«Δυστυχώς η Ευρώπη έχει μείνει πίσω σε όλες τις μεγάλες προκλήσεις, αυτό αποδεικνύεται και στον κοροναϊό με την ελλιπή αντιμετώπιση που έχει και αν θέλει να συνεχίσει, όχι απλά να διευρύνεται αλλά να εμβαθύνει την έννοια της Ένωσης, πρέπει να προχωρήσει και στην πολιτική της ενοποίησης και σε ένα μοντέλο ομοσπονδιακό το οποίο θα λειτουργήσει κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ».

Αυτά ανέφερε μεταξύ άλλων μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και στην εκπομπή «Black Out» με το δημοσιογράφο Χρήστο Μυτιλινιό, ο γραμματέας του ΚΙΝΑΛ, Μανώλης Χριστοδουλάκης.

Αναφορικά με την ΕΕ, ο κ. Χριστοδουλάκης σημείωσε ότι «κάποτε η Ένωση είχε ως βασική της προτεραιότητα τη διεύρυνσή της και είχε αφήσει αρκετά πίσω την πολιτικής της εμβάθυνση». «Μπορεί ο στόχος τότε να ήταν να μεγαλώσουμε όσο γίνεται την Ένωση, σήμερα ο στόχος πρέπει να είναι πως μπορούμε να πιάσουμε ξανά το νήμα εκεί που η Ένωση προχωρούσε τα βήματα προς την πολιτικής της ενοποίηση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
«Δυστυχώς ξεκίνησε πολύ φιλόδοξα από τη δεκαετία του ’50 και έφτασε σε μια νομισματική ένωση η οποία απλά δέσμευε τα κράτη μέλη χωρίς καν ενιαία οικονομική πολιτική και κυρίως χωρίς ενιαία εκτελεστική εξουσία και αυτό είναι μια αντίφαση στη λειτουργία της η οποία δημιουργεί τεράστια ζητήματα», συμπλήρωσε.

Ο κ. Χριστοδουλάκης διευκρίνισε ότι «υπάρχει μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων, αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων που το θέμα δεν είναι απλά η επίκληση στην αλληλεγγύη». «Το ζήτημα είναι βαθιά δομικό και αφορά ότι υπάρχει αναντιστοιχία αντιπροσώπευσης, σε ενιαίο συλλογικό επίπεδο το οποίο δημιουργεί στους ηγέτες των κρατών την ανάγκη να εξυπηρετούν τα εθνικά τους συμφέροντα και όχι ενιαία συλλογικά ομοσπονδιακά ευρωπαϊκά», εξήγησε παράλληλα.

Ο γραμματέας του ΚΙΝΑΛ δήλωσε: «Δεν μπορούμε να περιοριζόμαστε στη λογική επίκλησης της αλληλεγγύης, αυτό είναι πάρα πολύ αυθαίρετο και αφορά τον καθένα πως το αντιλαμβάνεται. Πρέπει η Ένωση να έχει πολιτικούς θεσμούς τέτοιους που θα οδηγούν σε οικονομικούς θεσμούς τέτοιους οι οποίοι έτσι κι αλλιώς θα διαφυλάσσουν τα συμφέροντα όλων των χωρών. Και αυτό γίνεται όταν αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις είναι υπόλογοι όχι μόνο στο εθνικό τους ακροατήριο αλλά είναι υπόλογοι στο ευρωπαϊκό τους ακροατήριο και αντίστοιχα πρέπει να διαφυλάξουν και τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού ακροατηρίου».

«Φαίνεται ότι πάμε σε διαρκείς συμβιβασμούς για να βρίσκουμε λύσεις, να αντιληφθούμε ότι οι συμβιβασμοί κάποια στιγμή θα σταματήσουν να υφίστανται και πρέπει να σταματήσουμε να παρακαλάμε», πρόσθεσε.

Την ίδια στιγμή τόνισε ότι «στην πολιτική δεν μπορείς να παρακαλάς, στην πολιτική πρέπει να δημιουργείς και θα δομείς θεσμούς οι οποίοι θα λειτουργούν με τέτοιο τρόπο που μόνοι τους θα εξασφαλίζουν αυτά που θα εξασφαλίσουν προς όφελος των ευρωπαϊκών λαών».

«Για μένα πρέπει να είναι πολιτική αλλαγή, όχι οικονομική , όχι νομισματική ούτε καν επιλογές διεύρυνσης ή σμίκρυνσης ή περιορισμού των κρατών, πρέπει να είναι αλλαγή πολιτική που θα αλλάξει το μοντέλο λειτουργίας όλων των εξουσιών της Ευρώπης», κατέληξε ο ίδιος.