Τα «Παραπολιτικά» ξεκινούν έναν νέο κύκλο συνεντεύξεων, διαφορετικών, με τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στον δημόσιο βίο και τα οποία το ευρύ κοινό δεν γνωρίζει. Αγνοεί ποιοι είναι, από πού έρχονται, μα κυρίως πού το πάνε.

Τη νέα ενότητα, υπό τον τίτλο: «Η ζωή μου όλη», εγκαινιάζει ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, ο οποίος μιλάει για τα πάντα. Για τη μητέρα του, την περιπέτεια της υγείας του, το ερέθισμα να μπει στην πολιτική και τον ρόλο που έπαιξε ο πατέρας του στην ενασχόλησή του με αυτήν.

Πού γεννήθηκες;
Αθήνα.

Πού πήγες σχολείο;
Παπάγου.

Θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;
Θυμάμαι, πρώτα από όλα, ότι η οικογένειά μου ήταν στα Πατήσια -κάπου εκεί πέρα είναι και το πατρικό- και αρκετά γρήγορα -γι’ αυτό πήγα και σχολείο στου Παπάγου- μετακομίσαμε στον Χολαργό. Μου άρεσε πολύ να παίζω ποδόσφαιρο. Θυμάμαι τις πιλοτές της πολυκατοικίας και επίσης θυμάμαι πάρα πολύ το σχολείο μου.

Έχεις κρατήσει φίλους; Με τους στενούς φίλους που έχω αυτήν τη στιγμή είμαστε μαζί από την Α’ Γυμνασίου.
Το «μικρόβιο» υπάρχει από νωρίς; Ναι, από το Δημοτικό συμμετείχα στα κοινά, αλλά μετά, στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, ήμουν πρόεδρος 15μελούς. Μάλιστα, είχα την τύχη να είμαι στα σχολεία που είχανε κόντρα στις καταλήψεις που έκανε ο Τσίπρας τότε, γιατί ο Τσίπρας ήταν αντίστοιχος πρόεδρος συντονιστικού. Εμείς αποφεύγαμε να κάνουμε καταλήψεις. Η πρώτη σχέση; Από τα τέλη του Δημοτικού υπήρχαν τα πρώτα φλερτ κι ο έρωτας.

Με δεδομένο ότι έχετε μικρή διαφορά ηλικίας, η Φένια (σ.σ.: η αδελφή του) τι ρόλο έπαιξε στην εφηβεία και στα παιδικά χρόνια; Κεντρικότατο ρόλο, γιατί ήταν η μεγάλη μου αδελφή, που αυτό τι σήμαινε;
Ότι από τη μία πλευρά αισθανόμουν, ως αδερφός, ότι θέλω να την προστατεύσω, αλλά, επειδή ήταν μεγαλύτερη, στην πραγματικότητα με προστάτευε αυτή. Και μπορώ να πω ότι ήταν κι ο κυματοθραύστης, γιατί, για να αρχίσω να βγαίνω έξω, οι γονείς ένιωθαν ασφάλεια γιατί ήξεραν ότι έβγαινα συνήθως σε μέρη όπου ήταν η μεγαλύτερη αδελφή μου. Κι αυτό ήταν πρόβλημα για τη μεγαλύτερη αδελφή, που δεν ήθελε να έχει τον αδελφό παρέα (γελάει).

Κάλυπτα την αδελφή μου κι όταν μου έλεγαν να την προσέχω
Κάνατε παρέα με τη Φένια;
Κάναμε παρέα, κυρίως όταν μεγαλώσαμε λίγο παραπάνω. Μετά το σχολείο, με την αδελφή μου έχουμε και κανονική φιλική σχέση, εκτός από αδελφική. Άλλαξαν οι ρόλοι κάποια στιγμή; Δηλαδή ο αδελφός να είναι ο «τοποτηρητής» ουσιαστικά και να προσέχει την αδελφή του; Ισα-ίσα, μπορώ να πω ότι κάλυπτα την αδελφή μου (γελάει) κι όταν μου έλεγαν να την προσέχω. Εγώ την «κάλυπτα» να κάνει αυτά που ήθελε.



Ο πατέρας σας ήταν αυστηρός;
Όχι. Η εικόνα του πατέρα μου όπως την έχει φτιάξει η τηλεόραση, δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα μας. Ήταν αρκετά χαλαρός. Αντιθέτως, η μητέρα μου, την οποία υπεραγαπούσαμε κι εγώ και η αδερφή μου, ήταν στην πραγματικότητα αυτή που έβαζε τα όρια για να μην ξεφύγουμε.

