Αποκαλυπτική είναι ηφράση που χρησιμοποίησε στην κατάθεσή του για την υπόθεση της Novartis ο Ιωάννης Αγγελής και από την οποία αποδίδει στον τέως υπουργό Δικαιοσύνης Μιχάλη Καλογήρου. Ο αντεισαγγελέας αναφέρει ότι ο τέως υπουργός τού είπε ότι «η απόφαση πρέπει να ληφθεί από άλλον, τον οποίο και θα ενημερώσω».

Όπως αναφέρουν Τα Νέα, με τον τρόπο αυτό, ο δικαστικός δείχνει ότι η τότε πολιτική ηγεσία μάλιστα στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο -πάνω από τον υπουργό Δικαιοσύνης- υπονοώντας χωρίς να κατονομάζει τον τέως πρωθυπουργό, γνώριζε τι συνέβαινε σε σχέση με τους χειρισμούς στην υπόθεση της Novartis.

Στην κατάθεση Αγγελή αποτυπώνεται η σχέση με την εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη αναφορικά με τους χειρισμούς στην υπόθεση. Το περιστατικό που περιγράφεται όμως πάει ένα βήμα παραπέρα, καθώς εμφανίζει τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης να είναι πλήρως ενημερωμένος για την υπόθεση, αλλά και να στρέφεται κατά των χειρισμών της εισαγγελέως αλλά και κατά του «Ρασπούτιν». 

Ο ίδιος ο κ. Αγγελής φέρεται να είπε στον υπουργό ότι δεν είναι διατεθειμένος να συνδέσει το όνομά του με τις τακτικές Τουλουπάκη και τέθηκε ζήτημα απομάκρυνσής της. 

Ο υπουργός φέρεται να διευκρίνισε ότι συμφωνούσε προσωπικά με την απομάκρυνση, «πλην όμως η απόφαση θα έπρεπε να ληφθεί από άλλον, τον οποίο και θα ενημέρωνε».

«Δεν γνωρίζω ποιον θα ενημέρωνε και πώς, γνωρίζω όμως ότι η κυρία Τουλουπάκη, όχι μόνο δεν απομακρύνθηκε, αλλά αντιθέτως ανανεώθηκε η θητεία της» είχε πει ο Αγγελής.

Διαβάστε αναλυτικά: «Φωτιά» οι καταθέσεις Αγγελή και Σαμαρά για την υπόθεση

Σημειώνεται ότι ο υπουργός Επικρατείας, Γιώργος Γεραπετρίτης, μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και ερωτηθείς γιατί δεν μπαίνει στον κάδρο των ευθυνών ο Αλέξης Τσίπρας, απάντησε πως οι πρώην πρωθυπουργοί δεν μπορούν να οδηγούνται σε ποινικές διαδικασίες, εκτός εάν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι συντελέστηκε αδίκημα. 

Συγκεκριμένα, σε ερώτηση αν είναι πολιτικοί ή νομικοί οι λόγοι που δεν μπαίνει στη διαδικασία αυτή και ο τέως πρωθυπουργός, ο κ. Γεραπετρίτης απάντησε:

«Είναι ένα μείγμα των δύο, δηλαδή υπάρχει μια βασική θέση ότι οι πρώην πρωθυπουργοί, οι οποίοι δεν είναι απλά πολιτικά πρόσωπα αλλά είναι ηγέτες της χώρας για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, δεν μπορούν να οδηγούνται σε ποινικές διαδικασίες παρά μόνο εάν υφίστανται τέτοιου τύπου αδιαμφισβήτητες αποδείξεις που να τεκμηριώνουν ότι πράγματι συντελέστηκε εκ μέρους του πρώην πρωθυπουργού ένα αδίκημα.

Για το λόγο αυτό και δεδομένου του γεγονότος ότι δεν προέκυψε από την ανάγνωση της δικογραφίας ότι υπάρχουν τέτοιου τύπου αδιάσειστα στοιχεία θεωρήθηκε ότι δεν πρέπει ένας πρώην πρωθυπουργός να άγεται σε μια ποινική διαδικασία. Άρα είναι ένα μείγμα πραγματικού νομικού αλλά και ιδεολογικού πολιτικού κοσμοθεωρητικού το οποίο οδήγησε στην απόφαση να μην υπάρξει τέτοιου τύπου εξατομικευμένη πρόταση για τον πρώην πρωθυπουργό. Πάντως να επισημάνω για την πληρότητα της ανάλυσης ότι από τη στιγμή που θα υπάρξει απόφαση είτε να προχωρήσει η Βουλή στη διερεύνηση της υπόθεσης είτε να παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη, σε οποιαδήποτε από τις δύο περιπτώσεις η διαδικασία η ανακριτική που θα ακολουθηθεί θα είναι απολύτως ανοιχτή και ευρεία. Δηλαδή μπορεί να καταλαμβάνει και άλλα αδικήματα τα οποία δεν περιλήφθηκαν στην πρόταση, όπως μπορεί να περιλαμβάνει εν τέλει και άλλα πρόσωπα. Δηλαδή η διαδικασία η οποία θα γίνει, θα γίνει κατά τα πράγματα, θα υπάρξει μια αναζήτηση των πραγματικών και υπάρχει πιθανότητα να συρρικνωθεί ή να διευρυνθεί το όποιο κατηγορητήριο.