Με το το πρωτοσέλιδο της «Βραδυνής» την επομένη της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου τίμησε την επέτειο  ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης, σχολιάζοντας πως η εικόνα αυτή «υπενθυμίζει πως εκείνη την εποχή το Πολυτεχνείο αγκαλιάστηκε από την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων: δεξιών, κεντρώων και αριστερών».

Με ανάρτησή του στο Facebook ο κ. Χατζηδάκης θυμάται ότι η τοποθέτηση της Βραδυνής, «εμβληματικής εφημερίδας της δημοκρατικής Δεξιάς» για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν «ξεκάθαρη και θαρραλέα. Αλλά και με αδιαφορία για τις συνέπειες».

Η ανάρτηση του κ.Χατζηδάκη:

«Αυτό ήταν το εξώφυλλο της Βραδυνής στις 18 Νοεμβρίου 1973. Η Βραδυνή ήταν εμβληματική εφημερίδα της δημοκρατικής Δεξιάς, την οποία η δικτατορία τη μία λογόκρινε, την άλλη έκλεινε. Ήταν, θυμάμαι, η εφημερίδα που διάβαζε ο πατέρας μου. Η τοποθέτησή της για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκάθαρη και θαρραλέα. Αλλά και με αδιαφορία για τις συνέπειες.



Αυτό το εξώφυλλο υπενθυμίζει πως εκείνη την εποχή το Πολυτεχνείο αγκαλιάστηκε από την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων: δεξιών, κεντρώων και αριστερών. Κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, όμως, η σημασία της επετείου εκφυλίστηκε πλήρως από κάποιους τάχα προοδευτικούς: τη θέση της Ελληνικής σημαίας πήραν τα κόκκινα λάβαρα. Τον Εθνικό ύμνο αντικατέστησαν τα εμφυλιοπολεμικά συνθήματα. Και οι εορταστικές εκδηλώσεις της αποτέλεσαν συστηματικά την αφορμή για βανδαλισμούς στο κέντρο της Αθήνας.

48 χρόνια μετά, η Ελλάδα έχει κάνει τεράστια βήματα μπροστά. Απολαμβάνει τη μακροβιότερη και πιο ποιοτική Δημοκρατία στην ιστορία της. Ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα σύνορά της φυλάσσονται αποτελεσματικά. Η οικονομία της αναπτύσσεται. Τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα είναι εγγυημένα. Και οι Έλληνες έχουν κερδίσει ξανά πίσω την αισιοδοξία τους.

Παρά την πρόοδο που έχει συντελεστεί, δεν σημαίνει ότι έχουμε τελειώσει και με τους εχθρούς της Δημοκρατίας. Διότι όπως σημείωνε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η Δημοκρατία έχει δύο εχθρούς: τη δημαγωγία και τις ακρότητες. Η δημαγωγία αφενός είναι αντίθετη με την αλήθεια και την υπευθυνότητα που αποτελούν τα θεμέλια της Δημοκρατίας. Και οι ακρότητες αφετέρου δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές της. Το πρόσφατο παρελθόν μάς προσφέρει άφθονα σχετικά παραδείγματα.

Έχουμε καθήκον λοιπόν να προφυλάσσουμε το δημοκρατικό κεκτημένο της πατρίδας μας, χωρίς εκπτώσεις. Με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Μακριά από δογματικές και ακραίες αντιλήψεις. Μακριά από προσπάθειες το εθνικό να γίνει κομματικό. Η δημοκρατική ωριμότητά μας είναι η πιο ουσιαστική τιμή στο Πολυτεχνείο».