Η μητέρα μου γενικώς ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος
Το γεγονός ότι παραμένει στο Twitter η μητέρα, η πρώτη εικόνα, έχει να κάνει με το γεγονός ότι «έφυγε» χωρίς να έχει πει κάτι ο γιος στη μάνα; Ή είναι η αδυναμία σου;
Όχι, όχι, είναι ότι δεν το έχω ξεπεράσει. Θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Δεν το έχω ξεπεράσει και στη μητέρα μου βίωσα τον ξαφνικό θάνατο, γιατί ήταν τροχαίο δυστύχημα. Και ο ξαφνικός θάνατος από τη μια πλευρά σού αφήνει μια ευχάριστη εικόνα, γιατί πάντοτε θυμάσαι τον άνθρωπό σου όρθιο, όπως ήταν, χωρίς να έχει ταλαιπωρηθεί, αλλά από την άλλη πλευρά αισθάνεσαι και την πικρία. Η μητέρα μου γενικώς ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος. Και θα πω ένα πράγμα που δεν έχω πει: Την τελευταία φορά που την είδα στο ΚΑΤ, πριν διασωληνωθεί, μου έκανε μια κουβέντα. Μία ώρα μετά διασωληνώθηκε και δεν ξαναξύπνησε. Σαν να το περίμενε, λοιπόν, και μου μιλούσε για τη ζωή - ήταν πολύ συναισθηματική. Κι όταν πήγα να φύγω, μου έπιασε το χέρι και μου είπε: «Θέλω ένα πράγμα: Αυτός ο οποίος με χτύπησε με το αμάξι ήταν καλός άνθρωπος. Να μην τον κυνηγήσεις». Ήταν οι τελευταίες κουβέντες που είπε η μητέρα μου.

Στην παιδική του ηλικία, παρέα με φίλους
Στην παιδική του ηλικία παρέα με φίλους και συγγενείς γιορτάζει τα γενέθλιά του.

Τι ρόλο έπαιξε η πολιτικοποίηση του πατέρα στην απόφασή σου να ασχοληθείς με την πολιτική;
Πρώτα από όλα, ο πατέρας μου προσπάθησε να μου δώσει κατευθύνσεις ιδεολογικές, συνολικές. Είχε μια πολύ πλούσια βιβλιοθήκη. Μου έδωσε τη δυνατότητα να διαβάσω και αριστερούς συγγραφείς. Ήταν πάντοτε κατά της δημοκρατίας και προσπαθούσε αυτό να μου το περάσει, αλλά με άφηνε πάντοτε να έχω μια ελευθερία. Αυτό, λοιπόν, με πολιτικοποίησε από πολύ μικρό και προφανώς -το έχω πει κιόλας- και στη νεαρή μου ηλικία είχα ενστερνιστεί σε μεγάλο βαθμό θέσεις και αντιλήψεις που είχε ο πατέρας μου. Στην πορεία διαμόρφωσα τον δικό μου χαρακτήρα. Είναι ένα μεγάλο ερώτημα αυτό που λες. Θα συμμετείχα; Θα ήμουν στην πολιτική; Η αλήθεια είναι ότι και από το πανεπιστήμιο βρέθηκα, και με τα παιδιά της ΔΑΠ ήμασταν όλοι μαζί, άρα με ενδιέφερε η πολιτική. Σίγουρα όμως, σε μεγάλο βαθμό, το γεγονός ότι είχες ένα πρόσωπο το οποίο περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του με την πολιτική ήταν ένας παράγοντας να σε κάνει από πολύ νωρίς να θέλεις να ασχοληθείς. Στην πορεία, για μένα όλη η διαδρομή με βοήθησε να φτιάξω τη δική μου προσωπικότητα, να κρατήσω κάποια σημεία, κυρίως αυτά που έχουν να κάνουν με ένα πατριωτικό πλαίσιο, από εκείνα που έλεγε ο πατέρας μου, και να απορρίψω άλλα πράγματα, κυρίως στο κομμάτι κατά της δημοκρατίας και στο κομμάτι του αντισημιτισμού, που τον χαρακτήριζαν.

Αν ήμουνα κάποιος που δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα, θα χρειαζόταν πάρα πολύ χρόνο να το χτίσω
Ηταν βαρίδι το επώνυμο Πλεύρης και χρειάστηκε χρόνος για να απογαλακτιστείς;
Θα σου απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια. Το όνομα πάντοτε σε διευκολύνει στο να σε προσέξουν. Αν ήμουνα κάποιος που δεν είχε κάποιο γνωστό όνομα, θα χρειαζόταν πάρα πολύ χρόνο να το χτίσω. Ύστερα από ένα σημείο, όταν έχεις γονείς που έχουν ασχοληθεί με την πολιτική, έχεις το πρόβλημα ότι θα πρέπει συνεχώς -σε οποιοδήποτε πλαίσιο, εγώ λέω ακόμα και πολιτικούς που είναι στρογγυλοποιημένων απόψεων, πόσω μάλλον αν είναι κάθετων και αντιδημοκρατικών απόψεων- να απαντάς για τον πατέρα σου. Το μεγάλο στοίχημα είναι να δείχνεις κάθε φορά ότι εσύ είσαι διαφορετική προσωπικότητα. Αυτό, λοιπόν, είναι δύσκολο, αλλά στο τέλος της ημέρας εσύ διαμορφώνεις το επώνυμό σου και όχι εκείνο εσένα.


