ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Με εθνική στρατηγική ο Μητσοτάκης στο θέμα του πολέμου στην Ουκρανία - Πώς ξεδιπλώνεται το σχέδιο του Μαξίμου
Βγαίνει μπροστά ο πρωθυπουργός και στέλνει μηνύματα εντός και εκτός συνόρων - Υπεύθυνη στάση για τα σενάρια για κάλπες
Συσπειρωτικά για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό λειτουργεί η κρίση που είναι σε εξέλιξη διεθνώς µε επίκεντρο τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Αυτή είναι η εκτίµηση που κυριαρχεί στο Μέγαρο Μαξίµου, την οποία αποδίδουν στη σαφή και κρυστάλλινη θέση που πήρε απέναντι στα γεγονότα ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την πρώτη στιγµή, τασσόµενος στο πλευρό της ∆ύσης και φυσικά της ηγεσίας και του λαού της Ουκρανίας. «Η καθαρή θέση σε ταραγµένες στιγµές επιβεβαιώνει τα χαρακτηριστικά του ηγέτη. Οι κρίσεις χαλυβδώνουν τις ηγεσίες», επισηµαίνει στα «Π» συνεργάτης του πρωθυπουργού τον οποίο ρωτήσαµε σχετικά.
Εκεί αποδίδει και το γεγονός ότι στη Γαλλία, για παράδειγµα, ο Εµανουέλ Μακρόν, ο οποίος επίσης εξαρχής εξέφρασε µια καθαρή και προωθηµένη µάλιστα θέση, είναι πλέον το µεγάλο φαβορί για τις επικείµενες προεδρικές εκλογές, καθώς στις τελευταίες δηµοσκοπήσεις συγκεντρώνει ποσοστό 28%, έναντι 16% της Μαρίν Λεπέν και 14% του εθνικιστή Ερίκ Ζεµούρ. Αυτό, ωστόσο, δεν σηµαίνει ότι έχει αλλάξει η σταθερή θέση του κ. Μητσοτάκη εναντίον της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, µε το σενάριο των εκλογών µέσα στην άνοιξη ή το καλοκαίρι να αποµακρύνεται.
Το µείζον βέβαια αντικείµενο συζήτησης στο Μαξίµου είναι η στρατηγική της κυβέρνησης έναντι των καταιγιστικών γεωπολιτικών εξελίξεων. Κοινή πεποίθηση είναι ότι στις µεγάλες κρίσεις η Ελλάδα πάντοτε διάλεγε στρατόπεδο και πως µε τη στάση του, αλλά και µε την πρότερη πολιτική του (συµφωνία µε τη Γαλλία, εµβάθυνση συµµαχίας µε τις ΗΠΑ, πρωτοβουλίες για κοινές ευρωπαϊκές πολιτικές) ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εδραιώσει τη θέση της Ελλάδας στο δυτικό στρατόπεδο, κάτι που επιβάλλεται και από το εθνικό συµφέρον.
Βούληση του πρωθυπουργού, µάλιστα, είναι να ενισχύσει τη θέση και το «αποτύπωµα» της χώρας και στα Βαλκάνια, όπου πραγµατοποίησε επισκέψεις και συναντήσεις µε σχεδόν όλους τους ηγέτες της περιοχής τις τελευταίες εβδοµάδες. Αναµένεται µάλιστα, υπό το φως των εξελίξεων στο ουκρανικό µέτωπο και των σαφών πια προθέσεων της Ρωσίας, να προωθήσει πιο ενεργά το ζήτηµα της ένταξης των κρατών των ∆υτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άρα της πρόσδεσής τους στους ευρωατλαντικούς θεσµούς.
Ολο αυτό το κυβερνητικό σκεπτικό λαµβάνει υπόψη του και τη γεωγραφική θέση της χώρας µας και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, µε αποκορύφωµα την έξαρση της επιθετικής ρητορικής Ερντογάν και του νέου ιστορικού αναθεωρητισµού, µε την αµφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα ∆ωδεκάνησα, αλλά και τη λεγόµενη λύση των δύο κρατών που επιδιώκει πεισµατικά στην Κύπρο τον τελευταίο χρόνο. Στο Μαξίµου εκτιµούν παράλληλα, ως προς το εσωτερικό πολιτικό µέτωπο, ότι οι θέσεις που εκφράζει η κυβέρνηση σχετικά µε τον πόλεµο, τη στήριξη της Ουκρανίας, την πλήρη συµπόρευση µε την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και τις κυρώσεις στη Ρωσία, είναι κυρίαρχες στην κοινή γνώµη και έχουν οδηγήσει αναγκαστικά και την αντιπολίτευση να συνταχθεί εν πολλοίς πίσω από αυτές.
Οι αναφορές του κ. Μητσοτάκη στο ποιος τελικά είναι «προοδευτικός», τόσο στην οµιλία του στη Βουλή όσο και στην εισαγωγική του τοποθέτηση στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου, µόνο τυχαίες δεν ήταν. «Στα σύνορα της Ουκρανίας δοκιµάζεται ασφαλώς η διεθνής σταθερότητα και νοµιµότητα, όπως και οι αρχές της ∆ηµοκρατίας απέναντι σε αυτές του αυταρχισµού. Οµως ταυτόχρονα κρίνονται σε όλο τον κόσµο, και εδώ στην πατρίδα µας, ποιοι αληθινά σήµερα είναι οι εκφραστές της προόδου και ποιοι της οπισθοδρόµησης», ανέφερε χαρακτηριστικά στο Υπουργικό Συµβούλιο. Μία ηµέρα νωρίτερα στη Βουλή είχε υπογραµµίσει πως «ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος οφείλει να αντισταθεί σήµερα στη ρεβάνς που διεκδικεί το δίκαιο του πιο ισχυρού» και ότι «οι επιλογές Πούτιν γίνονται σε όλο τον κόσµο πεδίο όπου αναµετρώνται η προοδευτική αντίληψη και δράση µε ξεπερασµένες ιδεολογίες και ιδεοληψίες».
