Ο υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, αρμόδιος για θέματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, Αγγελος Συρίγος , είναι ένα από τα νέα πρόσωπα της πολιτικής ζωής του τόπου, όμως δεν υπολείπεται σε εφόδια και εμπειρία, αφού από νεαρή ηλικία έχει χαράξει μια αξιόλογη πορεία τόσο ως νομικός στην ελεύθερη αγορά όσο και ως πανεπιστημιακός. Είναι από τα κυβερνητικά στελέχη που γνωρίζουν από μέσα την κατάσταση, έχοντας βιώσει από πρώτο χέρι τις παθογένειες του συστήματος, αλλά και τις προοπτικές που υπάρχουν. Γεννημένος το 1966, είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, έχει διατελέσει γενικός γραμματέας Πληθυσμού στο υπουργείο Εσωτερικών (2012-2015) και ειδικός γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης στο υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (2007- 2009). Εχει εργαστεί ως δικηγόρος και εμπειρογνώμονας, ενώ έχει δημοσιεύσει πέντε βιβλία και πληθώρα επιστημονικών άρθρων. Στις εκλογές του Ιουλίου 2019 εξελέγη βουλευτής στην Α’ Περιφέρεια Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία, ενώ στην προσωπική του ζωή είναι παντρεμένος με την Ειρήνη Σταματούδη, με την οποία έχει αποκτήσει τρία παιδιά. Σήμερα στα «Π» μιλάει για τις δυσκολίες και τα επόμενα βήματα στην ανώτατη Εκπαίδευση, ενώ αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της προσωπικής του ζωής. Παράλληλα, μας περιγράφει τους αγαπημένους του προορισμούς και τα δικά του αξέχαστα καλοκαίρια.

Πιο δύσκολος είναι ο ρόλος του πανεπιστημιακού ή του πολιτικού προϊσταμένου των πανεπιστημιακών;

Δεν υπάρχει σύγκριση. Στην πρώτη περίπτωση συνήθως προβληματίζεσαι, άλλοτε μουρμουρίζεις ή γκρινιάζεις και σπανίως χαίρεσαι για κάποια απόφαση του υπουργείου. Στη δεύτερη περίπτωση καλείσαι να ζυγίσεις τα πράγματα και να πάρεις μια ορθή απόφαση, που θα βοηθήσει τον τόπο να προχωρήσει έστω και ένα βήμα. Το πλεονέκτημά μου είναι πως καλούμαι να προτείνω νομοθετικές λύσεις σε θέματα που επί πολλά χρόνια έχω βιώσει από την άλλη πλευρά του τραπεζιού, ως πανεπιστημιακός.

Ποια είναι τα ζητήματα της καθημερινότητας που σας θέτουν οι συνάδελφοί σας;

Τα περισσότερα σχετίζονται με τον κορονοϊό και τις συνέπειές του. Μην ξεχνάμε ότι δόθηκε μια τρομερή μάχη με τον χρόνο, για να μη χαθεί το εξάμηνο στα τμήματα εκείνα τα οποία απαιτούν φυσική παρουσία των φοιτητών, όπως οι σχολές υγείας, τα πολυτεχνεία ή τα τμήματα φυσικής αγωγής, που έχουν κλινικές και πρακτικές ασκήσεις. Μιλάμε περίπου για το 35% των πανεπιστημιακών τμημάτων της χώρας. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά. Από τα πανεπιστημιακά συγγράμματα που εστάλησαν με ταχυδρομείο, τις χιλιάδες ώρες με εκπαίδευση εξ αποστάσεως έως τον κατά προτεραιότητα εμβολιασμό των φοιτητών των ιατρικών σχολών που θα έμπαιναν σε νοσοκομεία.

Τι προβλέπεται για τη λειτουργία των πανεπιστημίων το νέο έτος; Όχι μόνο σε ό,τι αφορά τον κορονοϊό και το εάν θα επιστρέψουν οι φοιτητές στα έδρανα, αλλά και για την πανεπιστημιακή αστυνομία.

Όσο απαραίτητο και να είναι το μάθημα εξ αποστάσεως σε περίοδο πανδημίας, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη διά ζώσης παράδοση. Ήταν μια λύση στην οποία οδηγηθήκαμε εξ ανάγκης. Στόχος για το φθινόπωρο είναι η διά ζώσης λειτουργία των πανεπιστημίων. Η πανεπιστημιακή αστυνομία είναι μόνον ένας από τους πολλούς παράγοντες που θα βοηθήσουν να επανέλθουν η ηρεμία και η ασφάλεια στα ΑΕΙ.