Ο Θάνος Πλεύρης σβήνει την τούρτα γενεθλίων του παρουσία της γιαγιάς του και της μητέρας του.

Η δικηγορία βοήθησε στην επίτευξη των στόχων της πολιτικής;
Ναι, εμένα μου αρέσει η δικηγορία. Με την ίδια άνεση που τώρα βρίσκομαι στην πολιτική, αν αύριο το πρωί δεν ήμουν στην πολιτική, με πολύ μεγάλη χαρά θα ασκούσα τη δικηγορία, την ποινική δικηγορία, η οποία μου αρέσει. Σίγουρα η δικηγορία διευκολύνει, γιατί τελικά, σε μεγάλο βαθμό, κακά τα ψέματα, και η δυνατότητα παρουσίας που έχεις σε βοηθάει στο επάγγελμα, αλλά και όλα όσα γίνονται στη Βουλή συνδυάζονται με νόμους.

Βγαίνουν λεφτά στην πολιτική;
Λεφτά στην πολιτική δεν βγαίνουν και χάνεις λεφτά και από τη δικηγορία. Αν σήμερα, που ο χρόνος έχει κυλήσει, σου ζητούσα να επιλέξεις δικηγορία ή πολιτική; Ένα από τα δύο; Εγώ ήμουν πάντα κάθετος κατά του ασυμβίβαστου. Και για ποιον λόγο; Ο βουλευτής πρέπει να εργάζεται. Η δουλειά είναι αυτή που μας δίνει τη δυνατότητα να σχηματίζουμε άποψη. Πραγματικά, θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο αν επανερχόταν το ασυμβίβαστο και θα μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να εγκαταλείψω τη δικηγορία.

Η Λένα με κρατάει. Η αλήθεια είναι ότι σηκώνει το μεγάλο βάρος της οικογένειας
Τι ρόλο έπαιξε η Λένα (σ.σ.: η σύζυγός του) στη ζωή σου;
Η Λένα έπαιξε έναν κεντρικό ρόλο και με βοηθάει πάρα πολύ. Πρώτα από όλα, με τη Λένα είμαστε 18 χρόνια μαζί - 13 χρόνια παντρεμένοι, 18 χρόνια σε σχέση. Άρα, έχει δει όλη την πορεία μου, από τη φάση που ξεκίνησα το διδακτορικό μου μέχρι τη φάση να είμαι τώρα υπουργός. Με βοηθάει κεντρικότατα, πρώτα από όλα γιατί με βοηθάει να μένω προσγειωμένος. Να ξέρεις, πολλές φορές αυτό που λέμε να «ψωνιστεί» κάποιος είναι εύκολο πράγμα. Και πολλές φορές συμβαίνει άνθρωποι που βρίσκονται γύρω σου, άμα «ψωνίζονται», να σε παρασύρουν κι εσένα. Η Λένα με κρατάει. Η αλήθεια είναι ότι σηκώνει το μεγάλο βάρος της οικογένειας, αλλά και της στήριξης προς εμένα. Η Λένα για μένα, πέρα από το γεγονός ότι είναι η γυναίκα μου, είναι άνθρωπος στον οποίο στηρίζομαι σε κάθε δυσκολία.

Ζηλεύει;
Όχι. Ζηλεύει στο λογικό πλαίσιο.

Τα παιδιά τα βλέπεις;
Τώρα, ως υπουργός, κατά βάση τα βλέπω Σαββατοκύριακο και προσπαθώ να έχω ποιοτικό χρόνο μαζί τους. Αποφάσισα μετά την περιπέτεια της υγείας μου, αν μου συμβεί κάτι άλλο, ότι ήθελα τα παιδιά μου να ξέρουν ποιος είναι ο πατέρας τους. Άρα, με κάθε κόστος έχω πει πως θα περνάω χρόνο μαζί τους.

Πίστεψα ότι μπορεί να πεθάνω. Ηθελα να ξαναδώ τα παιδιά μου
Ο Θάνος Πλεύρης δείχνει ακόμα και σήμερα συγκλονισμένος (αν όχι φοβισμένος) όταν μιλάει για την περιπέτεια της υγείας του. Για την ώρα που ο γιατρός του είπε ότι θα διασωληνωθεί.

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και να σε ρωτήσω για την περιπέτεια της υγείας σου, που λίγο έλειψε να σου κοστίσει τη ζωή. Εμπιστεύτηκες έναν γιατρό και πήγες σε ένα ιδιωτικό θεραπευτήριο;
Δημόσιο. Σε ιδιωτικό έκανα επέμβαση.