Εκεί αποδίδει και το γεγονός ότι στη Γαλλία, για παράδειγµα, ο Εµανουέλ Μακρόν, ο οποίος επίσης εξαρχής εξέφρασε µια καθαρή και προωθηµένη µάλιστα θέση, είναι πλέον το µεγάλο φαβορί για τις επικείµενες προεδρικές εκλογές, καθώς στις τελευταίες δηµοσκοπήσεις συγκεντρώνει ποσοστό 28%, έναντι 16% της Μαρίν Λεπέν και 14% του εθνικιστή Ερίκ Ζεµούρ. Αυτό, ωστόσο, δεν σηµαίνει ότι έχει αλλάξει η σταθερή θέση του κ. Μητσοτάκη εναντίον της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, µε το σενάριο των εκλογών µέσα στην άνοιξη ή το καλοκαίρι να αποµακρύνεται.
Βούληση του πρωθυπουργού, µάλιστα, είναι να ενισχύσει τη θέση και το «αποτύπωµα» της χώρας και στα Βαλκάνια, όπου πραγµατοποίησε επισκέψεις και συναντήσεις µε σχεδόν όλους τους ηγέτες της περιοχής τις τελευταίες εβδοµάδες. Αναµένεται µάλιστα, υπό το φως των εξελίξεων στο ουκρανικό µέτωπο και των σαφών πια προθέσεων της Ρωσίας, να προωθήσει πιο ενεργά το ζήτηµα της ένταξης των κρατών των ∆υτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άρα της πρόσδεσής τους στους ευρωατλαντικούς θεσµούς.
Ποιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν
Οι εξελίξεις των τελευταίων ηµερών εκτιµάται ότι απειλούν τον ίδιο τον πυρήνα της ισορροπίας του κόσµου και της ευρωπαϊκής ύπαρξης, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος της επαναχάραξης των συνόρων. «Αν παύουν να υπάρχουν και να γίνονται σεβαστά τα σύνορα και αν παύει ο σεβασµός των διεθνών Συνθηκών, τότε επικρατεί το δίκαιο του ισχυροτέρου και αυτό αποτελεί κίνδυνο για τα κράτη αλλά και για τη ∆ηµοκρατία», εξηγεί ο ίδιος συνεργάτης, τονίζοντας ότι µέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον δηµιουργούνται τοπικοί «πάτρωνες» και λαοί που ζητάνε «προστάτες».Στο Μαξίµου εκτιµούν, ως προς το εσωτερικό µέτωπο, ότι οι απόψεις για τον πόλεµο είναι κυρίαρχες στην κοινή γνώµη
Ολο αυτό το κυβερνητικό σκεπτικό λαµβάνει υπόψη του και τη γεωγραφική θέση της χώρας µας και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, µε αποκορύφωµα την έξαρση της επιθετικής ρητορικής Ερντογάν και του νέου ιστορικού αναθεωρητισµού, µε την αµφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα ∆ωδεκάνησα, αλλά και τη λεγόµενη λύση των δύο κρατών που επιδιώκει πεισµατικά στην Κύπρο τον τελευταίο χρόνο. Στο Μαξίµου εκτιµούν παράλληλα, ως προς το εσωτερικό πολιτικό µέτωπο, ότι οι θέσεις που εκφράζει η κυβέρνηση σχετικά µε τον πόλεµο, τη στήριξη της Ουκρανίας, την πλήρη συµπόρευση µε την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ και τις κυρώσεις στη Ρωσία, είναι κυρίαρχες στην κοινή γνώµη και έχουν οδηγήσει αναγκαστικά και την αντιπολίτευση να συνταχθεί εν πολλοίς πίσω από αυτές.
Οι αναφορές του κ. Μητσοτάκη στο ποιος τελικά είναι «προοδευτικός», τόσο στην οµιλία του στη Βουλή όσο και στην εισαγωγική του τοποθέτηση στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συµβουλίου, µόνο τυχαίες δεν ήταν. «Στα σύνορα της Ουκρανίας δοκιµάζεται ασφαλώς η διεθνής σταθερότητα και νοµιµότητα, όπως και οι αρχές της ∆ηµοκρατίας απέναντι σε αυτές του αυταρχισµού. Οµως ταυτόχρονα κρίνονται σε όλο τον κόσµο, και εδώ στην πατρίδα µας, ποιοι αληθινά σήµερα είναι οι εκφραστές της προόδου και ποιοι της οπισθοδρόµησης», ανέφερε χαρακτηριστικά στο Υπουργικό Συµβούλιο. Μία ηµέρα νωρίτερα στη Βουλή είχε υπογραµµίσει πως «ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος οφείλει να αντισταθεί σήµερα στη ρεβάνς που διεκδικεί το δίκαιο του πιο ισχυρού» και ότι «οι επιλογές Πούτιν γίνονται σε όλο τον κόσµο πεδίο όπου αναµετρώνται η προοδευτική αντίληψη και δράση µε ξεπερασµένες ιδεολογίες και ιδεοληψίες».