Το επίσημο κείμενο της Συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και της Ιταλίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών έδωσε στη δημοσίοτητα νωρίτερα το in.gr, η οποία παίρνει το δρόμο για τη Βουλή προκειμένου να εγκριθεί. 

Η συμφωνία που συνυπέγραψαν στις 9 Ιουνίου του 2020 ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας εκ μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας και ο Ιταλός ομόλογός του Λουίτζι ντι Μάιο για λογαριασμό της Ιταλικής Δημοκρατίας, η οποία, όπως έχει υπογραμμισθεί επανειλημμένα από διπλωματικούς κύκλους αλλά και από την Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, αναγνωρίζει κυριαρχικά δικαιώματα σε όλα τα εδάφη χερσαία και νησιωτικά, ανταποκρινόμενη πλήρως στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου αλλά και της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, στέλνοντας σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση για τη στρατηγική της Ελλάδας στην επίλυση αντίστοιχων θεμάτων, αλλά και στην πρόθεση για συνεννόηση στο πλαίσιο της καλής γειτονίας, εδράζεται στις δατάξεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS),

Το κείμενο της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας έχει πέντε άρθρα, μέσα στα οποία τα δύο κράτη συμφωνούν να  εφαρμόσουν την οριοθετική γραμμή της ελληνο-ιταλικής συμφωνίας της 24 Μαϊου του 1977 για την οριοθέτηση και άλλων θαλασσίων ζωνών στις οποίες οι δύο χώρες νομιμοποιούνται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.



Δείτε ΕΔΩ το κείμενο της συμφωνίας

Τα όρια

Επίσης η συμφωνία προβλέπει ότι η «οριοθέτηση που έγινε προς το παρόν δεν σκοπείται να βαίνει πέραν του σημείου 1 προς Βορρά και πέραν του σημείου 16 προς Νότο. Η παρούσα οριοθέτηση θα επεκταθεί προς οιαδήποτε κατεύθυνμση μέχρι τα σημεία συνάντησης των θαλασσίων ζωνών των αντιστοίχων γειτονικών κρατών όταν θα έχουν συναφθεί οι σχετικές συμφωνίες». Το σημείο 1 προς Βορρά αφορά το τριεθνές Ελλάδας – Ιταλίας – Αλβανίας, όπου εκκρεμεί η συμφωνία Ελλάδας – Αλβανίας, ενώ το σημείο 16 προς Νότο αναφέρεται σε μία πολύ μεγαλύτερη περιοχή και δεν φτάνει μέχρι τα όρια με τη Λιβύη.

Μία παράγραφος που προκάλεσε αντιδράσεις, με τον πρώην ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά να θέτει ζήτημα υποχώρησης της Αθήνας, έστω και αν αναλυτές εκτιμούν ότι στην εν λόγω περιοχή τα δικαιώματα της Ελλάδας, όταν προχωρήσει σε σχετικές συμφωνίες, κατοχυρώνονται από τους χάρτες που είχαν κατατεθεί με τον νόμο Μανιάτη του 2011, για έρευνες και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.

Στη συμφωνία τονίζεται ρητά επίσης, ότι αυτή δεν θίγει «τις αλιευτικές δραστηριότητες που διεξάγονται σύμφωνα με τους εφαρμοστέους κανόνες και κανονισμούς της ΕΕ».

Τις επόμενες μέρες αναμένεται να οριστούν από τη Βουλή οι ημερομηνίες για τη σχετική συζήτηση αλλά και την ψηφοφορία στην Ολομέλεια.