Μια τυχαία συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Ο Μητσοτάκης δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι είναι παρών απλά γιατί είναι κομμάτι στο μωσαϊκό αυτού του παρόντος
Αρκετές δεκαετίες πιο πίσω στα Αθηναϊκά στέκια ακούγονταν συχνά ο εξής διάλογος μεταξύ σερβιτόρων και θαμώνων, σε περίπτωση που οι δεύτεροι δεν έλεγαν να «ξεκολλήσουν» από τις καρέκλες τους.
«Σηκωθείτε να πάτε σπίτια σας» τους έλεγαν οι σερβιτόροι «γιατί θα μαζευτούν εδώ οι γυναίκες σας και θα σας καταχεριάσουν». Κι εκείνοι απαντούσαν: «Δεν μπορούμε γιατί περιμένουμε τον Μητσοτάκη… είπε ότι θα περάσει».
Ο αείμνηστος πρωθυπουργός υπήρξε μια από τις κλασικότερες φυσιογνωμίες της μεταπολεμικής πρωτεύουσας καθώς έβρισκε πάντα χρόνο να επισκέπτεται τις γειτονιές και να συνομιλεί με τον κόσμο έχοντας ίδια γνώση για ότι συνέβαινε στην Αθήνα και όχι μόνο. Άλλωστε απευθύνονταν στους περισσότερους με τα μικρά τους ονόματα ενώ μνημειώδεις ήταν και οι εξυπηρετήσεις του οι οποίες αφορούσαν κυρίως στην επίλυση μικρών ζητημάτων, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει έναν τεράστιο - «άσπαστο» ως τα σήμερα - κύκλο καθημερινών ανθρώπων οι οποίοι ανά πάσα στιγμή ήταν στο πλευρό του.
Στάση ζωής
Επρόκειτο καθαρά για στάση ζωής την οποία ακολουθεί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Χθες το μεσημέρι, λοιπόν, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση, ο πρόεδρος της ΝΔ κατέβηκε στον Άγιο Μελέτη στα Σεπόλια. Δεν τον περίμενε κανείς και δεν είχε προηγηθεί καμία προετοιμασία, απλά γιατί καταστηματάρχες, επαγγελματίες, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι είτε τον γνώριζαν είτε τον είχαν ξαναδεί στην περιοχή τους.
Ο γράφων είχε μεταβεί τυχαίως εκεί διαπιστώνοντας για πολλοστή φορά την αμεσότητα του με τους πολίτες. Στα 5-10 λεπτά που κάθισε να πιει καφέ με έναν ντόπιο λογιστή τον ρωτούσε συνεχώς για τις συνέπειες των εξαντλητικών φορολογικών μέτρων στους μικρούς επιχειρηματίες και στους ανθρώπους του μεροκάματου και των πενιχρών εισοδημάτων, για τον ΕΝΦΙΑ και τους συντελεστές.
Δείχνοντας δε σεβασμό στους συνταξιούχους δεν περίμενε να σηκωθούν για να τον χαιρετήσουν αλλά πήγαινε εκείνος προς το μέρος τους. Λίγο αργότερα μπήκε και στο παραπλήσιο κατάστημα της τράπεζας, όπου συνομίλησε με τους πελάτες ανταλλάσσοντας χειραψίες με τους εργαζόμενους χωρίς να τους αποσπάσει περαιτέρω από την εργασία τους.
Κοντολογίς, ο Μητσοτάκης δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι είναι παρών απλά γιατί είναι κομμάτι στο μωσαϊκό αυτού του παρόντος, του κέντρου της πρωτεύουσας, της εγχώριας πολιτικής σκηνής. Είναι «ο Κυριάκος που είχε φύγει για να σπουδάσει και επέστρεψε», όπως έλεγε χθες ένας από τους παλιούς φίλους του στα Σεπόλια. Δεν ξαναγύρισε. Επέστρεψε στον γενέθλιο τόπο. Και τούτο αν μη τι άλλο οφείλουν να το σεβαστούν πρωτίστως όσοι είναι δίπλα του...