Τοποθέτηση µε βαριές εκφράσεις εναντίον του πολιτικού συστήµατος της Ελλάδος, που δεν αναγνωρίζει τη µουσουλµανική µειονότητα ως τουρκική, αλλά και µε πολλές αποκαλύψεις για τους παρασκηνιακούς χειρισµούς της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε αυτό το ζήτηµα είχε πραγµατοποιήσει η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην γ.γ. στο υπουργείο ∆ικαιοσύνης, Μαρία Γιαννακάκη, λίγους µήνες πριν ο Άρειος Πάγος απορρίψει το αίτηµα µειονοτικών συλλόγων της Θράκης να χρησιµοποιούν τον όρο «τουρκικός/ή» στην ονοµασία τους.

Οπως αποκαλύπτουν σήµερα τα «Π», η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία ο πρώην διπλωµατικός σύµβουλος του Α. Τσίπρα, Γ. Αϋφαντής είχε κατονοµάσει στις καταγγελίες του ως µέλος της αριστερής «χορωδίας» που µπλόκαρε την υποψηφιότητα της Σαµπιχά Σουλεϊµάν στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ έπειτα από παρέµβαση του Τούρκου πρέσβη στον Ν. Παππά, είχε εµφανιστεί σε διαδικτυακή εκδήλωση µε διοργανωτές το Ελληνικό Παρατητήριο των Συµφωνιών του Ελσίνκι, του αποκαλούµενου ως «εθνικού µηνυτή» -και πλέον διωκόµενου για ξέπλυµα µαύρου χρήµατος και άλλες σοβαρές κατηγορίες- Π. ∆ηµητρά, την Ευρωπαϊκή Οµοσπονδία Τούρκων ∆υτικής Θράκης και τον Σύλλογο Επιστηµόνων Μειονότητας ∆υτικής Θράκης. Στην εκδήλωση εκείνη η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην γ.γ. Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων στο ∆ικαιοσύνης εµφανίστηκε µε απολογητικό ύφος απέναντι στους εκπροσώπους των συγκεκριµένων ενώσεων, επειδή το ελληνικό κράτος, κατά παράβαση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού ∆ικαστηρίου ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου, δεν τις αναγνωρίζει ως «τουρκικές».

Για να καταδείξει δε την «ακροδεξιά» αντίληψη των πολιτικών δυνάµεων της χώρας από τη Μεταπολίτευση και µετά, χωρίς να εξαιρεί και το ίδιο της το κόµµα, αλλά και να εξουδετερώσει το σκεπτικό της άρνησής τους επικαλέστηκε τη χούντα, λέγοντας πως µέχρι την πτώση της «η µειονότητα στη Θράκη ονοµαζόταν τουρκική». Συνηγορώντας υπέρ του δικαστικού αγώνα των συγκεκριµένων σωµατείων, η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ καταλόγισε ευθύνες στα ελληνικά δικαστήρια, ενώ αίσθηση προκάλεσε και µια σιβυλλική αναφορά της περί συνταγµατικής αναθεώρησης που θα προβλέπει την κατοχύρωση των «δικαιωµάτων» τους. «Τα συµπεράσµατά µας είναι ότι, πέρα από τις ολιγωρίες τις πολιτικές, τους φόβους, τις παλινδροµήσεις, το ότι υπάρχει διάχυτη δειλία να παρθούν τέτοιες πρωτοβουλίες, ειδικά στον λαϊκισµό που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή της Ελλάδας, υπάρχουν και εγγενείς δυσκολίες.

