ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
«Μάχη» ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για την «καπήλευση» της ιστορίας του Ανδρέα Παπανδρέου από την Κουμουνδούρου
Πόλεμος... για τον ιδρυτή του κινήματος
Στις 5 Φεβρουαρίου συµπληρώθηκαν 104 χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου
, που έµεινε στην Ιστορία ως «Ανδρέας», µε το µικρό του όνοµα, σαν ροκ σταρ. Ωστόσο, ποιος θα φανταζόταν ότι το 2023 θα έδιναν µάχη γι’ αυτό κάποιοι... Ακόµα περισσότερο πως θα τον µιµούνταν ακόµα και στη φωνή.
Από το 2013 ο γιος του Νίκος είχε πει: «Ο Τσίπρας αντιγράφει συνειδητά τον Ανδρέα, το “εργοστάσιο” όµως µόνο έναν έβγαλε». ∆έκα χρόνια µετά, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ, ο Αλέξης Τσίπρας µιλά για δηµοκρατική παράταξη, έχει ξεχάσει τη ριζοσπαστική Αριστερά, ενώ πλέον στις οµιλίες του κρίνει το ΠΑΣΟΚ ως όχι αρκετά «παπανδρεϊκό». Μάλιστα, διεκδικεί να κατοχυρώσει τα παλιά «πράσινα κάστρα», όπως την Κρήτη και την Αχαΐα, εκείνος να είναι «Ανδρέας» και ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ. Είναι, όµως, στο ΠΑΣΟΚ διατεθειµένοι να παραδώσουν τα σύµβολά τους, την ιστορία τους, ειδικά τώρα, που µε νέα ηγεσία αυτήν του Νίκου Ανδρουλάκη επανέφεραν και επίσηµα τα ιστορικά εµβλήµατα της παράταξης; Σαφώς και όχι. «Η παράσταση µίµησης του Ανδρέα τελείωσε. Κύριε Τσίπρα, σας παραθέτω µία µόνο εικόνα που ισοδυναµεί µε χίλιες λέξεις», απάντησε ο Νίκος Ανδρουλάκης αµέσως µετά τις αναφορές Τσίπρα στον Ανδρέα Παπανδρέου, αναρτώντας αγκαλιασµένο τον Αλέξη Τσίπρα µε τον Πάνο Καµµένο. Στη Χαριλάου Τρικούπη «βράζουν» τόσο για τις αναφορές Τσίπρα στο ΠΑΣΟΚ όσο και για τα σενάρια περί απειλούµενου Ανδρουλάκη. Η µάχη µε τον ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να καταπιεί το κόµµα, θα είναι µάχη επιβίωσης, γι’ αυτό και θα θυµίζουν διαρκώς τις πολιτικές επιλογές του.
Πού θα κριθεί η µάχη; Στο µεγάλο µέτωπο των εθνικών εκλογών, δηλώνουν κεντρικά στελέχη της Χαρ. Τρικούπη, µε το ΠΑΣΟΚ σε διψήφιο ποσοστό και τον ΣΥΡΙΖΑ ηττηµένο ξανά, το παιχνίδι της επόµενης ηµέρας θα παραµένει ανοιχτό στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Σίγουρα, επίσης, στα παραδοσιακά «πράσινα κάστρα», αν το ΠΑΣΟΚ ανεβάσει -όπως όλα δείχνουν- τα ποσοστά του στην Κρήτη και την Αχαΐα, ακόµα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει ξανά πρώτος, δεν θα µπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να δηλώνει ο µόνος εκφραστής της δηµοκρατικής παράταξης, καταλήγουν οι ίδιοι άνθρωποι. Στα «κάστρα» αυτά το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ισχυρό χαρτί: τις δυνάµεις του στην Αυτοδιοίκηση, εκεί όπου η αξιωµατική αντιπολίτευση έχει πάγιο πρόβληµα επιρροής. Υπερτερεί, ωστόσο, ως πολύ µεγαλύτερο κόµµα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να γοητεύει πολλούς ψηφοφόρους προερχόµενους από το ΠΑΣΟΚ.
Στο τέλος της πορείας, σηµειώνουν πολιτικοί παρατηρητές και δηµοσκόποι, δύο ενδεχόµενα είναι ανοιχτά. Η παγίωση της κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ στον προοδευτικό χώρο ως του µόνου αντίπαλου πόλου της Ν.∆. ή η επιβίωση του ΠΑΣΟΚ µε στόχο την ολική του επαναφορά. Τα ποσοστά είναι αµείλικτα. Ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον ευνοεί όµως η απουσία ενός βασικού χαρακτηριστικού για να κυβερνήσει ξανά και να εδραιωθεί: η «κυβερνησιµότητα».
Πού θα κριθεί η µάχη; Στο µεγάλο µέτωπο των εθνικών εκλογών, δηλώνουν κεντρικά στελέχη της Χαρ. Τρικούπη, µε το ΠΑΣΟΚ σε διψήφιο ποσοστό και τον ΣΥΡΙΖΑ ηττηµένο ξανά, το παιχνίδι της επόµενης ηµέρας θα παραµένει ανοιχτό στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Σίγουρα, επίσης, στα παραδοσιακά «πράσινα κάστρα», αν το ΠΑΣΟΚ ανεβάσει -όπως όλα δείχνουν- τα ποσοστά του στην Κρήτη και την Αχαΐα, ακόµα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει ξανά πρώτος, δεν θα µπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να δηλώνει ο µόνος εκφραστής της δηµοκρατικής παράταξης, καταλήγουν οι ίδιοι άνθρωποι. Στα «κάστρα» αυτά το ΠΑΣΟΚ έχει ένα ισχυρό χαρτί: τις δυνάµεις του στην Αυτοδιοίκηση, εκεί όπου η αξιωµατική αντιπολίτευση έχει πάγιο πρόβληµα επιρροής. Υπερτερεί, ωστόσο, ως πολύ µεγαλύτερο κόµµα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να γοητεύει πολλούς ψηφοφόρους προερχόµενους από το ΠΑΣΟΚ.
Στο τέλος της πορείας, σηµειώνουν πολιτικοί παρατηρητές και δηµοσκόποι, δύο ενδεχόµενα είναι ανοιχτά. Η παγίωση της κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ στον προοδευτικό χώρο ως του µόνου αντίπαλου πόλου της Ν.∆. ή η επιβίωση του ΠΑΣΟΚ µε στόχο την ολική του επαναφορά. Τα ποσοστά είναι αµείλικτα. Ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον ευνοεί όµως η απουσία ενός βασικού χαρακτηριστικού για να κυβερνήσει ξανά και να εδραιωθεί: η «κυβερνησιµότητα».