Η πατρίδα μας, αντιμετωπίζει ουσιαστικά την πρώτη μεγάλη κρίση με την Τουρκία, μετά το 1996 και τα Ίμια.

Και έτσι θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε συντονισμένα, συγκροτημένα και με εθνική ομοψυχία, όπως αντιδράει η σημερινή κυβέρνηση.

Τα σύνορα μας, χερσαία και θαλάσσια δέχονται για άλλη μια φορά τα τελευταία 5 χρόνια, μια μεγάλη πίεση. Μια πίεση η οποία είναι στοχευμένη, σχεδιασμένη και πλήρως καθοδηγούμενη από την Τουρκία.

Τα σύνορα μας, με την Τουρκία τυγχάνει να είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τυγχάνει να είναι γιατί έτσι το αντιλαμβάνονται το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες. Αυτό είναι ξεκάθαρο από την απουσία όχι μόνο ουσιαστικών αντιδράσεων αλλά και των τυπικών.

Είναι τουλάχιστον παράδοξο, (περίεργο δεν είναι), ο Τούρκος Πρόεδρος να απειλεί να «γεμίσει» την Ευρώπη με εκατομμύρια πρόσφυγες και η Ευρώπη να «σφυρίζει» αδιάφορα.

Τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία στον Έβρο και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, πέφτουν μακριά από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Για αυτό φαίνεται πως δεν αισθάνονται την απειλή των μεταναστευτικών ροών.

Όπως δεν την αισθάνθηκαν και το 2015 και θεωρούν πως δεν θα τους αγγίξει, με σαφείς και βαρύτατες ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης, που ήταν της λογικής των «ανοιχτών συνόρων».

Η Ελλάδα για άλλη μια φορά στην ιστορία της, ανταποκρίνεται στο χρέος της και στις περιστάσεις. Όμως, το συγκεκριμένο πρόβλημα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνη της. Τη στιγμή μάλιστα, που η περιοχή της ΝοτιοΑνατολικής Μεσογείου, βρίσκεται σε μια διαρκώς ευμετάβλητη και ασταθής περίοδο. Η πίεση που ασκεί ο Ερντογάν, αξιοποιώντας και χρησιμοποιώντας ανθρώπινες ψυχές, εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το γεωπολιτικό και ενεργειακό παιχνίδι στην περιοχή της ΝοτιοΑνατολικής Μεσογείου.

Για αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, επειδή ίσως συμφέροντα κάποιων Κρατών της Ε.Ε σε ορισμένες περιπτώσεις να μην έρχονται σε σύγκρουση με τα «παιχνίδια» του Ερντογάν, στη Μέση Ανατολή.

ΥΓ. Είναι λάθος να υποτιμούμε την Τουρκία και τον Ερντογάν. Μόνο απομονωμένος δεν είναι διεθνώς και καμία Τουρκική οικονομία, δεν βρίσκεται σε κίνδυνο κατάρρευσης. Όποιος αμφιβάλλει ας δει τις τουρκικές εξαγωγές.

ΥΓ1. Ας διαβάσουμε καλύτερα και πίσω από τις λέξεις, την πιθανή «σύγκρουση» (;) Τουρκίας-Ρωσίας.

ΥΓ2. Μια ασύμμετρη απειλή βρίσκεται σε εξέλιξη, τα μάτια μας, μα κυρίως τα αυτιά μας στην Κύπρο.