Μετά την «Ομπρέλα», την κίνηση κάτω από την οποία συνασπίζεται μια ευρεία γκάμα στελεχών (Σκουρλέτης, Βούτσης, Τσακαλώτος, Παπαδημούλης, Φίλης, Βίτσας, Πουλάκης, Δρίτσας, Λάμπρου, Πέρκα, Σβίγγου, Καλκανδής κ.α), η διάσπαση της προεδρικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και η συγκρότηση της “ΡΕΝΕ” είναι η δεύτερη πιο ενδιαφέρουσα κομματική εξέλιξη των τελευταίων εβδομάδων.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή προκειμένου να υπενθυμίσουμε ότι ο Συνασπισμός ήταν το πρώτο κόμμα που «νομιμοποίησε» και μάλιστα στο καταστατικό του, τις τάσεις. Ή επιλογή αυτή ήταν στο πλαίσιο του πλουραλισμού και της πλέριας δημοκρατίας στο εσωτερικό του. Από την άλλη, ήταν και ο ενδεδειγμένος τρόπος να «παντρέψει» τις απόψεις των στελεχών που είχαν μετακομίσει από το ΚΚΕ (Αλαβάνος, Δραγασάκης, Λαφαζάνης, Στρατούλης, Χουντής, Λεουτσάκος κλπ) με τις απόψεις των στελεχών της ΕΑΡ και των υπόλοιπων κινήσεων που μετείχαν στο εγχείρημα του Συνασπισμού.

Από τότε, λοιπόν, που δημιουργήθηκαν οι τάσεις ήταν κάτι το μάλλον συνηθισμένο να έχουμε διασπάσεις, μέσα από τις οποίες δημιουργούνταν μικρότερες ή μεγαλύτερες τάσεις. Πολλές φορές οι διασπάσεις προκαλούσαν και τη δημιουργία νέων κομμάτων. Για παράδειγμα η ΔΗΜΑΡ προέκυψε από την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από τον Συνασπισμό τον Ιούνιο του 2010, ενώ η Λαϊκή Ενότητα που δημιούργησε τον Σεπτέμβριο του 2015 ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ουσιαστικά προϋπήρχε ως «Αριστερό Ρεύμα» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι διασπάσεις ήταν πάντα απόρροια πολιτικών επιλογών και διαφωνιών. Για πρώτη φορά, ωστόσο, η διάσπαση της προεδρικής φρουράς δεν έχει να κάνει με ουσιαστικές πολιτικές διαφωνίες, αλλά με κάτι πιο σοβαρό. Παρότι δημοσίως είναι προφανές ότι δεν το ομολογούν, η διάσπαση έχει να κάνει κυρίως με ζητήματα ηθικής τάξεως, καθώς φαίνεται ότι οι κύριοι Αντώνης Κοτσακάς, Παναγιώτης Ρήγας, Νίκος Σκορίνης που είναι και οι επικεφαλής της νέας τάσης είχαν θέμα συνύπαρξης στην ίδια τάση πρωτίστως με τον Νίκο Παππά, δευτερευόντως με τον Χρήστο Σπίρτζη και σε τρίτο βαθμό με την αισθητική και την ρητορική του Παύλου Πολάκη. Για όσους δεν τους γνωρίζουν, πρόκειται για τρία στελέχη με διαφορετική ιδεολογική καταγωγή, που έχουν πορευτεί ωστόσο με ψηλά τα ζητήματα της ηθικής και των ιδεολογικών αρχών.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι τρεις προαναφερθέντες αλλά και ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών και στελεχών που τους ακολουθεί είχαν «θέμα» με τα όσα έχει πράξει ο κ. Παππάς στις υποθέσεις που έχουν πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης και σχετίζονται με τους κυρίους Μιωνή, Καλογρίτσα κλπ.

Απολύτως διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι σε προηγούμενες συσκέψεις είχαν σηκωθεί αρκετά οι τόνοι και μάλιστα είχαν ζητήσει από τον κ. Παππά να μην είναι στο «πρώτο πλάνο» της τάσης και να περιορίσει το ρόλο του γιατί είναι...φορτισμένο πρόσωπο.

Ακριβώς επειδή αυτό δεν συνέβη και επειδή ο κ. Παππάς ήθελε να κινεί τα νήματα της προεδρικής φρουράς, οι κύριοι Ρήγας, Κοτσακάς και Σκορίνης αποχώρησαν και δημιούργησαν τη δική τους τάση. Οι ίδιοι, πάντως, διευκρινίζουν ότι η ΡΕΝΕ θα λειτουργεί ως ρεύμα ιδεών διότι «η τάση κοιτάει μέσα στο κόμμα, ενώ το ρεύμα ιδεών προς τα έξω».

Να σημειωθεί, τέλος, πως στη ΡΕΝΕ εντάσσονται, μεταξύ άλλων, οι Σωκράτης Φάμελος, Ανδρέας Μιχαηλίδης, Δημήτρης Σακελλάρης, Νατάσσα Γκαρά, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης. Ενδιάμεσοι, μεταξύ της ΡΕΝΕ και της «Κίνησης Μελών» του κ. Παππά, είναι οι πρώην υπουργοί Σία Αναγνωστοπούλου και Σταύρος Αραχωβίτης.

Τα πρώτα συμπεράσματα, πάντως, από την επιρροή της «ΡΕΝΕ», της «Ομπρέλας» και της προεδρικής ομάδας «Κίνηση Μελών» (Παππάς, Ζαχαριάδης, Δούρου, Μπαλάφας, Σπίρτζης, Πολάκης, Γ. Τσίπρας) στην κομματική βάση θα εξαχθούν από τις διαδικασίες που θα πραγματοποιηθούν τις προσεχείς εβδομάδες για την εκλογή των οργάνων στις Πολιτικές και Νομαρχιακές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ.