Μετά και τα τελευταία επεισόδια, που ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ και επεκτάθηκαν σχεδόν παντού στον δυτικό κόσμο, δεν χωρά αμφιβολία: Η νέα αριστερά, οι νεομαρξιστές, οι νεοκομμουνιστές, οι αναρχικοί και όλες τους οι υποκατηγορίες βρίσκονται σε ανοιχτό πόλεμο με τον πολιτισμό μας. Υποδυόμενοι τους ανθρωπιστές, τους αντιρατσιστές, τους αντιφασίστες, εξαπολύουν την απάνθρωπη, ρατσιστική, φασιστική μανία τους με την υποστήριξη ενός ζάπλουτου και επικοινωνιακά παντοδύναμου συστήματος.

Ειδικά αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ, όπου Δήμαρχοι και Κυβερνήτες εκλεγμένοι με τους Δημοκρατικούς ενθαρρύνουν και τροφοδοτούν τα επεισόδια, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αλλά και ξεκαθάρισε τα πράγματα. Η διάλυση της δημογραφικής σύστασης των κοινωνιών μας, η ρευστοποίηση των εμφύλων ταυτοτήτων και η ενεργητική ενίσχυση της υπογεννητικότητας, η μεταναστολάγνα ισλαμολατρεία και η καταστροφή κάθε χριστιανικού και παραδοσιακού θεμελίου του δυτικού πολιτισμού, αυτά είναι οι πολιτικές προτεραιότητες των σύγχρονων «επαναστατών».

Το άγαλμα του Τσώρτσιλ ή του Κολόμβου, το «Όσα παίρνει ο άνεμος», το χιούμορ του πρωτεργάτη των Monty Pythons, John Cleese, πρέπει να φύγουν από τη μέση, όπως πρέπει να βανδαλιστούν οι εκκλησίες και να περικοπούν οι αναφορές στους αιματοβαμμένους ήρωες του 1821, που δεν έδιωξαν τον Τούρκο με βιντεοτέχνη του Γιαν Φαμπρ από το Ίδρυμα Ωνάσση, αλλά με καρυοφίλι και γιαταγάνι. Συχρόνως, όλο αυτό πρέπει να επενδυθεί με εντυπωσιακά εφέ προοδευτισμού για τους απαίδευτους αρχοντοχωριάτες: Αμόρφωτα «ούγκανα» νιώθουν, αλήθεια, πολύ avant-guarde.

Έτσι, στο άρμα προσδένονται προοδευτικά κάθε είδους μειονότητες και δικαιωματιστές. «Βίγκαν, λεσβίες, μπαχαλοσατανίστριες» (κατά την παγιωμένη πλέον έκφραση), αλλά και «Γκρέτες», μαζί και χώρια, τσιρίζουν για το περιβάλλον, την ελευθερία αυτοπροσδιορισμού, την ανεξιθρησκεία και τα ζωντανά της πλάσης, αλλά δεν έχουν πρόβλημα με την τυφλή βία ενάντια στον άνθρωπο, τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, τους ομαδικούς βιασμούς και τις εκτελέσεις χριστιανών από μετέπειτα «πρόσφυγες» που σέρνουν, πουλάνε και εκμεταλλεύονται βρέφη και «μωρομάνες». Η υποκρισία φέρνει ναυτία και οργή.

Το χειρότερο; Όλο αυτό γίνεται σε μια κοινωνία ανεκτική όσο ποτέ. Όσο εμπεδώνεται ο πραγματικός εξορθολογισμός και συμπεριφορές όντως προβληματικές περιθωριοποιούνται ή απαγορεύονται, τόσο ο παραλογισμός της άλλης πλευράς θεριεύει, αποκαλύπτοντας την πραγματική ατζέντα της: Ζητούμενο δεν είναι η ισότητα, όσο η αντιστροφή των ρόλων, η ταπείνωση, η εκδίκηση.

Τίποτα, βεβαίως, δεν μένει αναλλοίωτο στον χρόνο. Οι κοινωνίες εξελίσσονται, δεν είναι μουσεία, ούτε μπαίνει η πρόοδος στο ψυγείο. Όμως η καταστροφική μανία της μεταμοντέρνας πολεμικής μηχανής δεν είναι εξέλιξη, αλλά επιδρομή, βίαιη απόπειρα αλλαγής συνθηκών, κανόνων και δεδομένων. Όχι ανταλλαγή, αλλά επιβολή. Άλλο πράγμα ο δρόμος του μεταξιού, και άλλο η επέλαση της Χρυσής Ορδής.

Αν οι παππούδες μας δεν είχαν σταματήσει τους ναζί, σήμερα θα ζούσαμε σε ένα καθεστώς οργουελικής καταπίεσης, ανελευθερίας και φυλετικής μηχανικής. Σκληρή καταπίεση και φυλετική μηχανική επιθυμούν ακριβώς για τον κόσμο μας και αρχιρατσιστές, νεοφασίστες αριστεριστές της εποχής μας. Υποχρέωση της γενιάς μας είναι να μην αναρωτιούνται οι επόμενες τί θα είχε συμβεί, αν η δική μας δεν είχε κάνει το καθήκον της.