Οσον αφορά στο Σύνταγµα, όπου εκεί όµως δεν παίρνονται πρωτοβουλίες προκειµένου στις αναθεωρήσεις να γίνει µια ουσιαστική αναθεώρηση, που θα έφερνε την Ελλάδα στην πρωτοπορία του σεβασµού των ανθρωπίνων δικαιωµάτων.  Οµως υπάρχουν και δυσκολίες στη διοίκηση, µια άρνηση της διοίκησης να συνεργαστεί, και κυρίως ότι η χώρα δεν καταλαβαίνει πως σπαταλώντας διπλωµατικό και πολιτικό κεφάλαιο, φτάνει σε ένα σηµείο να µην µπορεί να κάνει συµµαχίες εντός του συµβουλίου υπουργών, προκειµένου να αντιµετωπίσει άλλα προβλήµατα τα οποία έχει», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ακολούθως, οι διοργανωτές ζήτησαν από τη Μαρία Γιαννακάκη να εξηγήσει τι συνέβη την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ως γραµµατέας του υπουργείου ∆ικαιοσύνης «έφτιαξε» µια τροπολογία που τους ικανοποιούσε, αλλά τελικά απορρίφθηκε. «Η τροπολογία αυτή κατέβαινε σε ένα νοµοσχέδιο για τη νοµική αναγνώριση της ταυτότητας. Ολη η αντίδραση ήταν ότι πρόκειται για εθνική προδοσία, ότι πάµε να εγγράψουµε τα τουρκικά σωµατεία, υπήρχαν άλλοι που έλεγαν πως καταστρατηγούµε τη Συνθήκη της Λωζάννης. Είχαν ακουστεί καταπληκτικά πράγµατα εκείνες τις ηµέρες στη Βουλή», ανέφερε και πρόσθεσε: «Νοµίζω πως είναι ένας πρόσφορος χώρος για να ασκήσει κάποιος και τον λαϊκισµό, την πατριδοκαπηλία. Ξεχνάνε πάρα πολύ οι πολιτικοί µας, και όχι µόνο, ότι η µειονότητα µέχρι το 1974, µέχρι την πτώση της χούντας, ονοµαζόταν τουρκική». Αρα η µειονότητα είναι το εύκολο θύµα πολιτικών παιχνιδιών. Και αυτό, όσο και αν περιορίζεται, δεν µπορεί να πάψει να υπάρχει.

Δεν ευοδώθηκε

Στην ίδια παρέµβαση οµολόγησε πως επί των ηµερών του ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε σχέδιο τα θέµατα της µειονότητας να πάνε από το υπουργείο Εξωτερικών στο Εσωτερικών, αλλά δεν ευοδώθηκε, γιατί υπήρξε αντίδραση του βαθέος υπουργείου Εξωτερικών. «Για παράδειγµα, το ότι εµείς ως κυβέρνηση δεν καταφέραµε το πολύ απλό, το να πάρουµε τα θέµατα της µειονότητας από το υπουργείο Εξωτερικών και να τα πάµε στο υπουργείο Εσωτερικών, όπως είναι τα θέµατα κάθε Ελληνα πολίτη, είναι µια µεγάλη µας αποτυχία, στην οποία πρέπει να σταθούµε τίµια και µε διάθεση αυτοκριτικής απέναντί της. Οταν εµένα µου ζητήθηκε να γράψω το πρόγραµµα του ΣΥΡΙΖΑ για τη µειονότητα µετά τις εκλογές του 2019, ξεκίνησε µε αυτή την αυτοκριτική διάθεση. Σε ένα τέτοιο θέµα, καλό είναι να πούµε τι αποτύχαµε να κάνουµε, τι αποτύχαµε να αγγίξουµε. Και η αντίδραση του βαθέος υπουργείου Εξωτερικών στην πρόταση να µεταφερθούν τα θέµατα της µειονότητας στο υπουργείο Εσωτερικών ξάφνιασε ακόµα και εµένα, που µε θεωρώ κοντά σε ορισµένες καταστάσεις για δεκαετίες», ανέφερε.

Απαντώντας στις επισηµάνσεις του Π. ∆ηµητρά πως η Ακροδεξιά δίνει γραµµή στα δηµοκρατικά κόµµατα για θέµατα µειονοτικά, η Μ. Γιαννακάκη υπερθεµάτισε: «Και σε αυτά τα θέµατα, για να είµαστε πάρα πολύ ειλικρινείς, γιατί διαφορετικά δεν µπορούµε να είµαστε χρήσιµοι, υπάρχει µια ακροδεξιά νοοτροπία οριζόντια στα κόµµατα. Εγώ όταν πήγα να εξηγήσω την περίφηµη τροπολογία στην Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΣΥΡΙΖΑ και στην Κ.Ο. των ΑΝ.ΕΛ., απ’ τους ΑΝ.ΕΛ. περίµενα να ακούσω τα πάντα. ∆ηλαδή, όταν βγήκα έξω, πήρα τηλέφωνο τον τότε πρωθυπουργό (σ.σ.: Αλ. Τσίπρα) και του είπα “δεν θα σ’ το συγχωρήσω ποτέ αυτό που µου έκανες”. Οταν µετά πήγα στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, άκουσα πράγµατα που έλεγα “αυτοί και εγώ δεν µπορεί να είµαστε στο ίδιο κόµµα. Κάποιος είναι σε λάθος κόµµα”».

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 17/6