ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
«Άγαρμπη» στρατηγική Ανδρουλάκη για πρωθυπουργό από το ΠΑΣΟΚ - Ο ρόλος του Σημίτη και η παρέμβαση-έκπληξη του γερμανικού παράγοντα
Επανεμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού από το πουθενά, μόλις μία εβδομάδα μετά το φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Και ξαφνικά, σενάρια συγκυβέρνησης με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο αναδύονται στη δημόσια σφαίρα,
προερχόμενα από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ μετά και την τελευταία τοποθέτηση του Νίκου Ανδρουλάκη, σε μια πολιτική συγκυρία -μετά τα Τέμπη- που έτσι κι αλλιώς τροφοδοτεί ερωτήματα αναφορικά με ενδεχόμενα ακυβερνησίας μετά τις δεύτερες εκλογές.
Η άγαρμπη μεταστροφή της Χαριλάου Τρικούπη από τα περί «αυτόνομης πορείας» με κάθε κόστος ή τη ρητορική των «ίσων αποστάσεων» στον γενικό αφορισμό «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» εγείρει ευθέως το ερώτημα «ποιοι και γιατί δεν θέλουν πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη;».
Και, ω του θαύματος, διάφορα δημοσιεύματα αλλά και φήμες στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία επαναφέρουν από το πρόσφατο παρελθόν ακόμη και ονόματα μη πολιτικών προσώπων πρόθυμων να καταλάβουν τη θέση του πρωθυπουργού, ανάμεσά τους αυτά των Γιάννη Στουρνάρα, Νίκου Αλιβιζάτου.
Μέσα σε όλα ήταν και η επανεμφάνιση του Κώστα Σημίτη από το πουθενά, μόλις μία εβδομάδα μετά το φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα, με συνέντευξή του στην «Οικονομική Επιθεώρηση», όπου α) έπλεκε το εγκώμιο του Νίκου Ανδρουλάκη, β) ήταν ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην κυβέρνηση όσον αφορά την οικονομική πολιτική και γ) κατέληγε στο «ζουμί» της υπόθεσης σχετικά με τη «χρησιμότητα» του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σύστημα.
Συνεπώς οι σχετικές κουβέντες στερούνται νομιμοποιητικής βάσης, αν δεν είναι φυσικά προεκλογικά πυροτεχνήματα προς εκλογική άγραν.
Είχε προηγηθεί όλων αυτών, στοχευμένη και καθόλου τυχαία, παρέμβαση του Κώστα Σημίτη όταν κλήθηκε να απαντήσει «αν το ΠΑΣΟΚ κομίζει κάτι χρήσιμο ή είναι μια αναπόληση του παρελθόντος». Ο πρώην πρωθυπουργός -για τον οποίο παραμένει ενεργή η κριτική που του γίνεται, καθώς ο ίδιος ουδέποτε προχώρησε στοιχειωδώς σε μια ενδοσκόπηση για τα ουκ ολίγα θολά σημεία των πεπραγμένων της περιόδου του, προσπάθησε να παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ ως ρυθμιστή και καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων. «Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι ένα πειστικό πρόγραμμα δράσης. Μπορεί να συμβάλλει σε ανάπτυξη μιας δημιουργικής δυναμικής. Σταθερή και ισορροπημένη είναι η στάση του Νίκου Ανδρουλάκη αυτή την ταραγμένη περίοδο. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένας χρήσιμος -και κρίσιμος- παράγοντας της πολιτικής σκηνής», σημείωσε. Κάτι αντίστοιχο υπογράμμισε ο Κώστας Σκανδαλίδης, αρκετά γλαφυρά πάντως. Ο έμπειρος κοινοβουλευτικός ερωτηθείς για τις επερχόμενες εκλογές και την προοπτική συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ανέφερε: «Δυστυχώς ή ευτυχώς, είμαστε πολύφερνη νύφη. Είναι γεγονός ότι χωρίς εμάς μετά τις εκλογές δεν θα υπάρχει εξέλιξη, πρέπει να συμμετέχουμε σε αυτή τη διαδικασία». Σε αυτή τη χρονική συγκυρία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η ευχή του Βερολίνου και του καγκελάριου Όλαφ Σολτς για «ισχυρό ΠΑΣΟΚ», την οποία μετέφερε στον Νίκο Ανδρουλάκη ο πρόεδρος του SPD, Λαρς Κλινγκμπάιλ, στην πρόσφατη συνάντηση που είχαν στην Αθήνα. Όχι τίποτε άλλο, αλλά γιατί οι Γερμανοί ως γνωστόν διαθέτουν το know how μεγάλων συνασπισμών.
Σπύρος Κάραλης / Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής
Η άγαρμπη μεταστροφή της Χαριλάου Τρικούπη από τα περί «αυτόνομης πορείας» με κάθε κόστος ή τη ρητορική των «ίσων αποστάσεων» στον γενικό αφορισμό «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» εγείρει ευθέως το ερώτημα «ποιοι και γιατί δεν θέλουν πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη;».
Και, ω του θαύματος, διάφορα δημοσιεύματα αλλά και φήμες στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία επαναφέρουν από το πρόσφατο παρελθόν ακόμη και ονόματα μη πολιτικών προσώπων πρόθυμων να καταλάβουν τη θέση του πρωθυπουργού, ανάμεσά τους αυτά των Γιάννη Στουρνάρα, Νίκου Αλιβιζάτου.
Μέσα σε όλα ήταν και η επανεμφάνιση του Κώστα Σημίτη από το πουθενά, μόλις μία εβδομάδα μετά το φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα, με συνέντευξή του στην «Οικονομική Επιθεώρηση», όπου α) έπλεκε το εγκώμιο του Νίκου Ανδρουλάκη, β) ήταν ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην κυβέρνηση όσον αφορά την οικονομική πολιτική και γ) κατέληγε στο «ζουμί» της υπόθεσης σχετικά με τη «χρησιμότητα» του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σύστημα.
