Τον Μάιο του 2012 βρέθηκα για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Ως νέος βουλευτής ήταν μια πραγματικά δύσκολη αρχή - μια βουτιά στα βαθειά με την πρώτη. Ήταν μια μάχη απέναντι στο παράλογο. Μια μάχη για την λογική.

Ακόμα θυμάμαι το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατούσε και τις προσπάθειες όλων μας, βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που στηρίζαμε τη κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου να μπούμε στη Βουλή κρυφά για να λάβουμε δύσκολες αποφάσεις.

Σήμερα με την απόσταση του χρόνου αισθάνομαι περήφανος που ήμουν εκεί σε μια ιστορική στιγμή για την Πατρίδα μας και με την ψήφο μου συνέβαλα ώστε η Ελλάδα να μείνει όρθια, εντός της Ευρώπης.

Είμαι περήφανος που έπραξα το πατριωτικό καθήκον μου. Περήφανος που ανταποκρίθηκα σε μια ηθική υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μου. Περήφανος που επέδειξα σεβασμό σε όσους αγωνίστηκαν για να φτάσει η Ελλάδα να έχει την σημερινή της θέση στον κόσμο. Να είναι δηλαδή μια από τις πλουσιότερες χώρες του Πλανήτη, ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, απαραίτητος και χρήσιμος σύμμαχος της πιο ισχυρής στρατιωτικής συμμαχίας στον κόσμο. Αυτά είναι, πράγματι, επιτεύγματα των προκατόχων μας. Το δικό μας επίτευγμα ήταν ότι καταφέραμε να τα διαφυλάξουμε.

Η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου ανέλαβαν μια ιστορική ευθύνη σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή για τη χώρα, όταν βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής. Μαζί βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την κρατήσαμε όρθια απέναντι στον λαϊκισμό, την τοξικότητα, τη χυδαιότητα και τις πλατείες του μίσους.

Σήμερα με την απόσταση του χρόνου και μετά την μακρά και αχρείαστη μνημονιακή ταλαιπωρία λυπάμαι να πω ότι δεν καταφέραμε να νικήσουμε κατά κράτος τις δυνάμεις που επέτειναν και επέκτειναν την μνημονιακή κρίση. Βρίσκονται ακόμα εδώ ζωντανές και απειλούν και πάλι να διαταράξουν την ομαλή πορεία της χώρας προς τον πραγματικό εκσυγχρονισμό.

Η κάλπη της 21ης Μαΐου είναι το νέο ιστορικό ορόσημο που θα κρίνει αν θα αφήσουμε οριστικά πίσω αυτήν την μακρά περίοδο της εθνικής ταλαιπωρίας. Ή αν με την ψήφο μας θα επιτρέψουμε να συνεχίσει να μας ταλαιπωρεί, έως ότου τελικά το πάθημα μας γίνει μάθημα.

Για αυτό το λόγο, αυτή η εκλογική αναμέτρηση είναι κρίσιμη. Γιατί θα καταδείξει αν έχουμε κλείσει τους λογαριασμούς με ένα παρελθόν που όχι μόνο εμπόδισε την πρόοδο της χώρας και την έφερε στο χείλος της καταστροφής.

Για αυτό το λόγο, η συγκεκριμένη αναμέτρηση που κάποιοι εσκεμμένα φρόντισαν να διεξαχθεί με την ωρολογιακή βόμβα της απλής αναλογικής, αποτελεί το ύστατο οχυρό αντίσταση και καταφυγής των δυνάμεων εκείνων που θέλουν να κρατούν την Ελλάδα χαμηλά.

Και αυτός είναι ο λόγος που όλες αυτές οι ετερόκλητες δυνάμεις του αναχρονισμού συνασπίζονται με αποκλειστικά ένα κοινό στόχο: Να πέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης!

Δεν είμαι σίγουρος αν το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου που πλήρωσε τότε με τεράστιο πολιτικό κόστος το βάρος της εθνικής ευθύνης που ανέλαβε για να μείνει όρθια η χώρα, έχει καμία σχέση με το σημερινό ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη που συντάσσεται στον ίδιο παρονομαστή με τις δυνάμεις αυτές που θέλουν να επιτύχουν τον παραπάνω στόχο.

Δεν εξηγείται διαφορετικά η εμμονική στάση του κ. Ανδρουλάκη απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη να αρνείται να τον συναντήσει παρότι θεσμικά ο Πρωθυπουργός της χώρας του το ζήτησε δυο φορές. Δεν εξηγείται που αποκλείει οποιοδήποτε ενδεχόμενο συνεννόησης μαζί του, θέτοντας ως απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό όρο να μην είναι Πρωθυπουργός εφόσον έχει οδηγήσει τη ΝΔ σε νέα νίκη. Δεν εξηγείται διαφορετικά η πολιτική του επιλογή να κηρύξει ένα νέου τύπου ανένδοτο απέναντι στην “Δεξιά του Μητσοτάκη” (αυτό πια είναι ανέκδοτο), ανασύροντας από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας τα παρωχημένα τσιτάτα της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ, περί “κράτους της Δεξιάς”.

Ακόμα και αν ο στόχος του κ. Ανδρουλάκη είναι να αλιεύσει στο θολά νερά του ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να βρίσκεται σε δυσαρμονία με τον υπεύθυνο πατριωτισμό και τον δημιουργικό εκσυγχρονισμό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.

Όλων εκείνων που μαζί με τις κεντροδεξιές δυνάμεις της ΝΔ κρατήσαμε τη χώρα στην Ευρώπη, πολεμήσαμε το λαϊκισμό τής πάνω και της κάτω πλατείας, καταγγείλαμε τη σκευωρία της Novartis, βάλαμε τους Ναζί στην φυλακή. Όλων εκείνων που δεν κολακεύονται να γίνουν τώρα ουρά εκείνων που τους διαπόμπευαν και τους λοιδορούσαν.

Είναι πλέον στο χέρι των ψηφοφόρων του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ να επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά πως η θέση τους είναι απέναντι στον τυχοδιωκτισμό, απέναντι στον λαϊκισμό, με την μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Είναι στο χέρι τους να δώσουν οριστικό τέλος σε νέα πειράματα ακυβερνησίας και σε παζάρια παραλυσίας. Είναι στο χέρι τους να μην επιτρέψουν να γκρεμιστούν όσα με κόπο οικοδομήσαμε πάνω στα ερείπια που οι …αυταπάτες αφήσανε.

Είμαι αισιόδοξος πως οι συνειδητοί ψηφοφόροι του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνονται την κάλπη της 21ης Μαΐου, ως την ύστατη ευκαιρία να αφήσουμε πίσω το παρελθόν που μας πλήγωσε, καθώς κανένα λάθος και καμία επιπολαιότητα δεν θα μπορεί να διορθωθεί αργότερα χωρίς νέο μεγάλο κόστος. Και με την ψήφο τους να δείξουν στη νέα ηγεσία τους ότι βρίσκεται σε δυσαρμονία με τις προσδοκίες, τις αρχές και τις αξίες τους. Για αυτές που πίστεψαν και με αυτές που συναντηθήκαμε πριν 11 χρόνια…