, Αλέξης Παπαχελάς, µε τη βαρύτητα που έχουν πάντα τα σχόλιά του, χρησιµοποίησε ξεκάθαρα τη λέξη «αλαζονεία» προκειµένου στη διάρκεια της εκλογικής βραδιάς, στον Σκάι, να αιτιολογήσει την αρνητική για τη Ν.∆. εικόνα των αποτελεσµάτων. Το θέµα γίνεται ακόµη πιο ενδιαφέρον, αν αναλογιστεί κάποιος ότι οι αποδέκτες -όπως λένε οι γνωρίζοντες πρόσωπα και καταστάσεις- δεν ήταν ούτε ο Αυγενάκης ούτε ο Αδωνις...

ΚΟΥΙΖ... Ποιο κορυφαίο «γαλάζιο» στέλεχος, βλέποντας τον Σαµαρά δίπλα στον Πτωχό και τον Βενιζέλο δίπλα στον Αγγελούδη το βράδυ της Κυριακής, σχολίασε ότι το πάλαι ποτέ κυβερνητικό δίδυµο ετοιµάζεται για νέες περιπέτειες;

Συγκρατημένη αισιοδοξία στα Ελληνοτουρκικά

Στην τελική φάση βρίσκεται η κατάρτιση των κεντρικών αξόνων της συζήτησης που θα διεξαχθεί µεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής πλευράς στο Ανώτατο Συµβούλιο του ∆εκεµβρίου, στη Θεσσαλονίκη. Πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών χαρακτηρίζουν ως ιδιαίτερα εποικοδοµητική τη στάση της Αγκυρας στο συγκεκριµένο µέτωπο, αποτέλεσµα της οποίας είναι να υπάρξει ένα απολύτως ικανοποιητικό πλαίσιο σε ό,τι αφορά τις συνοµιλίες για τον καθορισµό θετικής ατζέντας και πολιτικού διαλόγου. Μάλιστα µνηµονεύεται ιδιαίτερα στο συγκεκριµένο κοµµάτι η διάθεση που επέδειξε ο Τούρκος υφυπουργός Εξωτερικών, Ακσαπάρ, η οποία συνετέλεσε αποφασιστικά προκειµένου να βρεθεί κοινός τόπος.

Πρόκειται για τον άνθρωπο στον οποίο ο πολιτικός προϊστάµενός του, Χακάν Φιντάν, έχει αναθέσει την επιµέλεια της προετοιµασίας των θέσεων µε τις οποίες θα προσέλθει η Τουρκία σε όλα τα πεδία της διαπραγµάτευσης, µε την Αθήνα να τον θεωρεί ως «ιδιαίτερα σοβαρή περίπτωση», όπως συνοµολογούν έµπειροι διπλωµάτες.

Πλέον, σηµαντικά σηµεία της διαδικασίας αυτής που «τρέχει» µε πρωτοφανή ταχύτητα (σταθµός η 17η Οκτωβρίου, µε τη συνάντηση Παπαδοπούλου - Ακσαπάρ, και νωρίτερα µε τον K. Φραγκογιάννη) έχουν περιέλθει στα χέρια του Γιώργου Γεραπετρίτη, ο οποίος πλέον τα επεξεργάζεται ενδελεχώς, ώστε να υπάρξει µία εκτενής συζήτηση µε τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, από την οποία θα προκύψει το ακριβές περίγραµµα των ζητηµάτων που θα τεθούν επί τάπητος στη συµπρωτεύουσα.

Αξίζει, δε, να σηµειωθεί ότι, όπως λένε χαρακτηριστικά συνεργάτες του επικεφαλής της ελληνικής διπλωµατίας, «ο τραχανάς που έχει απλώσει η Αγκυρα, µε την προσπάθειά της να αναδειχθεί εκ νέου σε ηγέτιδα δύναµη του Ισλάµ µε φόντο το Μεσανατολικό, θα µπορούσε υπό συνθήκες να έχει ευεργετικές συνέπειες στις διµερείς σχέσεις, αφού για λόγους ισορροπιών και έξωθεν καλής µαρτυρίας µοιραία θα αναζητήσει µια γέφυρα µε την Ελλάδα»...

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής