». Αυτή η παράδοξη διατύπωση ανήκει στα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα οποία ασμένως προσπαθούν να διαμηνύσουν ότι το 3ο Συνέδριο θα γίνει κανονικά, αν και δεν θα πραγματοποιηθεί στις 22 Φεβρουαρίου, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί.
Και είναι πραγματικά να αναρωτιέται κανείς γιατί υπάρχει τέτοια πρεμούρα για τον χρόνο της διεξαγωγής του συνεδρίου, αφού και το κυβερνών κόμμα, πολύ πριν από τη μετάλλαξη Όμικρον, είχε αναστείλει όλες τις διαδικασίες, αλλά και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ακύρωσαν τις προγραμματισμένες πολιτικές δραστηριότητες.
Οι συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα διέρρεαν ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θέλει πάση θυσία τη διεξαγωγή του συνεδρίου εντός του καθορισμένου χρόνου ή, το πολύ-πολύ, την αναβολή για λίγες εβδομάδες και την πραγματοποίησή του ακόμα και με διαδικτυακή ή υβριδική μορφή.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέλει πάση θυσία την πραγματοποίηση της κορυφαίας εσωκομματικής διαδικασίας, ακόμα και διαδικτυακά ή υβριδικά
Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι τι είδους συνέδριο θέλει να κάνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ενωτικό συνέδριο, αμβλύνοντας τις όποιες αντιπαραθέσεις υπάρχουν στο κόμμα του, ή ένα συνέδριο ξεκαθαρισμάτων, εκτοπίζοντας κάποιους στο «πυρ το εξώτερον», καθώς διαθέτει την πλειοψηφία για να κάνει κάτι τέτοιο; Προφανώς, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρεί ότι η κυβέρνηση θα πάει μετά την άνοιξη σε εκλογές και γι’ αυτό επιδιώκει να τελειώνει το συντομότερο δυνατόν με τις εσωκομματικές διεργασίες.
Διεργασίες που, ωστόσο, δεν αναμένονται τόσο εύκολες και γρήγορες, αφού, όπως είναι γνωστό, στην πορεία για το συνέδριο συγκρούονται οι δύο απόψεις που κυριαρχούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι «κομματικοί», που σήμερα βρίσκονται κάτω από την «Ομπρέλα», και οι «προεδρικοί», που επιδιώκουν την αναμόρφωση του κόμματος σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο. Στελέχη της «Ομπρέλας» έλεγαν ότι πίσω από τη σπουδή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει τάχιστα στο συνέδριο κρύβεται η επιθυμία του να διαμορφώσει ένα νέο κόμμα με μια νέα ηγετική ομάδα, βάζοντας στην άκρη τα στελέχη που αποτελούν τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και προέρχονται από το 3% του Συνασπισμού.
Ποιοι διαμορφώνου μία πιο ριζοσπαστική ατζέντα
Όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη εμφανίζονται να υποστηρίζουν με σθένος τις αριστερές καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ πολλές φορές μέσα στα όργανα με τις παρεμβάσεις τους διαμορφώνουν μια πιο ριζοσπαστική ατζέντα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η μερίδα αυτή στελεχών δεν θέτει ως προτεραιότητα την επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και γι’ αυτό υπογείως θέτει άλλες επιδιώξεις. Από την άλλη, οι λεγόμενοι «προεδρικοί» εμφανίζονται να είναι αποφασισμένοι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να τελειώσει η ιστορία με τις αριστερές αγκυλώσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ένα πιο ευρύ λαϊκό κόμμα, με αριστερό προσανατολισμό και μεγαλύτερη ευελιξία, δηλαδή να γίνει ένα κόμμα διακυβέρνησης, με ό,τι αυτό σημαίνει. Στο πλαίσιο αυτό, αντιλαμβάνονται ότι θα υπάρξει σύγκρουση με όσους επιχειρήσουν να ανακόψουν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία. Γι’ αυτό, άλλωστε, συχνάπυκνά κάνουν λόγο για το κόμμα που προέκυψε από το 2019 και μετά, από όταν δηλαδή ξεκίνησε η «διεύρυνση» προς την Κεντροαριστερά.
Προφανώς, ο Αλέξης Τσίπρας θα επιθυμούσε ένα συνέδριο διά ζώσης, όπου θα δινόταν πανηγυρικός χαρακτήρας στη διαδικασία και η εκλογή του θα γινόταν διά βοής. Η πανδημία, ωστόσο, έχει αλλάξει τους όποιους προγραμματισμούς και όλα δείχνουν ότι η πραγματοποίηση του συνεδρίου θα γίνει διαδικτυακά ή υβριδικά. Το «υβριδικά» σημαίνει ότι τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος κάθε Νομαρχιακής θα μετέχουν στη διαδικασία διά ζώσης, συνεδριάζοντας, ωστόσο, στην περιοχή τους.
Προφανώς, και αυτή η λύση δεν είναι εύκολη, αφού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να κατηγορηθεί ακόμα και για το ότι συμβάλλει στη μετάδοση του ιού, δεδομένου ότι η μετάλλαξη Ομικρονείναι πολύ μεταδοτική. Εάν, λοιπόν, τα πράγματα συνεχιστούν μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου έτσι όπως είναι σήμερα, τότε δεν αποκλείεται το συνέδριο να γίνει διαδικτυακά και να στηθούν μόνο κάλπες. Εκτός και αν και για αυτήν τη διαδικασία επιλεγεί η ηλεκτρονική ψηφοφορία.