Φοβάστε «παρατράγουδα» με την πανεπιστημιακή αστυνομία;

Ολα είναι πιθανά. Είμαστε, όμως, έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε. Πάντα οι μεταβατικές περίοδοι είναι δύσκολες. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε παρωχημένες νοοτροπίες, που είναι, όμως, ριζωμένες σε ένα τμήμα του πολιτικού κόσμου της χώρας. Η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα να γίνουν τα πανεπιστήμια ναοί των γνώσεων, της έρευνας, των αμφισβητήσεων και της προόδου. Πρέπει να πάψουμε να ασχολούμαστε με πολύ μικρές, μειοψηφικές ομάδες, που μετέρχονται βία για να επιβάλλουν τις απόψεις τους.

Πώς αποφασίσατε να κατέβετε στις εκλογές;

Ανέκαθεν ήμουν πολιτικό ον. Η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι είμαι τμήμα αυτού του λαού ήταν όταν, ως παιδάκι, παρακολούθησα, βίωσα την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Η πλέον πρόσφατη ήταν το αίσθημα της βουβής απελπισίας μετά την καταστροφή στο Μάτι. Αν και δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με κόμματα, είχα έντονη ενασχόληση με την πολιτική. Μετείχα σε αυτό που περιγράφει ο Σαββόπουλος ως «την αγωνία αυτού του τόπου για ζωή». Με ενδιέφεραν οι πολιτικές εξελίξεις, οι τομές, η εξωτερική πολιτική, τα λάθη και τα σωστά που γίνονταν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές και το διδακτορικό μου ήταν πάνω στο Διεθνές Δίκαιο.

Ομως, αποφασίσατε να ακολουθήσετε το επάγγελμα του δικηγόρου.

Μεταξύ άλλων. Οταν έκανα μεταπτυχιακά και διδακτορικό, είχα δουλέψει και ως αρθρογράφος στο περιοδικό «Οικονομικός Ταχυδρόμος». Μετά δούλεψα ως δικηγόρος. Συνέχισα τη δικηγορία και όταν εξελέγην στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εχω, επίσης, εργασθεί ως εμπειρογνώμονας σε διεθνείς οργανισμούς.

Ποιο ήταν το πιο όμορφο καλοκαίρι σας μέχρι σήμερα;

Υπάρχει ένας στίχος του Ελύτη που απεικονίζει το δικό μου καλοκαίρι: «Σώμα του καλοκαιριού, γυμνό, καμένο, φαγωμένο από το λάδι κι από το αλάτι, γεμάτο αστράκια και πευκοβελόνες». Ενα τέτοιο καλοκαίρι περάσαμε με την Ειρήνη στη Σέριφο.

Η σύζυγός σας, Ειρήνη Σταματούδη, είναι επιτυχημένη πανεπιστημιακός, με διεθνή καριέρα στα πνευματικά δικαιώματα και στην πολιτιστική κληρονομιά. Πώς δύο τόσο έντονες προσωπικότητες μπορούν και συμβιώνουν;

Δεν νομίζω ότι το σκεφτήκαμε ποτέ έτσι. Είναι μύθος ότι δύο άνθρωποι με έντονη προσωπικότητα δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλο σε ό,τι κάνει. Σε ένα βιβλίο μου είχα πει για την Ειρήνη ότι είναι «σύζυγος, φίλη και συνοδοιπόρος ζωής, φως πάνορμου λιμένα στη στύγια τρικυμία των καιρών μας».

Φέτος τι λέει το πρόγραμμα;

Κάθε χρόνο, τον Αύγουστο, πηγαίνω με την οικογένεια στο αγαπημένο μας νησί, την Ανδρο. Είναι ο τόπος καταγωγής της συζύγου μου. Αυτό είναι για εμένα διακοπές. Εως τότε, όμως, υπάρχουν επαγγελματικές μετακινήσεις που περιλαμβάνουν τους Δελφούς, την Πελοπόννησο, τη Ρόδο και το Καστελλόριζο, σε ένα συνέδριο κοινοβουλευτικών ελληνικής καταγωγής από όλο τον κόσμο.

