Η ενημέρωση και  η ευαισθητοποίηση των νέων αναφορικά με τη δωρεά μυελού των οστών, βρέθηκε στο επίκεντροτου τρίτου ΟΝΝΕΔ Talk  του δεύτερου κύκλου, σε συνέχεια της κοινής δράσης της ΟΝΝΕΔ με την Γραμματεία Ποιότητας Ζωής & Εθελοντισμού της Νέας Δημοκρατίας.

Στόχος της συζήτησης ήταν να γκρεμιστούν οι μύθοι ότι η δωρεά μυελού των οστών είναι μια χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία και κυρίως να γίνει αντιληπτό σε κάθε άνθρωπο ότι είναι κάτι που αφορά όλους μας.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Παύλος Μαρινάκης: «Θυμόμαστε τις σπουδαίες αξίες της προσφοράς, του εθελοντισμού όταν συναντάμε οι ίδιοι τις δυσκολίες κι αυτό θέλουμε να σταματήσουμε με τη δράση μας. Θέλουμε κάθε νέος να ακούσει πόσο σημαντικό είναι να γίνει εθελοντής και να προσφέρει ζωή».

Καλεσμένοι στη συζήτηση ήταν η Γραμματέας Ποιότητας Ζωής και Εθελοντισμού της Νέας Δημοκρατίας Πίστη Κρυσταλλίδου, ο Στέλιος Γραφάκος ο οποίος είναι παιδίατρος, αιματολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Επιστημονικός Διευθυντής Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών του Συλλόγου «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ».

«Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου όλους τους νέους και τα μέλη της ΟΝΝΕΔ που αγκάλιασαν αυτή την προσπάθεια. Οι νέοι είναι η ιδανική πληθυσμιακή ομάδα για να μπορέσουν να χαρίσουν το δώρο της ζωής σε ανθρώπους που νοσούν από σοβαρές ασθένειες. Στόχος μας είναι να φτάσουμε τους 200.000 εθελοντές και πιστεύω ότι μπορούμε να το καταφέρουμε. Η καμπάνια μας “Η ζωή δεν μπορεί να περιμένει” ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος είναι και εκείνος εθελοντής δότης μυελού των οστών» είπε η Γραμματέας Ποιότητας Ζωής και Εθελοντισμού της Νέας Δημοκρατίας Πίστη Κρυσταλλίδου.

Ο κ. Στέλιος Γραφάκος στη συνέχεια μίλησε αναλυτικά για τη δράση του Συλλόγου «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» και ανέπτυξε τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαδικασία: «Η μεγάλη αλλαγή στον αριθμό των εθελοντών στη χώρα μας έγινε με την ίδρυση του Οράματος Ελπίδας και κάθε χρόνο καταφέρνουμε να ξεπερνάμε το στόχο που έχουμε θέσει. Η μεταμόσχευση μυελού των οστών γίνεται με μια ειδική διαδικασία για νοσήματα όπως η οξεία λευχαιμία. Τα κύτταρα ασθενή και δότη πρέπει να ομοιάζουν γι’ αυτό αρχικά απευθυνόμαστε στο στενό οικογενειακό περιβάλλον. Κάποιες φορές, όμως, τυχαίνει να μην υπάρχει συμβατότητα και τότε οι ασθενείς πρέπει να απευθυνθούν στο μητρώο των εθελοντών δοτών προκειμένου να αναζητήσουν συμβατό δότη. Συχνά γίνεται μια παρανόηση. Πολλοί μπερδεύουν το νωτιαίο μυελό με το μυελό των οστών και νομίζουν πως η επέμβαση θα χρειαστεί να γίνει στη σπονδυλική τους στήλη. ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι δότες μυελού των οστών πρέπει να έχουν ηλικία από 18-45 έτη, να μην πάσχουν από κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας και το πιο σημαντικό: να θέλουν να προσφέρουν αγάπη και ζωή στους ανθρώπους», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Γραφάκος.

Μαζί μας όμως ήταν και δύο γενναίες γυναίκες που μας μίλησαν για τις προσωπικές τους εμπειρίες: η Νικολέττα Ευρυπίδου, η οποία είναι η πρώτη Ελληνίδα δότρια μυελού των οστών και η Πόπη Παρασκευά, ιδρυτικό μέλος της εθελοντικής ομάδας «Ανδρόνικος».

Η κ. Ευρυπίδου μας μίλησε για την εμπειρία της κατά τη διάρκεια της ασθένειας του συζύγου της Γιώργου: «Ο σύζυγός μου ήταν 29 ετών όταν διαγνώστηκε με οξεία μυελογενή λευχαιμία. Ο τύπος λευχαιμίας αυτός ήταν εξαιρετικά επιθετικός και έπρεπε να προβούμε άμεσα σε μεταμόσχευση. Τότε, πριν περίπου 30 χρόνια όλα αυτά μας φαίνονταν πρωτάκουστα. Καθώς αναζητούσαμε ιστοσυμβατό δότη για το Γιώργο, με ειδοποίησαν πως είμαι η ίδια συμβατή για κάποιον άλλον άνθρωπο. Η απόφαση μου να βοηθήσω έναν συνάνθρωπό μου ήταν εύκολη. Έκανα την επέμβαση (η οποία διήρκεσε μιάμιση ώρα) και ξύπνησα μουδιασμένη. Ένιωσα όμως λίγο ψηλότερη. Ένιωσα καλύτερος άνθρωπος».

Η κ. Παρασκευά είναι μητέρα ενός παιδιού που έχασε τη ζωή του πριν προλάβει να βρεθεί συμβατός δότης και ιδρυτικό μέλος της εθελοντικής ομάδας «Ανδρόνικος». Μας κατέθεσε κι εκείνη την δική της ιστορία: «Ο γιος μου πήγαινε ακόμα στο Γυμνάσιο, ώσπου ένα καλοκαίρι από έναν απλό πονοκέφαλο καταλήξαμε στο νοσοκομείο για να ανακαλύψουμε την ασθένειά του. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε τι συνέβαινε, όπως κάθε άνθρωπος στη θέση μας είπαμε “είναι λάθος”. Όμως δεν ήταν. Ξεκίνησαν οι θεραπείες, περάσαμε μια δική μας καραντίνα μέσα στο νοσοκομείο. Κι ενώ για έντεκα μήνες όλα κυλούσαν ομαλά, μια υποτροπή μας οδήγησε ξανά στο “δεύτερο σπίτι μας”. Ο γιος μου δεν μπόρεσε να σωθεί γιατί δεν βρέθηκε ποτέ συμβατός δότης. Την ιστορία αυτή την αφηγούμαι όχι για να προκαλέσω θλίψη ή οίκτο. Την αφηγούμαι για να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο. Για να μη χαθούν άλλες ζωές που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί».

Ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Παύλος Μαρινάκης ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και δήλωσε: «Για εμάς είναι η πιο σημαντική δράση που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα. Έχουμε την ευκαιρία να συμβάλουμε σε έναν ιερό σκοπό κι αυτό είναι πάνω από όλα. Η έλλειψη πληροφόρησης είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στη διαδικασία εξεύρεσης συμβατών δοτών και πρώτα απ’ όλα αυτό θέλαμε να καταρρίψουμε με τη σημερινή συζήτηση. Δεν χρειάζεται να μας τύχει για να ενδιαφερθούμε. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε στους νέους».

Δείτε στιγμιότυπα από το τρίτο ΟΝΝΕΔ talk του δεύτερου κύκλου:



Ολόκληρη τη συζήτηση μπορείτε να βρείτε εδώ: