Αυτή τη φορά η συμπεριφορά της Τουρκίας έχει πείσει την Αθήνα ότι ο οξυμμένος εθνικισμός της ηγεσίας της δεν περιορίζει πλέον τα πράγματα μόνο στο ενεχόμενο ενός «θερμού επεισοδίου» στο Αιγαίο, αλλά τα οδηγεί και στο ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου.

Και είναι για πρώτη φορά που ο Έλληνας πρωθυπουργός διατηρεί μεν τη γλώσσα της «ψυχραιμίας» και της τήρησης του διεθνούς Δικαίου, αλλά προβάλλει έντονα και την αποφασιστικότητα της Αθήνας να «απαντήσει» με τη στρατιωτική ισχύ της σε κάθε απόπειρα της Τουρκίας να παραβιάσει εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Η Σύνοδος

Στη δε Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ η κυβέρνηση δεν θα δεχθεί -βεβαιώνουν διπλωμάτες- να ειπωθεί ούτε μία λέξη από τους Τούρκους, ή προσωπικά από τον κ. Στόλτενμπεργκ, για την άμυνα των ελληνικών νησιών και την κυριαρχία τους. Το προφανές ενδεχόμενο πολέμου απαιτεί πλέον μια καθαρή στάση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Ατυχώς, η Συμμαχία της Δύσης, επικεντρωμένη αυτή την ώρα στο ουκρανικό ζήτημα και στην υπόθεση ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, εξακολουθεί να μη βάζει στις άμεσες προτεραιότητές της το οξύ στρατηγικό πρόβλημα που συνιστά η αναθεωρητική συμπεριφορά της Τουρκίας στα ανατολικά σύνορα των εδαφών της Ευρώπης, τα οποία υπερασπίζεται η Ελλάδα.


Αποδοκιμασίες

Στην Ε.Ε., η στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα αποδοκιμάζεται στο πολιτικό πεδίο από τα θεσμικά όργανά της και από κυβερνήσεις (έως και το παγίως τουρκόφιλο Βερολίνο αναγκάστηκε, με «κρύα καρδιά», να τοποθετηθεί επικριτικά προς την Τουρκία). Ομως, αυτά δεν πτοούν τον ακροδεξιό ισλαμιστή Ερντογάν, που έτσι κι αλλιώς απεχθάνεται τους Ευρωπαίους και δεν περιμένει τίποτε από αυτούς, καθώς η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. έχει γίνει πλέον «ανέκδοτο».

Είναι πρωτοφανής η κατάσταση που έχει δημιουργήσει η ηγεσία της «ταραχοποιού» Τουρκίας, αξιοποιώντας τη φαρσοκωμωδία που θέλει τη χώρα αυτή να «ανήκει» ακόμη στο σύστημα ασφαλείας της Δύσης, μεταμφιεσμένη σε πιστό σύμμαχο του ΝΑΤΟ. Όμως, η Συμμαχία εμφανίζεται απρόθυμη να αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίο ο αναθεωρητικός ισλαμιστής Ερντογάν επιδιώκει να «αποσπάσει» το μισό Αιγαίο από τη σύμμαχο των ΗΠΑ, Ελλάδα, για να ενισχύσει τα γεωπολιτικά «παιχνίδια» της Τουρκίας ανατολικά, σε βάρος της Δύσης συνολικά.

Περίεργη κατάσταση

Χαρακτηριστικό της «περίεργης» κατάστασης που δημιουργείται στην περιοχή και στο ΝΑΤΟ εξαιτίας του Ερντογάν είναι ότι η Αγκυρα φτάνει να υποστηρίζει πως οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα έχουν στόχο όχι τη Ρωσία, αλλά την… Τουρκία. Κατηγορώντας, όμως, τις ΗΠΑ (όχι από λάθος) ότι έχουν την πρόθεση να την περικυκλώσουν και να της επιτεθούν, ο Ερντογάν θέτει από την «πίσω πόρτα» ζήτημα στρατηγικών σχέσεων Δύσης – Τουρκίας.

Σύγχυση

Την ίδια ώρα, στο ΝΑΤΟ επικρατεί σύγχυση: Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, μάλλον ζαλισμένοι από τα καμώματα του Ανατολίτη «συμμάχου» τους, φοβούνται μήπως και διακοπεί η σχέση της Συμμαχίας με την Τουρκία. Την ίδια ώρα, η Αγκυρα συνεργάζεται, πολιτικά και στρατιωτικά, με τη Ρωσία, δηλαδή με τη χώρα που αποτελεί σήμερα τον μεγάλο και μισητό αντίπαλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.


Ο ισλαμιστής Ερντογάν, κυβερνητικός συνέταιρος των «Γκρίζων Λύκων», «ανοικτός» σε πολλά μέτωπα, παίζει απέναντι στη Δύση όλα τα «χαρτιά» που διαθέτει στη σημερινή διεθνή συγκυρία, για να αποκομίσει «στρατηγικά» κέρδη. Ενας από τους στόχους του είναι η διασφάλιση μιας θέσης μόνιμου στρατηγικού συνδιαχειριστή του Αιγαίου, ώστε να ελέγξει η Τουρκία τον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Στενών και Σουέζ, με μειωμένη εκεί τη ναυτική παρουσία και το ειδικό στρατηγικό βάρος της Ελλάδας στη Δύση.

Οι στόχοι

Στον στόχο αυτό παρεμβάλλονται σήμερα: α) η απόλυτη άρνηση της Ελλάδας να συζητήσει για κυριαρχία και αφοπλισμό των νησιών της, β) η ενισχυμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη γραμμή Αλεξανδρούπολη - Σουέζ, με σημαντικές βάσεις που εξασφάλισε στην Ελλάδα. Ο στόχος της Τουρκίας οδηγεί σε σοβαρές περιπλοκές την εξωτερική πολιτική της έναντι της Ελλάδας και τρίτων χωρών.

Ενοχλημένοι

Η Άγκυρα είναι εξαιρετικά ενοχλημένη, επειδή σήμερα η Ελλάδα είναι ισχυρή στο Αιγαίο, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ είναι πλέον κοντά στα Στενά, ο ελληνικός Στόλος είναι πανταχού παρών και η Κρήτη, πάνοπλη, ελέγχει τη θάλασσα που οδηγεί στο Σουέζ, με την Αθήνα να συνεργάζεται στην Ανατ. Μεσόγειο και με τη Γαλλία. Το όλο «τοπίο» δεν είναι ευνοϊκό για την Τουρκία σήμερα. Ομως, ο πολιτικός τυχοδιώκτης Ερντογάν κρατά ανοικτό το ενδεχόμενο πολέμου, στο πλαίσιο της γενικότερης στρατηγικής του έναντι της Δύσης. Κι έτσι η Ελλάδα αναλόγως οργανώνει τις δυνάμεις της. Από εκεί και πέρα, η ελληνική κυβέρνηση περιμένει την εκτίμηση του ΝΑΤΟ για την πολεμοχαρή Τουρκία στη Σύνοδο Κορυφής.

*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 25 Ιουνίου 2022.