Με ιδιαίτερη προσοχή παρατηρούν στο Μέγαρο Μαξίμου τις εξελίξεις γύρω από τις εσωκομματικές διαδικασίες στο Κίνημα Αλλαγής και τις συνθήκες που διαμορφώνονται στο συγκεκριμένο μέτωπο μετά την κατάθεση της υποψηφιότητας του Γιώργου Παπανδρέου. Βλέπετε, με δεδομένη την απόλυτη πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη, που καταγράφεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων εδώ και πολύ καιρό, είναι φυσικό επόμενο να μπαίνει στο μικροσκόπιο των πρωθυπουργικών επιτελών κάθε προοπτική η οποία θα μπορούσε να επιφέρει μικρότερους ή μεγαλύτερους μετασχηματισμούς σε αυτή τη φάση. Η εμπλοκή του πρώην πρωθυπουργού στην κούρσα διαδοχής συνιστά, σε κάθε περίπτωση, μια παράμετρο που θα μπορούσε, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και αν βεβαίως ο ίδιος βγει νικητής, να επιφέρει διαφοροποιήσεις ιδιαίτερα στον χάρτη της Κεντροαριστεράς. Άλλωστε, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει εκφραστεί ανοικτά και επανειλημμένως υπέρ της προσέγγισης της Χαριλάου Τρικούπη με την Κουμουνδούρου, στη βάση μιας πιθανής προοδευτικής διακυβέρνησης, θέση που ενόψει και της απλής αναλογικής μοιραία λαμβάνει νέες διαστάσεις, τουλάχιστον στο πεδίο της στρατηγικής και της ρητορικής των δύο πλευρών.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, όπως επισημαίνουν «γαλάζια» στελέχη που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις σκέψεις και τις συζητήσεις στους κόλπους του στενού «μητσοτακικού» πυρήνα, η εξέλιξη με την υποψηφιότητα Παπανδρέου θα μπορούσε να «διαβαστεί» και ανάποδα από το προφανές, που δεν είναι άλλο από το άνοιγμα άμεσου διαύλου επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή, ο Γιώργος Παπανδρέου θα είχε τη δυνατότητα να «καπελώσει» πλήρως την επιχειρηματολογία Τσίπρα για τη συμπόρευση των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων και ενόψει της αδυναμίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συγκροτήσει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και να καταστεί εκείνος ο βασικός φορέας αυτής της διαδικασίας. Ωστόσο, στο κυβερνητικό στρατόπεδο θεωρούν ότι και σε αυτό το ενδεχόμενο δεν θα είναι εφικτό να αναστραφεί η εικόνα ξεκάθαρης επικράτησης της Ν.Δ. στον χώρο του Κέντρου, αφού η φθορά του προσώπου του Γιώργου Παπανδρέου είναι τέτοια που δεν θα του επιτρέψει -ακόμη κι αν κερδίσει την προεδρία του ΚΙΝ.ΑΛ.- να απευθυνθεί σε πιο διευρυμένο εκλογικό κοινό, πέραν των νοσταλγών του επιθέτου που φέρει.

Ποια είναι τα ερωτηματικά για Λοβέρδο

Σε ό,τι αφορά τον Ανδρέα Λοβέρδο, στο Μαξίμου τον βλέπουν δίχως αμφιβολία ως τον υποψήφιο εκείνο που βρίσκεται εγγύτερα στο σχέδιο που έχει εκπονήσει για τη χώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σε αυτό βεβαίως συνηγορεί και το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τον Γιώργο Παπανδρέου, έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να μπει σε καμία περίπτωση σε διαδικασία αναζήτησης κοινών κωδίκων με τον ΣΥΡΙΖΑ, στην ηγεσία του οποίου αποδίδει την εμπλοκή του στην υπόθεση Novartis, που σύμφωνα με τον ίδιο είχε χαρακτηριστικά πολιτικής δίωξης. Όπως και με τον πρώην πρωθυπουργό, έτσι και στην περίπτωση της υποψηφιότητας Λοβέρδου, πέραν των θετικών προοπτικών που θα ανοίγονταν στο πεδίο της συνεννόησης σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως τα εθνικά ή η αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων, υφίστανται και ορισμένα σοβαρά ερωτηματικά.

Ο λόγος για το σενάριο επαναπατρισμού ορισμένων κεντροαριστερών ψηφοφόρων, με αναφορές στην εποχή του εκσυγχρονισμού, που, όπως και κάποια επώνυμα στελέχη του χώρου (τα οποία μάλιστα ανήλθαν σε σημαντικά κυβερνητικά αξιώματα), βρήκαν διέξοδο στη σταθερά προσανατολισμένη στο Κέντρο πολιτική προσέγγιση και δράση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Για την ιστορία μάλιστα και μόνο, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να μιλήσουν με τον άλλοτε συνοδοιπόρο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, μετά την έξοδο του τελευταίου από το κυβερνητικό σχήμα, πληροφορία που μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε από το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Λογική ίσων αποστάσεων από Ανδρουλάκη

Ο τρίτος μεταξύ των επικρατέστερων υποψηφίων για τη διαδοχή (αφού και στο σύστημα Μητσοτάκη υπάρχει η πεποίθηση ότι εκείνοι θα φθάσουν έως το τέλος ή, έστω, θα δώσουν το ισχυρότερο στίγμα), Νίκος Ανδρουλάκης, συνιστά για το Μαξίμου, όπως και για την πλειονότητα των πολιτικών αναλυτών, τον αστάθμητο παράγοντα όχι μόνο της αναμέτρησης, αλλά κυρίως του σκηνικού που θα διαμορφωθεί μετά την πιθανή εκλογή του. Κι αυτό γιατί ο ίδιος φαίνεται να τηρεί μέχρι στιγμής τη λογική των ίσων αποστάσεων, ενώ στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του φέρεται να απορρίπτει το δέλεαρ (όπως τουλάχιστον το παρουσιάζουν κάποιοι) της σύγκλισης με τον Αλ. Τσίπρα, με κεντρικό πυλώνα το εγχείρημα της ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης με τη δυναμική που θα τους έδινε το νεαρό της ηλικίας τους.