Το ρήγμα στις σχέσεις Τσίπρα-Τσακαλώτου εξακολουθεί να διευρύνετε και το επόμενο βήμα είναι το ποιος θα αποφασίσει να πατήσει το κουμπί και να κλείσει το οξυγόνο, κάτι που θα είναι καθοριστικής σημασίας και για τις σχέσεις εμπιστοσύνης στο εσωτερικό του κόμματος.

Καλλιεργώντας το κλίμα των διαγραφών στο κόμμα, ο Αλέξης Τσίπρας θα ξεκινήσει θυσίες στο βωμό του παραδειγματισμού, με σκοπό να μην είναι αυτός που θα φέρει την οριστική ρήξη στη σχέση του με τον  Τσακαλώτο.

Τα πειθαρχικά μέτρα και το ενδεχόμενο κυρώσεων που θα φτάνουν μέχρι και την διαγραφή  ακόμη και αν δεν είναι στην κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ και στο πολιτικό παρελθόν του Αλέξη Τσίπρα, είναι όμως στην τακτική της «Προοδευτικής Συμμαχία» και μιας κεντροαριστεράς που οραματίζεται ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας ως πρότυπο τον Ανδρέα Παπανδρέου. 

Δεν μπορεί να γίνει «Ανδρέας»

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να γίνει Ανδρέας Παπανδρέου και να πάρει κεφάλια όπως ζητούν πολλά κορυφαία στελέχη της προεδρικής φρουράς στο ΣΥΡΙΖΑ.

Άλλωστε ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει διαγράψει ποτέ κανένα στέλεχος από το κόμμα του, χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι του βγήκε σε καλό.

Η προεδρική ομάδα έχει βάλει στο στόχαστρο τον Ευκλείδη Τσακαλώτο – αλλά και τους «53» - με το αιτιολογικό ότι οι κινήσεις του «κρύβουν» την αμφισβήτηση προς τις κεντρικές επιλογές του Τσίπρα. 

Όσο όμως ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να βάζει απέναντί του τους «53», και τον Τσακαλώτο, βάζει και κορυφαία στελέχη που υποστηρίζουν την διαφωνία της συγκεκριμένης ομάδας, στις προθέσεις του Αλέξη να δηλώνει «αρχηγός» του κόμματος.

Βούτσης, Φίλης και Σκουρλέτης, περνάνε στο στρατόπεδο Τσακαλώτου και αναγκαστικά απέναντι στον αρχηγό και στην ιδέα ενός αρχηγοκεντρικου κόμματος, θυμίζοντας συχνά πως ο βασικός προβληματισμός πρέπει να είναι το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως  αξιωματική αντιπολίτευση δεν κεφαλαιοποιεί την όποια φθορά μπορεί να έχει η Ν.Δ, ως κυβερνών κόμμα.