Και τι έγινε και βρέθηκες στην Εντατική;
Εκεί, λοιπόν, έπαθα μια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Δηλαδή, ένα μικρόβιο πέρασε στο σώμα μου στην αλλαγή. Δυστυχώς, ήμουν στους άτυχους, γιατί αυτό μπορεί να το αντιμετωπίσει ο οργανισμός άμεσα, όμως σε εμένα αντέδρασε διαφορετικά, με αποτέλεσμα στην τέταρτη - πέμπτη μέρα να πάθω σηψαιμία, να μπει δηλαδή το μικρόβιο στο σύνολο του οργανισμού μου, να χτυπά όλα τα όργανα και να πάθω σταφυλοκοκκική πνευμονία. Δηλαδή, χτύπησε τους πνεύμονές μου. Πήγα μετά σε ιδιωτική κλινική και μου είπαν ότι θα με διασωληνώσουν.

Και τότε αρχίζουν τα δύσκολα; Οταν έρχεται ο γιατρός και σου λέει ότι διασωληνώνεσαι;
Ναι, γιατί ξέρουμε ότι, όταν σου λέει κάποιος ότι διασωληνώνεσαι, μπορεί και να μην ξυπνήσεις.

Εκεί, τι σκέφτηκες;
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να μπορέσω να δω τα παιδιά μου πριν διασωληνωθώ. Πίστεψα ότι μπορεί να πεθάνω. Τη στιγμή της διασωλήνωσης πίστεψα ότι δεν θα ξυπνήσω.

Έκανες τον σταυρό σου;
Ναι. Κι έκανα τον σταυρό μου όταν ξύπνησα. Και μάλιστα είχαν ακουστεί διάφορα. Εγώ φανταζόμουν ότι μπορεί να χρειαστεί να γίνει και στο πόδι μου κάτι, ακρωτηριασμός κ.λπ. Δεν υπήρχαν τέτοια σενάρια, αλλά δεν με ενδιέφερε τίποτα. Με ενδιέφερε να ζήσω.

Τι ήθελες εκείνη την ώρα;
Όταν έφτασα σε αυτήν τη στιγμή, το πρώτο πράγμα που ήθελα κι έλεγα ήταν να μπορέσω να δω την οικογένειά μου πριν φύγω. Όταν ξύπνησα και κατάλαβα ότι ήμουν καλά, έλεγα «να ζήσω με οτιδήποτε». Υπήρχε μια ολόκληρη διαδικασία. Έπρεπε να δουν ότι δεν έχει πειραχτεί η καρδιά σου, ότι δεν έχουν πειραχτεί οι πνεύμονές σου με μια μόνιμη βλάβη, ότι δεν έχουν χτυπηθεί τα νεφρά κ.λπ. Έλεγα «να ζήσω και δεν με νοιάζει».

Έκανες κάποιο τάμα;
Έκανα τάμα και υλοποίησα τάμα μετά. Και η μητέρα μου έκανε τάμα κι εγώ.

Ισχύει ότι σου έφεραν την Αγία Ζώνη στο νοσοκομείο;
Όχι, με επισκέφθηκε όμως ο Εφραίμ. Μάλιστα, ο γέροντας Εφραίμ με επισκέφθηκε όταν ήμουν διασωληνωμένος και όταν είχα ξυπνήσει.

Κάθε βράδυ που παίρνω τις διασωληνώσεις πονάω
Μετά την περιπέτεια αυτή, άλλαξες ως άνθρωπος;
Ναι, άλλαξα. Πολλοί πιστεύουν ότι πράγματα που κάνουμε τα κάνουμε ίσως για πολιτική στόχευση. Είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος ότι, αν περάσεις κάτι τέτοιο βιωματικό, σου αλλάζει και την κοσμοθεωρία. Δηλαδή, αν με παρακολουθήσει κάποιος ως πολιτικό έπειτα από αυτή την περιπέτεια, παρόλο που έχω συγκεκριμένες θέσεις και αντιλήψεις, πιστεύω ότι θα δει ότι και ο τρόπος που εκφράζομαι, ακόμα και τα ίδια μου τα πιστεύω ως προς την έντασή τους είναι διαφορετικά. Με άλλαξε ως άνθρωπο και το κυριότερο που μου έμεινε είναι ότι δεν υπάρχουν προβλήματα, αν αυτά δεν είναι προβλήματα υγείας. Όλα τα άλλα ξεπερνιούνται. Άρα, κάθε φορά, ακόμα και τώρα, στη θέση αυτή που είμαι, που αγχώνομαι και πιέζομαι, μου έρχεται μια σκέψη εκείνων των ημερών και μπορώ και ηρεμώ. Κάθε βράδυ που παίρνω τις διασωληνώσεις πονάω, γιατί ξέρω τι περνούν οι άνθρωποι εκείνη τη στιγμή, τι αισθάνονται οι οικογένειές τους και πόσο μεγάλη χαρά είναι για μια οικογένεια να πει ο γιατρός: «Αποσωληνώθηκε, είναι εντάξει».


