Η κοινωνία των πολιτών της «πρώτης μεταξύ ίσων» εκλογικής περιφέρειας της χώρας ανταποκρίθηκε στο «αίτημα» να στείλει στη Βουλή τον Κυριάκο Πιερρακάκη και να του προσφέρει τη δυνατότητα να εξακολουθήσει να ασκεί τα καθήκοντα του σε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και με την ψήφο της, άρα με την δυναμική της λαϊκής νομιμοποίησης να τον συνοδεύει.

Εκ των υστέρων διαβάζοντας κάποιος το αποτέλεσμα των εκλογών εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι θα εκλέγονταν ο Πιερρακάκης, η δυναμική που ανέπτυξε στα τέσσερα χρόνια έμοιαζε με «τσουνάμι», το μόνο ερώτημα μόλις ξεκινήσει και σηκωθεί είναι που θα σταματήσουν τα «νερά»! Έχει μια βάση η διαπίστωση ως καφενειακό ντιμπέϊτ, αλλά ως εκεί!

Στην πραγματική ζωή τα δεδομένα είναι διαφορετικά, κανείς δεν εκλέγεται ανεξάρτητα από τις παρακαταθήκες που έχει εγγράψει ως υπουργός, το εκλογικό σώμα είναι «περίεργο τρένο», εύκολα αποθεώνει και ευκολότερα καταδικάζει, ειδικά όταν ο υποψήφιος είναι «ωραίος μεν, νέος δε», δεν έχει τα χιλιόμετρα που οι υπόλοιποι της λίστας έχουν διανύσει και δεν προσδοκά στην παράδοση που δημιουργεί η σε κάθε εκλογή έκθεση του στην λαϊκή επιδοκιμασία.

Ότι ο Κυριάκος Πιερρακάκης κατάφερε (περί κατορθώματος πρόκειται) να εκλεγεί και μάλιστα πρώτος στη λίστα είναι μια εξέλιξη που καμία ατομική ή πολιτική τελεολογία δεν είναι ικανή να ερμηνεύσει.

Ο Κυριάκος Πιερρακάκης δούλεψε σκληρά με την αμέριστη συνδρομή ενός ικανότατου επιτελείου για να τα καταφέρει. Και τα κατάφερε κι επειδή δεν θα μπορούσε να αποτύχει! Σε αυτό το επιτελείο διαμορφωμένο στην πορεία της κυβερνητικής θητείας με άτομα που συγκέραζαν πολλές και κρίσιμες εκλογικά ιδιότητες και αναφορές, ηλικίες και ενδιαφέροντα, ικανότητες και επαγγελατισμό ανατέθηκε ο σχεδιασμός μιας καμπάνιας «πιερρακακικού τύπου», καθόλου εύκολη υπόθεση, καθώς ο υπουργός ούτε εύκολα κουλαντρίζεται, ούτε η διαχείριση του αποταμιευμένου πολιτικού του κεφαλαίου είναι απλό πράγμα.

Η εκλογή του, που άλλαξε τα δεδομένα στην Α΄ Αθήνας, άλλαξε, εν πολλοίς, και την ίδια την μορφή και το περιεχόμενο της προεκλογικής καμπάνιας, προσθέτοντας στις παραδοσιακές μορφές επικοινωνίας για να διαχυθεί σωστά το μήνυμα νέους τρόπους και καινούργιες διαδρομές σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέροντα συνδυασμό των παλιών και δοκιμασμένων μορφών με τις σύγχρονες που έδειξε να έχει ανάγκη η κοινωνία.

Η επιλογή ήταν προσεκτική, μελετημένη και αποδείχθηκε εξαιρετικά λειτουργική. Στην ουσία το επιτελείο του κέρδισε ένα μεγάλο στοίχημα: να αναδιαμορφώσει μια παραδοσιακή και εν πολλοίς προοικονομημένη καμπάνια για υποψήφιους «χρόνια στο κουρμπέτι» και να την προσαρμόσει στα ειδικά προσόντα, ενός ειδικού πρωτάρη υποψηφίου, ο οποίος για να εκλεγεί χρειάζονταν να συγκεράσει και να πείσει ειδικά εκλογικά κοινά και να τα οδηγήσει στην ίδια κοίτη.

