«Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει». Ο στίχος αυτός του μεγάλου μας ποιητή, Γιώργου Σεφέρη, μπορεί εύκολα να συνοψίσει την ψυχοσύνθεση, μετά την πρόσφατη κοινοβουλευτική εξέλιξη, των Ελληνίδων και Ελλήνων της Διασποράς.

Των συμπατριωτών μας που από κάθε γωνιά του πλανήτη συσσωρεύουν καθημερινά στα βάθη της ψυχής τους -βιωματικές ή και φαντασιακές- ενατενίσεις της θάλασσας και του ήλιου που δεσπόζει πάνω από την ελληνική γη.

Των ανθρώπων που πασχίζουν για να διατηρούν άρρηκτους τους δεσμούς με καθετί ελληνικό. Με τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, το γενεαλογικό τους δέντρο.

Των συμπολιτών μας που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες στις δύσκολες στιγμές της χώρας και στηρίζουν στο έπακρο την εθνική προσπάθεια. Όχι μόνο στην πανδημία, αλλά και σε κάθε κρίση που έχουμε ενωμένοι ξεπεράσει.

Αυτοί οι Έλληνες έμελλε πληγωθούν, κοιτώντας συμπεριφορές αχάριστες προς την προσφορά τους. Και να αποτελέσουν τα νέα θύματα της δημαγωγίας και του επικίνδυνου καιροσκοπισμού του κ. Τσίπρα. Προ 15 μηνών, ζυγίζοντας την εκλογική του επιρροή, εκμαίευσε την εθνική ομοψυχία για να επιβάλει περιορισμούς στην ψήφο τους. Tότε, ετέθησαν οι προϋποθέσεις της διετούς παραμονής στην Ελλάδα τα τελευταία 35 χρόνια και οι άνω των 30 ετών να είναι φορολογικά ενήμεροι.

Στη συνέχεια, η αρμόδια Τομεάρχης του για τον Απόδημο Ελληνισμό, κ. Τζάκρη, τοποθετήθηκε υπέρ της άρσης των περιορισμών, σε μια έξαρση λαϊκιστικής -από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ- ρητορικής. Μιας ρητορικής, ωστόσο, που συμφωνούσε με τους εθνικούς στόχους και η Κυβέρνηση μετουσίωσε σε νομοθετική πρωτοβουλία. Έτσι ώστε, οι Έλληνες του εξωτερικού να μπορούν να ψηφίζουν από το σπίτι τους, έχοντας απλά εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους. Χωρίς δυσβάσταχτες απαιτήσεις και διαφορετικά «μέτρα και σταθμά» στη ψήφο τους.

Για τη ρύθμιση που έφτασε στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε καν δεύτερες σκέψεις. Έπραξε αυτό που επιτάσσει ο μικρομεγαλισμός, τα συμπλέγματα και οι ιδεοληψίες του. Παραμέρισε την εθνική ενότητα, μετρώντας «κουκιά» και δρώντας με γνώμονα την εκλογική του αναπαραγωγή. Και άφησε όλους εμάς με την εξής απορία. Πόση ανευθυνότητα προϋποθέτει το να θυσιάζεται ο οικουμενικός χαρακτήρας του Ελληνισμού στο βωμό των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων; Σίγουρα, για τον κ. Τσίπρα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Έχει αποδείξει, άλλωστε, πως η πολιτική του πυξίδα δείχνει το κόμμα και όχι τη χώρα.

Τα 190 «ΝΑΙ», ωστόσο, με τις ψήφους της Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, της Ελληνικής Λύσης και ΚΙΝ.ΑΛ. αποτελούν μια ισχυρή παρακαταθήκη για το μέλλον. Μπορεί η άμεση ισχύς της ελεύθερης ψήφου να μην έγινε πραγματικότητα, ωστόσο είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχή έκβαση. Κοντά στο να σταματήσουμε να πληγώνουμε το διανοητικό κεφάλαιο της χώρας μας που αγωνίζεται «στα ξένα». Κοντά στο να μην πληγώνουμε τους επιχειρηματίες που βρήκαν ανακούφιση και όχι εστία σε μια άλλη χώρα. Κοντά στο να σταματήσουμε, επιτέλους, να εκπέμπουμε την εικόνα μιας χώρας διαιρεμένης και μίζερης.

* Η Χριστίνα Τσιλιγκίρη είναι Οικονομικός Σύμβουλος MSc, Πρόεδρος Σ.Ε.Φ., Πολιτευτής ΝΔ Β' Πειραιά, Τομεάρχης Αθλητισμού και ΑΜΕΑ UNESCO Πειραιώς και Νήσων