Από μικρός φανατικός Ολυμπιακός ο Θάνος Πλεύρης.

Έχεις αδικήσει ανθρώπους;
Σίγουρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχω αδικήσει ανθρώπους. Είμαι από τους ανθρώπους που, όταν αδικώ, δεν είμαι δογματικός.

Ζητάς συγγνώμη;
Ναι, ναι, ζητάω, και όχι εικονικά, για να λήξει κάτι.

Αν μπορούσες να πάρεις ένα «blanco», θα έσβηνες το ιδεολογικό σου παρελθόν;
Αυτό το οποίο είμαι σήμερα εκ των πραγμάτων έχει διαμορφωθεί από μια ολόκληρη πορεία. Εγώ δεν θεωρώ κακό ο άνθρωπος να περνάει από οποιαδήποτε φάση, να αναθεωρεί πράγματα. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Έτσι φτιάχνουμε τους χαρακτήρες μας. Θεωρώ με έναν ξεκάθαρο τρόπο ότι υπάρχουν πράγματα τα οποία έχω κάνει λάθος και στο πλαίσιο της πολιτικής και στο πλαίσιο της ιδεολογίας και κρίνομαι και καλώς κάποιοι με κρίνουν. Αυτήν τη στιγμή, έχω αυτά τα χαρακτηριστικά. Δεν θα ζητήσω ποτέ από κανέναν να μη με κρίνει για το παρελθόν μου. Να με κρίνει και για αυτό, αλλά να δούμε και τη συνολική μου πορεία.

Ωραία, πάμε τώρα. Ξεκινάει, λοιπόν, η πορεία και η πρόταση γίνεται από τον Γιώργο Καρατζαφέρη;
Ο πατέρας μου ήταν υποψήφιος του Γιώργου Καρατζαφέρη στις εκλογές όπου δεν είχε μπει στη Βουλή. Προφανέστατα τότε και ο Καρατζαφέρης έβλεπε ότι η βαρύτητα του Κώστα Πλεύρη, ακόμα και για τα δεδομένα του ΛΑΟΣ, ήταν πολύ έντονη. Εγώ μόλις είχα γυρίσει από τη Γερμανία. Είχε τύχει να συναντηθώ μαζί του και για νομικούς λόγους είχε εκτιμήσει πολύ τη νομική μου άποψη. Τότε μου έγινε η πρόταση να συμμετάσχω στην πολιτική. Προφανώς, αυτός ήταν ο άνθρωπος που με έβαλε στην πολιτική. Ο πατέρας μου μού έβαλε μια ολόκληρη φιλοσοφία. Ήμουν σε ένα πολιτικό περιβάλλον, ο παππούς μου, ο οποίος ήταν ΕΡΕ, ήταν βαθιά πολιτικοποιημένος, ο πατέρας του πατέρα μου, ο αδελφός της μητέρας μου ήταν πολιτευτής της Ν.Δ. στη Λάρισα. Άρα, γενικώς ήμουν σε ένα πολιτικό περιβάλλον, όπου κεντρικό ρόλο έπαιζε ο πατέρας μου. Άρα, ο πατέρας μου μού έδωσε το «μικρόβιο» να θέλω να ασχοληθώ και ο Γιώργος Καρατζαφέρης μού έδωσε την ευκαιρία.

Τελικά, ήταν σωστή η απόφαση της αποχώρησης από τον ΛΑΟΣ;
Ήταν σωστή και αυτό αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος, γιατί ανασυγκροτήθηκε πλήρως η δεξιά παράταξη - όχι από εμάς μόνο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο άνθρωπος ο οποίος εκτίμησε όλη την παρουσία μου
Ωστόσο, επικρίνεται η απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να «μαζέψει τους ακραίους» και οι ακραίοι έχουν ονοματεπώνυμα: Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης.
Κρινόμαστε από τον κόσμο. Δεν θα πω για τον Μάκη και τον Αδωνι, που συνεχώς εκλέγονται βουλευτές από τότε. Εγώ δεν ήμουν βουλευτής όταν ήρθα στη Ν.Δ. και εξελέγην βουλευτής στην Α’ Αθηνών από τους Νεοδημοκράτες που έχουν εκτιμήσει το έργο μου. Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτήν τη στιγμή κρινόμαστε όλοι καθημερινά, άρα είναι ξεκάθαρο ότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης μού έδωσε τη δυνατότητα μπω. Πάντοτε, ο πατέρας μου και η οικογένειά μου ήταν το περίγραμμα. Ο Αντώνης Σαμαράς μού έδωσε τη δυνατότητα να είμαι στη Ν.Δ. και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο άνθρωπος ο οποίος εκτίμησε όλη την παρουσία μου και μου έδωσε μια δυνατότητα σε όλο το στάδιο. Και στο στάδιο της Βουλής, γιατί με αξιοποίησε ως κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, και τη δυνατότητα -που είναι πολύ μεγάλη ευθύνη- να προσπαθήσω να τρέξω ένα κομμάτι της Υγείας, όχι μόνο στο πλαίσιο της πανδημίας, αλλά σε όλο το πλαίσιο το μεταρρυθμιστικό.