«Πυροτεχνήματα»
Το κρεσέντο της πρωθυπουργολογίας απογείωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (ΕΡΤ), θέτοντας με τον πλέον σαφή τρόπο τον όρο του προσώπου ως προϋπόθεση μετεκλογικής συνεργασίας είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Ανδρουλάκης, αφού ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να μπει σε διαδικασία συζήτησης για κυβερνητικές συνεργασίες αν δεν λάβει «ισχυρό διψήφιο» ποσοστό στις κάλπες, υπογράμμισε ότι δεν θα συνεργαστεί ούτε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ούτε με τον Αλέξη Τσίπρα και εμφανίστηκε θετικός σε τρίτο πρόσωπο για τη θέση του πρωθυπουργού, λέγοντας: «Δεν μπορεί να μην είναι πολιτικό πρόσωπο». Θέλοντας προφανώς να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ ως ισχυρό πόλο εξουσίας και ως εναλλακτική όσων δεν θέλουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Οι αυστηροί τόνοι όμως που επιλέγει τελευταία να χρησιμοποιεί ο Νίκος Ανδρουλάκης κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη κυρίως (και του Αλέξη Τσίπρα δευτερευόντως) ανεβάζουν το θερμόμετρο και βάζουν αυτομάτως όλα αυτά τα σενάρια στο προσκήνιο, προκαλώντας σοβαρά ερωτήματα, καθώς η χώρα διαθέτει εκλεγμένο πρωθυπουργό και αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης.Συνεπώς οι σχετικές κουβέντες στερούνται νομιμοποιητικής βάσης, αν δεν είναι φυσικά προεκλογικά πυροτεχνήματα προς εκλογική άγραν.
Είχε προηγηθεί όλων αυτών, στοχευμένη και καθόλου τυχαία, παρέμβαση του Κώστα Σημίτη όταν κλήθηκε να απαντήσει «αν το ΠΑΣΟΚ κομίζει κάτι χρήσιμο ή είναι μια αναπόληση του παρελθόντος». Ο πρώην πρωθυπουργός -για τον οποίο παραμένει ενεργή η κριτική που του γίνεται, καθώς ο ίδιος ουδέποτε προχώρησε στοιχειωδώς σε μια ενδοσκόπηση για τα ουκ ολίγα θολά σημεία των πεπραγμένων της περιόδου του, προσπάθησε να παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ ως ρυθμιστή και καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων. «Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι ένα πειστικό πρόγραμμα δράσης. Μπορεί να συμβάλλει σε ανάπτυξη μιας δημιουργικής δυναμικής. Σταθερή και ισορροπημένη είναι η στάση του Νίκου Ανδρουλάκη αυτή την ταραγμένη περίοδο. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένας χρήσιμος -και κρίσιμος- παράγοντας της πολιτικής σκηνής», σημείωσε. Κάτι αντίστοιχο υπογράμμισε ο Κώστας Σκανδαλίδης, αρκετά γλαφυρά πάντως. Ο έμπειρος κοινοβουλευτικός ερωτηθείς για τις επερχόμενες εκλογές και την προοπτική συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ανέφερε: «Δυστυχώς ή ευτυχώς, είμαστε πολύφερνη νύφη. Είναι γεγονός ότι χωρίς εμάς μετά τις εκλογές δεν θα υπάρχει εξέλιξη, πρέπει να συμμετέχουμε σε αυτή τη διαδικασία». Σε αυτή τη χρονική συγκυρία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η ευχή του Βερολίνου και του καγκελάριου Όλαφ Σολτς για «ισχυρό ΠΑΣΟΚ», την οποία μετέφερε στον Νίκο Ανδρουλάκη ο πρόεδρος του SPD, Λαρς Κλινγκμπάιλ, στην πρόσφατη συνάντηση που είχαν στην Αθήνα. Όχι τίποτε άλλο, αλλά γιατί οι Γερμανοί ως γνωστόν διαθέτουν το know how μεγάλων συνασπισμών.
Ο «άγνωστος Χ»
Με την ελληνική κοινωνία να παραμένει οργισμένη και αποκαμωμένη από την τραγωδία στα Τέμπη αλλά και τις διαχρονικές παθογένειες του μεταπολιτευτικού οικοδομήματος, η χώρα μπαίνει στην τελική ευθεία για τις πρώτες εκλογές του Μαΐου. Θα πάμε λοιπόν σε κυβέρνηση συνεργασίας, δικομματικής ή πολυκομματικής, με πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο; Χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Στο Μέγαρο Μαξίμου ξεκόβουν εξαρχής κάθε τέτοια εξέλιξη. «Συνταγή ακυβερνησίας» χαρακτήρισε τις αξιώσεις Ανδρουλάκη για τις μετεκλογικές συνεργασίες ο Άκης Σκέρτσος, τονίζοντας ότι δεν μπορούν να μπαίνουν όροι στο παιχνίδι που προσβάλλουν την ίδια την έννοια και την ουσία της δημοκρατίας. «Οι πολίτες θα ψηφίσουν. Θα σεβαστούμε προφανώς την ψήφο τους, αλλά δεν μπορούν να τίθενται τέτοιοι όροι στο τραπέζι. Να μη βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας ο αρχηγός του πρώτου κόμματος», συμπλήρωσε ο υπουργός Επικρατείας, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιάννη Οικονόμου να τονίζει ότι «το ψηφίστε και πρωθυπουργός θα είναι ο “άγνωστος Χ” δεν είναι σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική στάση».Σπύρος Κάραλης / Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής
