Την πρόταση της ΕΕ για θέσπιση μέτρων αποκατάστασης για τη βελτίωση και την επαναφορά σε καλή κατάσταση των χερσαίων, παράκτιων και θαλάσσιων οικοτόπων (όπως υγρότοποι λειμώνες, ποτάμιοι, λιμναίοι και παρόχθιοι οικότοποι, αμμοθίνες, δάση, μακροφύκια, σφουγγάρια, κοράλλια και κοραλλιογενή́ στρώματα κ.α.) σε ποσοστό 30% έως το 2030 και 60% έως το 2040 υποστήριξε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστας Σκρέκας, συμμετέχοντας στο Συμβούλιο υπουργών Περιβάλλοντος της Ε.Ε., στις Βρυξέλλες.

Όπως έγινε γνωστό, κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου συζητήθηκε η πρόταση Κανονισμού για την αποκατάσταση της φύσης, με στόχο τη συνεχή, μακροπρόθεσμη και βιώσιμη αποκατάσταση της βιοποικιλότητας και του φυσικού περιβάλλοντος σε όλες τις χερσαίες και θαλάσσιες περιοχές της ΕΕ, συνεισφέροντας ταυτόχρονα στην επίτευξη των κλιματικών στόχων και των διεθνών δεσμεύσεων.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΥΠΕΝ, ο κ. Σκρέκας, χαιρέτισε την πρόταση της Επιτροπής, υπογραμμίζοντας ότι ο Κανονισμός μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο με πολλαπλά οφέλη για το περιβάλλον και το κλίμα.

Επιπλέον, παρουσίασε πτυχές της εθνικής πολιτική αναδασώσεων που εφαρμόζεται στην Ελλάδα που ευθυγραμμίζονται με το νέο προτεινόμενο κανονιστικό πλαίσιο, αναφέροντας ότι «πρόσφατα θέσαμε εθνικό στόχο για τη φύτευση 20 εκατ. δέντρων μέσα στα επόμενα 3 χρόνια».

Ο υπουργός, μεταξύ άλλων, καλωσόρισε το στόχο αποκατάστασης αστικών οικοσυστημάτων σύμφωνα με τον οποίο θα πρέπει να αυξηθεί η συνολική έκταση αστικού χώρου πρασίνου σε δήμους κατά τουλάχιστον 3% έως το 2040 και κατά 5% έως το 2050 καθώς και την αύξηση του αστικού χώρου πρασίνου σε υφιστάμενα και νέα κτήρια και υποδομές μέσω ανακαινίσεων και αναπλάσεων.

Ενώ υποστήριξε τις προτεινόμενές διατάξεις για την αναστροφή της μείωσης των πληθυσμών των επικονιαστών (πχ μέλισσες) ως το 2030 και στη συνέχεια την επίτευξη της αυξητικής τάσης των πληθυσμών του.

Τέλος, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση του υπουργείου ο κ. Σκρέκας επισήμανε ότι η αναγνώριση της σημασίας των αγροτικών οικοσυστημάτων είναι θετική, αλλά απαιτείται περαιτέρω επεξεργασία όσον αφορά τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι προτεινόμενοι στόχοι για την επανυδάτωση των αποξηραμένων ελών.