Νέες προσεγγίσεις στην επαφή με τον κόσμο, ειδικές εκδηλώσεις σε ειδικά κοινά, θεματικές ομιλίες σε διαφορετικές επαγγελματικές κατηγορίες με βάση το έργο του ανα επάγγελμα, διαφορετικές επιλογές ανάλογα με τα ειδικά ενδιαφέροντα των πολιτών, σωστά οργανωμένες και προετοιμασμένες τοπικές συγκεντρώσεις σε γειτονιές, «θεατρικές» κεντρικές εκδηλώσεις (τρεις στον αριθμό) με έντονο τον πολιτιστικό χαρακτήρα και ψηφιακά οργανωμένες ( αυτό έλειπε, να μην είναι ψηφιακές), προσεκτική χρήση της τεχνολογίας με στοχευμένα μηνύματα, πολύ περπάτημα και περισσότερη κουβέντα συγκρότησαν μια εκλογική καμπάνια νέου τύπου, απολύτως αντίστοιχη με την δημόσια εικόνα του υποψήφιου.

Ο ίδιος ο Κυριάκος Πιερρακάκης έριξε το ειδικό του βάρος (εκτός από τα ψηφιακά) σε μια σχεδιασμένη προσπάθεια να περπατήσει όλες τις γειτονιές, ακόμη και τις πιο «δύσκολες» πολιτικά που άλλοι απέφευγαν να πλησιάσουν, να μιλήσει σε ειδικά και καίριας σημασίας επαγγελματικά κοινά, να βρει την κοινή συνισταμένη ανάμεσα στις κοινωνικές και επαγγελματικές προτεραιότητες, να απευθυνθεί στην κοινωνία των πολιτών για να εξηγήσει το ψηφιακό του όραμα «για την Ελλάδα του 2030», να αναλύσει τις προκλήσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, να επικοινωνήσει την εικόνα ενός πολιτικού νέας κοπής, που δεν έχει «θέσεις και βολέματα να πουλήσει» και δεν έχει κανένα πρόβλημα να το παραδεχθεί, προσβλέποντας στη δύναμη του πολιτικού του μηνύματος και όχι σε «συναλλαγές».

Ότι εκλέχτηκε πρώτος σε μια «ειδική» εκλογική περιφέρεια απέναντι σε συνυποψήφιους με τεράστια διαδρομή, περισσότερη εμπειρία και μηχανισμούς δεκαετιών αποδεικνύει ότι ο σχεδιασμός του δούλεψε. Ότι η δυναμική του βρήκε ανταπόκριση. Ότι το επιτελείο του σωστά επέλεξε την καμπάνια που θα διευκόλυνε έναν υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης να ακούγεται ευχάριστα σε μια Λέσχη Φιλίας εξηγώντας στους θαμώνες της τρίτης ηλικίας τι είναι το πρόγραμμα ψηφιακής εκμάθησης και γιατί χρειάζεται να μην απουσιάζει κανείς από τα μαθήματα και αμέσως μετά να μιλάει σε ένα «πλημμυρισμένο από κόσμο» θέατρο Παλλάς σε μια κεντρική προεκλογική συγκέντρωση που έγραψε ιστορία, όπως και η προηγούμενη στο Μέγαρο Μουσικής για τον απολογισμό του έργου του.

Τέλος καλό, όλα καλά θα έλεγε κανείς, οι αριθμοί αυτό λένε, αλλά πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι κι όσοι με το Πιερρακάκη δούλεψαν αυτό το διάστημα μπορούν να είναι περήφανοι για ένα πολιτικά αποθεωτικό αποτέλεσμα.