Μια φράση που ακούγεται συχνά σε παρέες της δικής μου γενιάς όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από θέματα πολιτικής. Η συχνότητα και η ένταση της χρήσης της ενεργοποίησαν αντανακλαστικά την επιμονή μου να στέκομαι κριτικά απέναντι σε κάθε μορφή κοινωνικών και πολιτικών στερεοτύπων. Διερευνώντας όμως πιο διεξοδικά τα αίτια αυτής της αντίληψης και συμμετέχοντας σε συζητήσεις με πολλούς συνομήλικούς μου κατάλαβα ότι τελικά δεν είναι απλά η αναπαραγωγή μιας «πιασάρικης» ατάκας , αλλά η αποτύπωση μιας σύγχρονης τάσης.


Οι τάσεις στη συμπεριφορά , στην πολιτική , στη μόδα, στην τέχνη, στην επιστήμη πηγάζουν μέσα από την πραγματικότητα της καθημερινότητας και εντάσσονται μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο . Η δεκαετία του 1970 χαρακτηρίστηκε από μια έντονη πολιτικοποίηση της νεολαίας , σήμερα σχεδόν μισό αιώνα μετά οι νέοι επιλέγουν την «αποπολιτικοπίηση». Η υποκρισία , η αναξιοκρατία , οι ανισότητες και οι διακρίσεις κάθε τύπου , η διαφθορά , η ατολμία , η γραφειοκρατία και η ανηθικότητα χρεώνονται στο σύνολο τους στους πολιτικούς όλου του ιδεολογικού φάσματος. Οι νέοι λοιπόν σήμερα έχουν την πεποίθηση ότι οι πολιτικοί φταίνε για όλα και φυσικά τους αποστρέφονται. Αυτή η πεποίθηση διατυπώθηκε πολύ εύστοχα από τον Αριστοφάνη ( Βάτραχοι ) : ‘ Δεν μπορείς να περιμένεις από αυτούς που σε κατέστρεψαν να γίνουν οι άνθρωποι που θα σε σώσουν ‘

Η επικράτηση αυτής της τάσης όμως, θα μας κρατήσει σαν κοινωνία καθηλωμένους σε ένα τέλμα και θα μας οδηγήσει σε ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις. Η περαιτέρω μείωση του ενδιαφέροντος και της συμμετοχής των νέων στη λήψη των αποφάσεων εντός του πλαισίου της σύγχρονης δημοκρατίας μας θα εντείνουν και θα οξύνουν κάθε μορφή αυθαιρεσίας της πολιτείας. Τίποτα καινούριο δεν θα κυοφορείται σαν ιδέα και η διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος θα φαντάζει ουτοπική. Αναπόφευκτα η πολιτική και οι εκπρόσωποί της θα απορριφθούν και θα δαιμονοποιηθούν περαιτέρω , αφού θα υπηρετούν απλά τη διαχείριση και τη διαιώνιση των προβλημάτων αντί για την επίλυσή τους που είναι το ζητούμενο . Φαινόμενα κομματικού φανατισμού και εκπροσώπησης συγκεκριμένων μόνο συμφερόντων θα εμφανιστούν και θα αντικαταστήσουν την άσκηση πολιτικών για το κοινό καλό και την πρόοδο και την ευημερία. Με αυτόν τον τρόπο τελικά γινόμαστε όμως και εμείς κομμάτι όλων αυτών που μας έχουν απογοητεύσει και έχουμε απορρίψει και μεγεθύνουμε το πρόβλημα αντί να το καταπολεμάμε.

Τη λύση, κατά τη γνώμη μου, για να περιοριστεί η τάση αυτή και για να ζωντανέψει η ελπίδα για το αύριο θα πρέπει να τη δώσουν οι ίδιοι οι νέοι και δεν είναι άλλη από την ενεργή συμμετοχή τους στα κοινά και την εμπλοκή τους στη λήψη των αποφάσεων. Οι καινοτόμες ιδέες και οι σύγχρονες αντιλήψεις τους θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για την ανατροπή της υπάρχουσας νοοτροπίας.

