Οι πούροι επαναστάτες λένε, χαριτολογώντας, ότι «άντε και την κάναμε την επανάσταση. Μετά τι κάνουμε;». Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με το περίφημο δημοψήφισμα που έκανε στις 5 Ιουλίου 2015 ο Αλέξης Τσίπρας και από το οποίο χθες συμπλήρωσε πέντε χρόνια.

Μετά το ναυάγιο των συνομιλιών με τους εταίρους, ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεφε στις 26 Ιουνίου από τις Βρυξέλλες. Στο αεροπλάνο φαίνεται πως πήρε την οριστική απόφαση να προχωρήσει σε δημοψήφισμα. Μόλις έφτασε στην Αθήνα, συγκάλεσε το Υπουργικό Συμβούλιο, όπου ανακοίνωσε την απόφασή του. Η μεγάλη πλειονότητα των υπουργών του αλλά και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την επιλογή αυτή, έστω και αν κανένας από αυτούς δεν είχε εκτιμήσει πού θα οδηγούσε η όποια απόφαση του ελληνικού λαού. Το ρεπορτάζ λέει πως αν είχε επικρατήσει το «ναι», ο κ. Τσίπρας θα προκαλούσε αυτομάτως εκλογές. Βεβαίως, με ποσοστό 62% κυριάρχησε το «όχι» στο «σχέδιο Γιούνκερ», το οποίο, ωστόσο, είχε αποσυρθεί από το τραπέζι των συζητήσεων! Επιστρέφοντας στο Υπουργικό Συμβούλιο, πρέπει να επισημάνουμε ότι ο μόνος που διαφώνησε ήταν ο τότε υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης, ενώ ριζικά αντίθετος ήταν και ο τότε γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, Σπύρος Σαγιάς, ο οποίος και παραιτήθηκε.

Το βράδυ της 26ης Ιουνίου ο Αλέξης Τσίπρας επικοινώνησε με τον τότε Πρόεδρο της ∆ημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλο, και τους πολιτικούς αρχηγούς και τους ανακοίνωσε την απόφασή του να προχωρήσει σε δημοψήφισμα, ενώ τηλεφωνική επικοινωνία είχε με την καγκελάριο Αγκ. Μέρκελ, τον πρόεδρο Φρ. Ολάντ και τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι. Λίγη ώρα αργότερα, τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας, προχώρησε σε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό και εξήγησε την απόφασή του: «Ζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχτεί μια πρόταση που συσσωρεύει νέα δυσβάσταχτα βάρη στον ελληνικό λαό και υπονομεύει την ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, όχι μόνο συντηρώντας την αβεβαιότητα, αλλά και διογκώνοντας ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες».

Και μόνο στην αναγγελία του δημοψηφίσματος προκλήθηκε πανικός στην ελληνική κοινωνία. Το βράδυ της Παρασκευής σχηματίστηκαν ατέλειωτες ουρές στα ΑΤΜ, με τους πολίτες να σηκώνουν όσο περισσότερα χρήματα μπορούσαν, ενώ ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατούσε ήταν και οι εικόνες με βουλευτές να επισκέπτονται τα μεσάνυχτα το Κοινοβούλιο και να σηκώνουν χρήματα από τα ΑΤΜ της Βουλής. Αντίστοιχες ήταν οι εικόνες και τις επόμενες ώρες έως την Κυριακή, όταν επιβλήθηκαν τα capital controls, ο περιορισμός, δηλαδή, στις αναλήψεις χρημάτων (σ.σ.: 60 ευρώ ημερησίως) και μια σειρά από άλλες περιοριστικές διατάξεις στη διακίνηση των χρημάτων. Εν τω μεταξύ, πανικός είχε προκληθεί και στην αγορά, με τους πολίτες το Σάββατο να κατακλύζουν τα σουπερμάρκετ και να γεμίζουν τα καρότσια τους με όλα τα απαραίτητα είδη.

Οι επόμενες ημέρες έως την 5η Ιουλίου ήταν ιδιαίτερα φορτισμένες, με μεγάλες διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας των υποστηρικτών του «ναι» και του «όχι», με ακραίες συγκρούσεις στα ΜΜΕ και με επιθετική ρητορική των οπαδών του «όχι» έναντι αυτών του «ναι».

Από το δημοψήφισμα και ό,τι αυτό επέφερε ζημιώθηκε με δεκάδες δισ. ευρώ η ελληνική οικονομία, ενώ προκάλεσε πόλωση στην κοινωνία. Κατά πολλούς, ήταν η μεγαλύτερη πολιτική απάτη των τελευταίων δεκαετιών, αν σκεφτεί κανείς την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου από πλευράς του κ. Τσίπρα λίγες ημέρες μετά το δημοψήφισμα.

«Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να αποποιηθεί τις ευθύνες του», του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, Αντιπροέδρου της Κ.Ο. του ΕΛΚ και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπίας της Ν.Δ. στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Η άποψή μου για το αχρείαστο, αντιδημοκρατικό και καταστροφικό για την Ελλάδα δημοψήφισμα του 2015 έχει καταγραφεί. Η δική μου θέση ήταν ξεκάθαρη. Ο κ. Τσίπρας ήθελε με το ασαφές και διχαστικό ερώτημα του δημοψηφίσματος, που έγινε με διαδικασία-εξπρές μέσα στο καλοκαίρι, να αποποιηθεί τις ευθύνες του και να τις μετακυλήσει στον ελληνικό λαό. Έπρεπε όμως να εξηγήσει στους πολίτες ότι, εάν καταψηφιζόταν το σχέδιο Γιούνκερ, θα ερχόταν κάτι πολύ χειρότερο, όπως και τελικά έγινε.