Πάμε, λοιπόν, στην ημέρα που ήρθε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ανακοίνωσε στον Θάνο Πλεύρη ότι θα γίνει υπουργός Υγείας. Υπήρξε έστω και μισό δευτερόλεπτο που να έκανες δεύτερες σκέψεις ή να φοβήθηκες;
Όσες ευκαιρίες μού έχουν δοθεί τις εκτιμώ απόλυτα. Και μέσα στη Βουλή και στο υπουργείο. Προφανέστατα θεώρησα πολύ τιμητική την πρόταση που μου έχει κάνει ο πρωθυπουργός. Δεν υπήρξε ποτέ μια δεύτερη σκέψη. Στην πολιτική συμμετέχεις για να δίνεις μάχες και πρέπει να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να κάνεις αυτό το οποίο θα σου ζητήσει ο πρωθυπουργός.

Ένα από αυτά που ακούστηκαν όταν σε επέλεξε ο πρωθυπουργός για υπουργό Υγείας είναι: «Τι δουλειά έχει ένας δικηγόρος στο υπουργείο Υγείας, και δη σε περίοδο πανδημίας;».
Προφανώς αυτό που δεν ήξεραν πολλοί και βγήκε από την πρώτη στιγμή είναι ότι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που οι σπουδές μου είναι πάνω στην Υγεία, έστω και από τη νομική πλευρά, στις κλινικές δοκιμές φαρμάκων, στην ενημερωμένη συναίνεση στο σύστημα Υγείας. Άρα, δεν ήρθα «αλεξιπτωτιστής» σε έναν χώρο. Εχω θητεύσει ως νομικός σύμβουλος στο παρελθόν και έχω υπάρξει ως δικηγόρος στο πλαίσιο να ασχολούμαι με υποθέσεις ιατρικής ευθύνης.

Πώς θα κάνω 4.700 προσλήψεις στο ΕΣΥ
Αυτό που ακούει κανείς το τελευταίο διάστημα με όλο και μεγαλύτερη ένταση, το «πότε τελειώνει η πανδημία»; Υπάρχει απάντηση;

Υπάρχει απάντηση στο εξής: Η πανδημία είναι ένα δυναμικό φαινόμενο και αλλάζει η εικόνα και στο κομμάτι το εμπειρικό που έχουμε από προηγούμενες πανδημίες που μας λένε οι επιστήμονες, αλλά και της πορείας που αυτή έχει, δείχνει ότι όσο εμφανίζονται πλέον στελέχη που είναι λιγότερο νοσηρά από τα προηγούμενα σημαίνει ότι βρισκόμαστε στην κατεύθυνση αυτή. Όλοι έχουμε διατηρήσει μια αισιοδοξία ότι η Όμικρον δείχνει αυτά τα χαρακτηριστικά μεταδοτικότητας, με λιγότερη νοσηρότητα. Είναι επικίνδυνη και η Όμικρον, δεν είναι απλό κρυολόγημα, θα διασωληνωθούν και θα πεθάνουν συμπολίτες μας και από την Όμικρον, όμως σίγουρα μας δίνει χαρακτηριστικά ότι πλέον πάμε σε καταστάσεις που είναι λιγότερο νοσηρές. Αν αυτό συνεχιστεί, η πανδημία βρίσκεται στην τελική της φάση, όμως ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.

