Δυναμικά επανέρχεται στην ατζέντα του Μεγάρου Μαξίμου το σενάριο για την ολική επαναφορά της λογικής της «λίστας» ενόψει των επόμενων ευρωεκλογών . Πρόκειται για μια εισήγηση η οποία, όπως έχουν αποκαλύψει στο πρόσφατο παρελθόν τα «Π», βρίσκεται εδώ και καιρό στα «συρτάρια» του Κυριάκου Μητσοτάκη και φαίνεται να ενισχύεται μετά τις εξελίξεις με τη διαγραφή του Γιώργου Κύρτσου.

«Ο πρωθυπουργός έχει συζητήσει το θέμα με στενούς του συνεργάτες σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς ωστόσο να έχει πάρει οριστικές αποφάσεις. Εξάλλου, οι ευρωεκλογές θα ακολουθήσουν τις εθνικές, και μάλιστα με διαφορά ενός χρόνου. Ωστόσο, η ξεκάθαρη πολιτική κυριαρχία του Μητσοτάκη και της Ν.Δ. δίνει τη δυνατότητα για μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς», σημειώνουν χαρακτηριστικά πρόσωπα που γνωρίζουν τις σχετικές ζυμώσεις.

μιο
 Με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, στη σκέψη του πρωθυπουργού και των επιτελών του φαίνεται σε αυτή τη φάση να βαραίνουν ιδιαίτερα δύο βασικά στοιχεία, που λειτουργούν στην κατεύθυνση του πλαισίου εκλογής των ευρωβουλευτών με το σύστημα που ίσχυε πριν από το 2014. Αφενός η εξάλειψη του φαινομένου της εκλογής προσώπων με ιδιαίτερη αναγνωρισιμότητα σε ολόκληρη την ελληνική περιφέρεια τα οποία προέρχονται από χώρους εκτός πολιτικής και, όπως έχει δείξει η εμπειρία των τελευταίων περίπου οκτώ χρόνων, αδυνατούν πολλές φορές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η παράμετρος αυτή, με φόντο και την εμπλοκή στη σχετική εξίσωση περιπτώσεων από τον αθλητικό ή τον καλλιτεχνικό χώρο, δημιουργεί, όπως γίνεται αντιληπτό, συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού για τα πολιτικά πρόσωπα (ή επιφανείς ακαδημαϊκούς και τεχνοκράτες) σε ό,τι αφορά τη μάχη του σταυρού, πολλώ δε μάλλον από την ώρα που αυτή διεξάγεται σε πανελλήνια εμβέλεια.

Αφετέρου, η ανάγκη να εκπροσωπήσουν τη χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο, εν μέσω αυτής της κρίσιμης συγκυρίας παγκοσμίως και ενόψει των μελλοντικών προκλήσεων που ανοίγονται σε όλα τα επίπεδα, άνθρωποι οι οποίοι θα ισχυροποιήσουν στην πράξη τη φωνή της Ελλάδας στην Ευρώπη, θα βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τους σχεδιασμούς και τις στοχεύσεις της κεντρικής εξουσίας και δεν θα παίζουν παιχνίδια από την «πολιτική ασφάλεια των Βρυξελλών», όπως συνέβη στην περίπτωση Κύρτσου.

«Μοιραία ο ρόλος της Ευρωβουλής θα αναβαθμιστεί και πρακτικά και θεσμικά τα επόμενα χρόνια. Είναι λογικό, λοιπόν, ο όποιος πρωθυπουργός και ο εκάστοτε πολιτικός αρχηγός να επιθυμεί για το κόμμα του μια όσο το δυνατόν πιο καταρτισμένη και συγκροτημένη ευρωομάδα, η οποία θα βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με κεντρικές εθνικές στρατηγικές. Ο παράγων αυτός έχει μεγάλη σημασία για τον πρωθυπουργό, ο οποίος σε κάθε ευκαιρία επιχειρεί να αφήνει ισχυρό αποτύπωμα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την κατάθεση σημαντικών προτάσεων προς υιοθέτηση από το σύνολο των εταίρων. Αυτό κατέστη σαφές τόσο με την πανδημία όσο και τώρα, με την ουκρανική κρίση και την άνοδο των τιμών της ενέργειας», διαμηνύουν στα «Π» οι υπέρμαχοι της κατάργησης της σταυροδοσίας στις ευρωκάλπες.

Οι συζητήσεις του πρωθυπουργού με τους στενούς του συνεργάτες και οι συνθήκες «αθέμιτου ανταγωνισμού» που δημιουργούνται με γνωστά πρόσωπα του αθλητικού και καλλιτεχνικού χώρου


Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίες οι πληροφορίες περί πρόθεσης του Κυριάκου Μητσοτάκη να αλλάξει πλήρως τη φυσιογνωμία της «γαλάζιας» ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο, μέσω της αντικατάστασης του συνόλου των ευρωβουλευτών της Ν.Δ., στους οποίους έχει δοθεί ήδη το μήνυμα να αναζητήσουν εκλογική περιφέρεια για να πολιτευθούν -αν βεβαίως ενδιαφέρονται- στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Ποιοι εκφράζουν έντονη αντίδραση με την επαναφορά της λίστας

Ωστόσο, μεταξύ των συνεργατών και των άμεσων συνομιλητών του Κυριάκου Μητσοτάκη υπάρχουν κι εκείνοι που εκφράζουν την έντονη αντίδρασή τους με την επαναφορά της λίστας, παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζουν πως με τη μέθοδο αυτή θα δινόταν η δυνατότητα να βγουν μπροστά προσωπικότητες οι οποίες θα μπορούσαν να προσφέρουν κομβικές υπηρεσίες. Βασικό επιχείρημα των εν λόγω επιτελών είναι η ανάλυση πως η σταυροδοσία δίνει τη δυνατότητα στη Ν.Δ., μέσω της προσωπικής εκστρατείας των υποψηφίων, να κινητοποιήσει δυνάμεις, είτε σε επίπεδο στελεχών είτε στο κομμάτι της εκλογικής της δεξαμενής, σε μια διαδικασία που από τη φύση του ο Νεοδημοκράτης ή γενικότερα ο ψηφοφόρος του μεσαίου χώρου βλέπει διαχρονικά με μια εύλογη «χαλαρότητα».

Στον αντίποδα, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις, έτσι και οι ευρωεκλογές διαθέτουν -για ένα μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων- καθαρά ιδεολογικά και παραταξιακά χαρακτηριστικά. «Από καμία εκλογή δεν μπορείς να αφαιρέσεις το πολιτικό στοιχείο αλλά και τον βαθμό στον οποίο μπορεί να επηρεάσει τις γενικότερες εξελίξεις. Η ήττα του Σαμαρά στις ευρωεκλογές του 2014 δρομολόγησε τη νίκη του Τσίπρα στις εθνικές του 2015, ενώ το “στραπάτσο” του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 επιτάχυνε την άνοδο της Ν.Δ. στην εξουσία», σημειώνουν οι αμφισβητίες της λίστας, οι οποίοι στο σύνολό τους προέρχονται από τις κομματικές επάλξεις...