Η έκφραση «οι μετανάστες λιάζονται στην Ομόνοια», προφανώς, δεν ήταν ο λόγος του τεράστιου προσφυγικού ρεύματος που δέχθηκε το 2015 η χώρα.

Αποτέλεσε όμως μία απολύτως εμβληματική έκφραση του τρόπου αντιμετώπισης του θέματος από την τότε Κυβέρνηση.
Παράλληλα για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία, ο τότε πρωθυπουργός όρισε δύο φορές διαδοχικά, ως υπουργούς μετανάστευσης, στελέχη με μακρά εμπειρία σε σημαντικές θέσεις ΜΚΟ με αντικείμενο την περίθαλψη των προσφύγων.

Με απλά λόγια στη Τουρκία, στους διακινητές και στους πρόσφυγες δώσαμε το σήμα ότι η χώρα έχει ανοικτά σύνορα και σε κυβερνητικό επίπεδο στο συγκεκριμένο θέμα παρομοιάζει με μια μεγάλη ΜΚΟ.

Έτσι πέρασαν από τη χώρα μας και κατευθυνθήκαν προς την Κεντρική Ευρώπη 1 εκ άνθρωποι, με αποτέλεσμα να κλείσουν τα βόρεια σύνορα μας στις μεταναστευτικές ροές. Παρέμειναν όμως εδώ δεκάδες χιλιάδες και μετατράπηκαν τα νησιά σε αποθήκες ψυχών.
Ταυτόχρονα ,η ΜΚΟ που λεγόταν Ελλάδα δεν έπρεπε να επιστρέφει στη Τουρκία μετανάστες, ενώ αντίθετα έπρεπε να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να παραμένουν εδώ.

Φυσιολογικά συνεπώς, χρησιμοποιήθηκε η διαδικασία περί διεθνούς προστασίας ως μοχλός μόνιμης παραμονής των προσφύγων στην Ελλάδα με τις αιτήσεις σήμερα να είναι περίπου 70000.
Αυτή τη διαδικασία αλλάζει το υπό συζήτηση νομοσχέδιο.

Με σεβασμό στους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη χάρτα του ΟΗΕ, επιταχύνει τις διαδικασίες απονομής ασύλου.
Άλλωστε Ευρωπαϊκή οδηγία ενσωματώνει.

Το κάνει, μάλιστα, σε μια περίοδο έξαρσης του προβλήματος που πλέον έχει μεγαλύτερη μεταναστευτική βαρύτητα απ΄ότι προσφυγική ,με τα σύνορα μας να παραμένουν κλειστά.

Το προσφυγικό – μεταναστευτικό δεν έχει μόνο διεθνή διάσταση. Δηλαδή δεν αρκεί η πίεση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση να αποδεχθεί το μεγάλο βάρος που της αναλογεί στην υποδοχή μεταναστών.

Έχει και πολύ μεγάλη εσωτερική διάσταση. Χωρίς διαχειριστική επάρκεια μέσα στη χώρα, θα συνεχίζονταν να δημιουργούνται Μόριες. Χωρίς αλλαγή του τρόπου χορήγησης ασύλου θα συνεχιζόταν ουσιαστικά η μη επιστροφή προσφύγων.
Γι’αυτό απαιτείται λίστα ασφαλών χωρών, αυτοπρόσωπη παρουσία στη διαδικασία αίτησης και άμεση επιστροφή όσων δεν συμμορφώνονται με τους νόμους.

Ο ορισμός ειδικού συντονιστή με μεγάλη οργανωτική και διαχειριστική επάρκεια ενισχύει αυτή την πλευρά αντιμετώπισης του προβλήματος, κυρίως της έγκαιρης ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών και της κατανομής των προσφύγων στη χώρα.

Γι’αυτό ο στόχος των χιλιάδων επιστροφών στη Τουρκία έως το τέλος του 2020 είναι εκτός από αναγκαίος και εφικτός.
Σε συνδυασμό με την καλύτερη φύλαξη των συνόρων, την αποσυμφόρηση των νησιών και τα προαναχωρησιακά κέντρα, η πίεση προς την ελληνική κοινωνία από το μεταναστευτικό – προσφυγικό θα μειωθεί.
Γιατί υπάρχει μεγάλη πίεση και δεν είναι ακραία η συντριπτική πλειοψηφία των αντιδρώντων.


* Ο Στράτος Σιμόπουλος είναι Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, πρώην Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Έργων. Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο site www.efsimopoulos.gr