Ωραία, να δεχτούμε το αισιόδοξο σενάριο, ότι η πανδημία τελειώνει σε σύντομο διάστημα. Τι θεωρείς ότι πρέπει να αλλάξει, και μάλιστα άμεσα, στο σύστημα;
Το μεγάλο στοίχημα της κάθε κυβέρνησης θεωρώ, και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι το σύστημα Υγείας μετά την πανδημία και τα διδάγματα της πανδημίας. Αυτήν τη στιγμή, λοιπόν, πρέπει να γίνουν πράγματα άμεσα και πράγματα τα οποία πρέπει να γίνουν μεταρρυθμιστικά. Να υπάρξουν κέντρα Υγείας καλά δομημένα και ένας γιατρός για κάθε πολίτη - αυτό που δεν έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Στο δευτεροβάθμιο σύστημα επιβάλλεται να υπάρξουν καλά στελεχωμένες δομές του Δημοσίου, όπου θα μπορούν να γίνονται όλες οι πράξεις. Αυτήν τη στιγμή, υπάρχουν πολλές περιφερειακές δομές που υπολειτουργούν και, αντί να κάνουν διπλανά νοσοκομεία την ίδια δουλειά, θα επιλέγουν ειδικότητες, ώστε το κάθε νοσοκομείο να είναι εξειδικευμένο. Άρα, εκεί θα δομήσεις ένα ωραίο πλαίσιο, για να μπορεί ο άλλος να το βλέπει. Χρήματα υπάρχουν και για την Πρωτοβάθμια και για τη Δευτεροβάθμια. Θα έρθει ο ρόλος του ΕΟΠΥΥ, που είναι ο ασφαλιστικός μας οργανισμός, και μέσω του ΕΟΠΥΥ θα ενταχθούν και ιδιώτες, γιατροί αλλά και πάροχοι, σε όλο αυτό το νέο ΕΣΥ. Δεν θα είμαστε δογματικοί ότι «ό,τι είναι δημόσιο, είναι σώνει και καλά κρατικό». Θα εντάξουμε τις καλές πρακτικές του ιδιωτικού τομέα στο ΕΣΥ. Σε ένα τέτοιο συνολικό πλαίσιο, ο στόχος θα είναι πλέον το Εθνικό Σύστημα Υγείας να υπηρετεί τον ασθενή και όχι ο πολίτης να υπηρετεί ένα σύστημα. Στο ΕΣΥ θα γίνει ένας «χάρτης», θα δούμε όλες τις δομές, θα τις αξιολογήσουμε και θα δούμε πού πρέπει να ενισχυθούν. Και για να υπηρετηθεί το νέο ΕΣΥ, πρέπει να υπάρξουν μόνιμες θέσεις. Ήδη τις επόμενες ημέρες θα βγει προκήρυξη των 4.000 μόνιμων θέσεων νοσηλευτών, ενώ έχουμε εξασφαλίσει από το υπουργείο Εσωτερικών και 700 θέσεις γιατρών. Άρα, αυτά πρέπει να τα δει άμεσα ο πολίτης. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο θα αρχίσουν να φαίνονται αυτά τα αποτελέσματα.

Κατ’ αρχάς, κάνεις όνειρα;
Ναι.

Ωραία. Ονειρευόσουν ότι μπορεί να έρθει η στιγμή που θα είσαι υπουργός Υγείας;
Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την πολιτική, προφανώς στις σκέψεις μου ήταν να εκλεγώ βουλευτής. Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη κατάκτηση ενός πολιτικού είναι η εκλογή του ως βουλευτή, παρόλο που ο υπουργός στην τάξη θεωρείται ανώτερος. Με συγχωρείς, ο υπουργός είναι απόφαση του εκάστοτε πρωθυπουργού, ο βουλευτής είναι η απόφαση που κρίνεται από τον κόσμο. Άρα, το πρώτο και το βασικό μου ήταν να βγω βουλευτής. Προφανώς πια, όταν μετά βγαίνεις βουλευτής και όταν έρχεσαι και σε κόμματα που έχουν κυβερνητικά χαρακτηριστικά, αρχίζεις να δημιουργείς εικόνα του πώς θα μπορέσεις να αξιοποιηθείς κάποια στιγμή κυβερνητικά. Όνειρο, λοιπόν, ότι θα είσαι υπουργός, και μάλιστα σε συγκεκριμένη θέση, δεν μπορεί να υπάρξει, αλλά η λογική λέει ότι θα έχεις μια ανέλιξη. Μου αρέσει να ακολουθώ τις σκάλες και όχι το ασανσέρ. Εγώ θεωρώ ότι η πορεία μου στην πολιτική δείχνει και δεν είναι ότι βγήκα βουλευτής και ήμουνα άνετος, βγήκα, δεν βγήκα βουλευτής, ξανακατέβηκα, βγήκα, μπήκα στο Κοινοβούλιο, έκανα μια δουλειά, εκτιμήθηκε, έγινα αναπληρωτής κοινοβουλευτικός, άρα θεωρώ ότι τα σκαλιά είναι ασφαλή και κάθε φορά βάζεις το λιθαράκι σου.


O Θάνος Πλεύρης (πρώτος δεξιά) σε νυχτερινή στρατιωτική άσκηση.

Με δεδομένο ότι ο κόσμος είναι κριτής, σηκώνεις τηλέφωνο στους ψηφοφόρους σου;
Δυσκολεύτηκα να απαντήσω στους ψηφοφόρους μου στη γιορτή μου για τα τηλέφωνα που χτύπησαν. Είμαι προσβάσιμος άμεσα σε όλους τους ανθρώπους. Η κάρτα που δίνω έχει το κινητό μου τηλέφωνο.