Θα ταξιδέψετε με πλοία και αεροπλάνα. Δεν φοβάστε τον κορονοϊό;

Η αύξηση των κρουσμάτων με προβληματίζει, αλλά δεν με φοβίζει. Εχω εμβολιαστεί. Σε συνδυασμό με μάσκα, αποστάσεις και απολύμανση χεριών, θεωρώ ότι δεν θα έχω πρόβλημα. Εκείνο που με ανησυχεί είναι το θέμα του σκεπτικισμού κάποιων να εμβολιασθούν. Η καθυστέρηση στο να απαλλαγούμε από τον κορονοϊό επηρεάζει όχι μόνον την υγειονομική εικόνα της χώρας, αλλά και την οικονομική μας επιβίωση. Οταν ξεκίνησε το κακό, πριν από ενάμιση χρόνο, δεν είχαμε ούτε τεστ ούτε εμβόλια. Δεν ξέραμε καλά-καλά πώς να αντιμετωπίσουμε τον κορονοϊό. Σήμερα, όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Η έξοδός μας από τη σπείρα της πανδημίας είναι καθήκον μας απέναντι στην κοινωνία και την πατρίδα. Κατ’ αντιστοιχία, ο εμβολιασμός είναι πατριωτικό καθήκον.

Κάνετε θαλάσσια σπορ;

Δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω συχνά σπορ. Οταν μπαίνω στη θάλασσα, συνηθίζω να κολυμπάω χιλιόμετρα. Σπανίως κάθομαι στην παραλία. Επίσης, το καλοκαίρι μού δίνεται η δυνατότητα να κάνω ψαροντούφεκο. Τα ψάρια που πιάνουμε, όταν πιάνουμε…, μας τα ετοιμάζει ένας καλός φίλος, ο Δημήτρης Γιγίνης, που έχει ένα από τα πιο ωραία εστιατόρια του νησιού στο Κόρθι.

Αγαπημένη παραλία και γιατί;

Χωρίς δεύτερη σκέψη, η Βοϊδοκοιλιά, στη Μεσσηνία. Προϋπόθεση, όμως, να μην έχει κόσμο! Το ψιλό βοτσαλάκι, η τέλεια γεωμετρία της φύσεως, που σχηματίζει ένα «Ω», τα γαλαζοπράσινα, διάφανα νερά, οι αμμόλοφοι από τη μια μεριά και οι βράχοι που ορθώνονται κοφτοί δίπλα στο νερό την καθιστούν κάτι μοναδικό. Ασύλληπτη ομορφιά.

Αγαπημένος προορισμός;

Κωνσταντινούπολη. Είναι η αγαπημένη μου πόλη. Οπως την περιγράφει στον θρήνο του ο Δούκας: «Ω, Πόλις, Πόλις, πόλεων πασών κεφαλή ... κέντρον των τεσσάρων του κόσμου μερών!». Εκείνο που μου αρέσει στην Πόλη είναι ότι δεν είναι αυτό που δείχνει επιφανειακά. Κόσμοι ολόκληροι αναδύονται όταν αρχίζεις να σκαλίζεις τι κρύβεται από κάτω.

Είστε της ταλαιπωρίας ή της καλής ζωής στις διακοπές;

Προσαρμόζομαι εύκολα σε όλες τις περιστάσεις. Μαθαίνω να βρίσκω τα καλά που υπάρχουν σε κάθε συγκυρία. Εδώ που τα λέμε, αυτό είναι στάση ζωής, που με διατρέχει σε όλα. Στη ζωή μου έχω μάθει να δουλεύω πολύ. Δεν μου έχει χαριστεί τίποτα. Ο,τι έχω πετύχει είναι αποτέλεσμα σκληρής εργασίας. Ταυτόχρονα, δεν έχω αισθανθεί ότι μου έχει λείψει κάτι πολύ.

Αγαπάτε τα ζώα;

Εδώ και επτά χρόνια έχουμε στο σπίτι τον Κανελλή. Τον μαζέψαμε παρατημένο κουτάβι σε ένα χωριό της Μεσσηνίας. Στη συνέχεια ο Κανελλής ήταν όλο εκπλήξεις. Μία από αυτές ήταν η ράτσα του, που διαπιστώσαμε καθώς περνούσαν οι μήνες. Πρόκειται για διασταύρωση λυκόσκυλου με τσοπανόσκυλο. Το μέγεθός του δεν είναι κατάλληλο για ένα αστικό σπίτι. Αλλά η μοίρα έδεσε τις τύχες μας. Τα παιδιά μας τον λατρεύουν. Σε μικρότερες ηλικίες φάνταζε σαν πόνι μπροστά τους… Ακόμα και σήμερα, που έχει περάσει σε μια ώριμη ηλικία και έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι δεν κυνηγά γάτες, εξακολουθώ να μη γνωρίζω ποιος βγάζει βόλτα ποιον όταν βγαίνουμε από το σπίτι.