Ο κ. Τσίπρας πίστευε ότι πιθανώς θα βγει το «ναι», παρασυρόμενος και από τις δημοσκοπήσεις που του έδιναν μεγάλο προβάδισμα, ώστε να το χρησιμοποιήσει ως πολιτικό άλλοθι στους συντρόφους του. Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Το «όχι» που επικράτησε τον ανάγκασε, ταπεινωμένο ως πρωθυπουργό της Ελλάδας, να το μετατρέψει σε «ναι», δεδομένου ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, και να υπογράψει μια χειρότερη συμφωνία, που κόστισε ακριβά στην Ελλάδα.

Σε εκείνες τις δύσκολες ημέρες του καλοκαιριού του 2015, σε μια ιστορική στιγμή για την Ελλάδα και το ευρωπαϊκό της μέλλον, πρώτιστο χρέος και μέλημά μου, ως πρόεδρος της Ν.Δ., ήταν η σωτηρία και η σταθερότητα της χώρας. Με την υπεύθυνη στάση μας κρατήσαμε την πατρίδα μας στις ευρωπαϊκές ράγες, υποχρεώνοντας τον κ. Τσίπρα και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να ακολουθήσουν τη δική μας κατεύθυνση. Σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων και σώσαμε τη χώρα, κάτι που πλέον αναγνωρίζουν άπαντες, όπως διαπιστώνω καθημερινά στη συνεργασία με τους συναδέλφους μου στα ευρωπαϊκά όργανα.

«Με τα μελανότερα χρώματα το όνομα του Τσίπρα», του Παναγιώτη Λαφαζάνη, πρώην υπουργού

Το δημοψήφισμα εκείνο αποτέλεσε μία από τις πλέον μεγαλειώδεις λαϊκές εκφράσεις της Ιστορίας της χώρας. Ο λαός με πρωτοφανή σε έκταση πλειοψηφία απαίτησε μια Ελλάδα που δεν θα είναι αποικία και παίγνιο στα σχέδια των ισχυρών και οι Έλληνες θα κυριαρχούν στον τόπο τους.

Όμως, για άλλη μία φορά η ιερή συμμαχία του κατεστημένου συνενώθηκε απέναντι στην ισχυρή βούληση του ηρωικού λαού, με μόνο στόχο να μετατρέψει το μεγαλειώδες ΟΧΙ σε ένα κατάπτυστο και υποτελές ΝΑΙ. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια εθνική τραγωδία και ένα πολύ μεγάλο πραξικόπημα, που έκτοτε είναι οιονεί πραξικόπημα.

Δυστυχώς, αυτή η πορεία της φτώχειας και της απαξίωσης συνεχίζεται, κάτω από τη μνημονιακή μπότα. Το όνομα του Τσίπρα θα γραφτεί με τα μελανότερα χρώματα στη σύγχρονη Ιστορία. Το πολιτικό τίμημα που θα πληρώσει ο ίδιος, όπως πλήρωσαν και όλοι οι μνημονιακοί πρωθυπουργοί, δεν θα αργήσει να επέλθει και θα είναι βαρύτατο.

«Ένας μικρός ευρωπαϊκός λαός ύψωσε το ανάστημά του», του Γιάνη Βαρουφάκη, προέδρου της Κ.Ο. και γραμματέα του ΜέΡΑ 25

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 ήταν ιδιαίτερη στιγμή της σύγχρονης ευρωπαϊκής Ιστορίας. Ένας μικρός ευρωπαϊκός λαός ύψωσε το ανάστημά του, εκ μέρους όλων των λαών της Ευρώπης, εναντίον του σοσιαλισμού για τους πολύ λίγους και της στυγνής λιτότητας για την πλειοψηφία των πολιτών σε κάθε χώρα της Ευρώπης.

Ηττηθήκαμε, όπως και άλλες φορές, που ο λαός μας τα έβαλε με τους ισχυρούς της Ευρώπης. Όμως, ο λαός μας γράφει Ιστορία τόσο με νίκες όσο και με ηρωικές ήττες.
Σήμερα, ενόψει του 5ου Μνημονίου που ετοιμάζει η ίδια ολιγαρχία -χωρίς σύνορα- , και με μια ακόμα ελληνική κυβέρνηση να ετοιμάζεται για ένα νέο ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, η 5η επέτειος του ΟΧΙ αποτελεί παρακαταθήκη για την αντίσταση στη νέα φτωχοποίηση των ήδη φτωχοποιημένων Ελλήνων.

Το ΜέΡΑ25, το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που τιμά εκείνο το ΟΧΙ, σήμερα του δίνει νέα δυναμική μέσα από συγκεκριμένη Ολοκληρωμένη Πρόταση Νόμου για την Προστασία των Πολιτών από το 5ο Μνημόνιο.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 04 Ιουλίου