Το ψέμα δεν θα προσδώσει τίποτα στον πολιτικό και θα εξοργίσει τον ψηφοφόρο
Ψέματα λες;
Δικηγόρος είμαι! Στην πολιτική δεν λέω ποτέ ψέματα που να έχουν σχέση με το να διατηρώ στον άλλον ελπίδες. Ποτέ. Ξέρεις τι έχω καταλάβει από την πολιτική; Άμα σκεφτούμε ότι η πρώτη μου εκλογική αναμέτρηση ως υποψηφίου σε μη εκλόγιμη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο ήταν το 2004, είμαι 18 χρόνια μέσα, έχω καταλάβει ένα πράγμα: Το ψέμα δεν θα προσδώσει τίποτα στον πολιτικό και θα εξοργίσει τον ψηφοφόρο. Οταν ο ψηφοφόρος κάθεται απέναντί σου και του λες «Αυτό δεν μπορώ να το κάνω», θα φύγει απογοητευμένος. Μετά όμως θα πει ότι «Αυτός μού μίλησε ειλικρινά». Άρα, ψέματα δεν λέμε με αυτή την κατεύθυνση. Και πιστεύω ότι η πολιτική πρέπει να στηρίζεται απολύτως στην ειλικρίνεια. Και αν πιστεύεις σε αυτό που πας να κάνεις, το να το εξηγείς στον κόσμο είναι η καλύτερη λύση. Και έρχομαι και σε αυτό που σου λέω: ως δικηγόρος, προφανώς θα υπερασπιστείς τα συμφέροντα του εντολέα σου. Τα συμφέροντα του εντολέα σου για να πάει καλά μια υπόθεση, ακόμα και η πιο δύσκολη ποινική υπόθεση, πρέπει να είναι όσο πιο κοντά στην αλήθεια γίνεται.



Αυτοπροσδιορίζεσαι ως δεξιός;
Είμαι δεξιός.

Αλήθεια, σε φοβίζει ο Πολάκης;
Καθόλου.

Σε ενοχλεί;
Καθόλου! Μπορεί να ενοχλεί την αισθητική μου. Τον Πολάκη υποχρεωτικά πρέπει να τον σέβομαι ως βουλευτή που τον εκλέγει ο κόσμος και βρίσκεται στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Είναι ένα άτομο που προφανώς ούτε αυτός ούτε εγώ θα θέλαμε να έχουμε καμία κοινωνική συναναστροφή. Με ενοχλεί, δεν θέλω να του απαντάω.

Ο Πολάκης επιλέγει τις μάχες στο επίπεδο του πεζοδρομίου και της λάσπη
Πολιτικά;
Πολιτικά, κατά βάση αυτά τα οποία λέει αντιμετωπίζονται εύκολα, γιατί είναι θέματα για τα οποία υπάρχουν επιχειρήματα.

Τι επιδιώκει ο Πολάκης;
Ο Πολάκης επιδιώκει κάτι που είναι μια πραγματικότητα και θα το λέω συνέχεια - το είχα φέρει και σαν παράδειγμα: Προκάλεσε ο χοίρος το λιοντάρι να πλακωθούν και λέει «πάμε να πλακωθούμε». Ο χοίρος λέει «θα πλακωθούμε στη λάσπη» και πήγε και κυλίστηκε στη λάσπη και το λιοντάρι σηκώθηκε και έφυγε. Δεν λέω εγώ αν είμαι το λιοντάρι και ο Πολάκης είναι ο χοίρος. Ο Πολάκης επιλέγει τις μάχες στο επίπεδο του πεζοδρομίου και της λάσπης. Αν τον ακολουθήσεις, αυτός είναι ο φυσικός του χώρος. Θα λερώσει κι εσένα. Αρα, πρέπει να απομακρύνεσαι, αλλά να τον εκθέτεις, να μην του δίνεις το δικαίωμα να λέει ότι έχει δίκιο. Δεν θα παλεύεις, όμως, στο πεδίο που ο ίδιος διαλέγει, αυτό της λάσπης.

Πώς «δένει» ένας βουλευτής της Α’ Αθηνών να είναι Ολυμπιακός;
Προσπαθώ να κάνω τον γιο μου Παναθηναϊκό. Η αλήθεια είναι ότι οι ομάδες είναι από τις μικρές ηλικίες και ότι η ομάδα της πόλης είναι ο Παναθηναϊκός. Η ομάδα της Αθήνας είναι ο Παναθηναϊκός. Αλλά τώρα, όταν από μικρό παιδί έχεις γίνει Ολυμπιακός... Και αυτό είναι άλλο ένα κομμάτι της ειλικρίνειάς μου.

Και θα κλείσω με μια ερώτηση για να κοιμηθείς το Σαββατοκύριακο. Παραμένεις ερωτευμένος, ύστερα από 18 χρόνια, με τη σύζυγό σου;
Τρελά!

*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 22 Ιανουαρίου 2022.