Ο διάλογος , η σύνθεση απόψεων , ο σεβασμός του διαφορετικού και η ορθή χρήση της τεχνολογίας θα είναι τα δομικά υλικά μιας καινούριας πολιτικής που θα πηγάζει από τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά αλλά θα έχει ως στόχο να υπηρετεί το σύνολο. Η οικογένεια και η εκπαίδευση όλων των βαθμίδων θα συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο του καταλύτη σε μια νέα προσπάθεια για ένα μεγάλο βήμα μπροστά και η πολιτεία θα πρέπει να κάνει την κριτική της και να εκσυγχρονιστεί για να συμμετάσχει με νέα πρόσωπα και ανανεωμένες δομές σε αυτή την προσπάθεια.

Ο λαϊκισμός και οι πελατειακές σχέσεις των κομμάτων με τους ψηφοφόρους τους έχουν ολοκληρώσει τον ιστορικό τους κύκλο και έχουν αξιολογηθεί αρνητικά από τη γενιά μου. Ο ρεαλισμός σε συνδυασμό με το όραμα για μια καλύτερη Ελλάδα , η αξιοκρατία σε συνδυασμό με τη δυνατότητα των ίσων ευκαιριών , η αριστεία σε συνδυασμό με την αλληλεγγύη είναι οι αξίες που μπορούν να συγκινήσουν τη νεανική καρδιά μα και το νεανικό μυαλό. Τα δημοκρατικά κόμματα πρέπει να το αντιληφθούν άμεσα αυτό και να αφουγκραστούν τα θέλω μας και τα πιστεύω μας. Να τα κωδικοποιήσουν και να τα ενοποιήσουν σε ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις που θα είναι ταυτόχρονα και εφαρμόσιμες. Θα πρέπει να ξεπεράσουν τη διαχειριστική φάση στην οποία βρίσκονται και να προχωρήσουν σε μια φάση πρωτοπορίας και δημιουργίας. Μόνο έτσι θα γίνουν ελκυστικά στους νέους και θα μπορέσουν να ανακτήσουν το ρόλο τους και την αξιοπιστία τους και να αποβάλλουν τις παθογένειες του παρελθόντος.

Γνωρίζω καλά και αντιλαμβάνομαι ότι όλα τα παραπάνω είναι δύσκολα. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτα.

Ο καθένας μας αξιοποιώντας τις εμπειρίες και τις γνώσεις του πρέπει να αναλογιστεί όχι πως ήταν και τι έκαναν αυτοί που μας κυβέρνησαν χθες, αλλά πως θέλουμε να είναι και τι θα κάνουν αυτοί που θα μας κυβερνήσουν αύριο .Το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στους προγόνους και στους απογόνους μας. Πρέπει να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας και πρέπει η δική μας γενιά, η γενιά που μεγάλωσε μέσα στη δεκαετία της κρίσης να βγει μπροστά.

Καταλήγοντας, επιδιώκω μέσω της διεκδίκησης της προεδρίας της ΟΝΝΕΔ Λάρισας να παραδώσω κάτι καλύτερο από αυτό που θα παραλάβω κι αυτό θα επιτευχθεί μέσω της προσέλκυσης περισσότερων ανθρώπων να ασχοληθούν με τα κοινά γενικότερα και την οργάνωση ειδικότερα, ώστε όλοι μαζί να γίνουμε πρωταγωνιστές κι όχι παρατηρητές της μεγάλης πολιτικής αλλαγής που ξεκίνησε στις 7 Ιουλίου.

** Χρήστος Μαϊμουλιώτης, μέλος ΟΝΝΕΔ, Υποψήφιος πρόεδρος Ν.Ε ΟΝΝΕΔ Λάρισας