Το παράδειγμα της χθεσινής αγόρευσης του Ανδρέα Λοβέρδου στη Βουλή για τις δημόσιες συμβάσεις επικαλούνται συνομιλητές του για να εξηγήσουν πώς ακριβώς ο Βουλευτής αντιλαμβάνεται τη μεταρρυθμιστική αντιπολίτευση, στην ανάγκη της οποίας συχνά αναφέρεται στο δημόσιο λόγο του.

«Η καθυστέρηση στη δημόσια διοίκηση προκαλεί κοινωνικό κόστος. Να πάψει η κυβέρνηση να φοβάται καινοτομίες που θα βοηθήσουν στην εξάλειψη της γραφειοκρατίας, της ταλαιπωρίας και της επιβάρυνσης κάθε μορφής» είναι η φράση του Α.Λοβέρδου που υπογραμμίζουν μαζί με τις προτάσεις του ότι «εκείνος που παράγει κόστος για την κοινωνία πρέπει να το πληρώνει ο ίδιος αλλά και για εκείνον που πηγαίνει γρήγορα δεν θα ήταν κακό το μπόνους παραγωγικότητας».

Ανάλογη ήταν η στάση του Βουλευτή και στο πρόσφατο νομοσχέδιο για τον Οργανισμό του Υπουργείου Εξωτερικών όπου είχε υποστηρίξει ότι είναι αντιμεταρρυθμιστικό εξηγώντας γιατί και προτείνοντας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα βοηθούσαν όπως πχ τη θέσπιση θέση μόνιμου Υφυπουργού ώστε να υπάρχει ζωντανή μνήμη στο Υπουργείο και να μην αλλάζει το πρόσωπο κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση.

Οι συνομιλητές του Ανδρέα Λοβέρδου επισημαίνουν επίσης, αποδίδοντάς της μάλιστα ιδιαίτερο νόημα, τη φράση του «δεν αντέχω άλλο να ακούω τίτλους από τη συμπολίτευση και κραυγές από την αντιπολίτευση» καταλήγοντας ότι ο ίδιος θα συνεχίσει να αναδεικνύει τα ζητήματα από την δική του οπτική με επίκεντρο τον πολίτη χωρίς προηγουμένως να ρωτά τί λέει η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί όπως συχνά εξηγεί «όταν ετεροπροσδιορίζεσαι, ετεροκαθορίζεσαι κιόλας. Χρειάζεται σαφήνεια και όχι μασημένα λόγια».