«Η ΝΔ κατόρθωσε να αξιοποιήσει το έλλειμμα αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ που δημιουργήθηκε αντικειμενικά ήδη από το 2015, με το δημοψήφισμα» διαπιστώνει σε κείμενο συμβολής της η «Ομπρέλα» στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ασκώντας σκληρή κριτική για τα πεπραγμένα της τελευταίας τετραετίας.

Αναδρομική καταψήφιση - η ΝΔ κέρδισε το κέντρο

«Αυτό το έλλειμμα αξιοπιστίας που αρνηθήκαμε να το αντιμετωπίσουμε το 2019 όταν δεν εμβαθύναμε την αναγκαία αυτοκριτική και δεν αξιοποιήσαμε την ευκαιρία που έδινε για αναστοχασμό το υψηλό ποσοστό του 31,5%. Στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και τη νίκη της ΝΔ υπάρχει αναδρομική καταψήφιση πλευρών και της διακυβέρνησής μας» επισημαίνει η μειοψηφία, επισημαίνοντας πως «στις εκλογές δοκιμάστηκε και απέτυχε το πολιτικό σχέδιο της διεύρυνσης του κόμματος όπως με μηχανιστικό τρόπο επιδιώχτηκε αμέσως μετά τις εκλογές του 2019». «Η αναγκαία αντιστοίχιση του πολιτικού με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ προϋπέθετε σαφήνεια φυσιογνωμίας, δηλαδή αριστερή φυσιογνωμία. Ανοίγεσαι (και είναι ασφαλώς αναγκαίο) αν ξέρεις ποιος είσαι και το μεταδίδεις με σιγουριά στον άλλον. Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε στο κέντρο με γραμμή συντηρητική και ακροδεξιά σε ορισμένα θέματα. Δεν διαπραγματεύτηκε τη φυσιογνωμία της, ακόμα και όταν έκανε πολιτική απεύθυνσης σε ειδικά εκλογικά κοινά», όπως αναφέρεται.

Ασπόνδυλος πολυσυλλεκτισμός

Στον αντίποδα, «εμείς παραδοθήκαμε σε έναν ασπόνδυλο πολυσυλλεκτισμό. Δεν προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε νέα πολιτική συνείδηση στο λαϊκό κόσμο που ήρθε από το ΠΑΣΟΚ. Τους αντιμετωπίσαμε ως δανεικούς ψηφοφόρους για μια ολόκληρη δεκαετία! Και πολλοί από αυτούς, όπως ήρθαν, έφυγαν! Επιβεβαιώθηκε δηλαδή η αντιστροφή του πολυσυλλεκτισμού. Δώσαμε προς παντού!» τονίζεται στο κείμενο, που διερωτάται: «Χρειάζεται και άλλη απόδειξη φυσιογνωμικής μετάλλαξης; Η οδυνηρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ συνέβη καθώς καταβυθιστήκαμε εκλογικά εκεί που είχαμε πλεονέκτημα, στις λαϊκές περιοχές και τη νεολαία».

Αναφερόμενη στα θέματα φυσιογνωμίας, η «Ομπρέλα» παρατηρεί πως  «κεντρικό ρόλο κατέχει η καχεκτική οργανωτική δομή, η αποξένωσή μας από τους κοινωνικούς χώρους, εκεί όπου μέσα από συγκρούσεις και συναινέσεις παράγεται η πολιτική και δοκιμάζεται ο “πόλεμος των θέσεων”. Δηλαδή δοκιμάζεται κατεξοχήν ένα αριστερό κόμμα».

Επιλέξαμε να κάνουμε “μετεγγραφές” κορυφαίων στελεχών του κραταιού ΠΑΣΟΚ…

 «Για έλλειψη κοινωνικής γείωσης είχαμε μιλήσει. Επιλέξαμε να κάνουμε “μετεγγραφές” κορυφαίων στελεχών του κραταιού ΠΑΣΟΚ, όταν πρώην ψηφοφόροι ή μέλη του είχαν έρθει πρώτοι και χωρίς τη διαμεσολάβησή τους. Αντιμετωπίσαμε στην πράξη τα μέλη ως ψηφοφόρους και τις οργανώσεις ως άθροισμα βουλευτικών δικτύων. Αυτή η αποξένωση από την κοινωνία μας εμπόδισε να κατανοήσουμε και να προλάβουμε τις αιτίες της εκλογικής κατάρρευσης. Η ηγεσία πορευόταν αυτάρεσκα ως επιτυχής, αισθανόμενη ότι αδικείται από τις δημοσκοπήσεις», σημειώνεται, με αιχμές προς τον Αλέξη Τσίπρα.

Ως προς τα μείζονα θέματα φυσιογνωμίας και ταυτότητας, η «Ομπρέλα» σταχυολογεί:

α. Την ποιότητα της αντιπολίτευσης που ασκήσαμε συχνά αντιφατική ή και αλλοπρόσαλλη. «Ας θυμηθούμε τις αμφισημίες για το κρίσιμο θέμα της πανδημίας. Αλλά και την αδυναμία να κατανοήσουμε τη σημασία που είχε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα που είχε η κυβερνητική πολιτική των PASS. Μια ροπή προς τον καταγγελτισμό, που συχνά κατέτεινε στην προσωποποίηση της αντιπολιτευτικής τακτικής. Αυτή η αντιπολίτευση μας εμπόδισε να αναπτύξουμε τις δικές μας προγραμματικές θέσεις. Για το φορολογικό π.χ. αποφύγαμε να μιλήσουμε με συγκεκριμένα μέτρα για το αυτονόητο της δημοκρατικής φορολογικής μεταρρύθμισης», τονίζει.

Παλινωδίες και απομόνωση

β. Στο θέμα της απλής αναλογικής. Μια στρατηγική επιλογή της Αριστεράς, την οποία νομοθετήσαμε το 2016, ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε. Δεν αναλάβαμε καμιά πρωτοβουλία προγραμματικών συγκλίσεων με κοινωνικούς φορείς και πολιτικά κόμματα, όπως είχαμε αποφασίσει στην ΚΕ τον Οκτώβριο του 2022. Τελικά με παλινωδίες π.χ. “όχι κυβέρνηση μειοψηφίας”, “κυβέρνηση ειδικού σκοπού”, “κυβέρνηση ανοχής”, δημιουργήθηκαν αρνητικές συνθήκες που συνέβαλαν στην απομόνωσή μας προεκλογικά.

Η κατ’ ουσίαν εγκατάλειψη της απλής αναλογικής συνδυάστηκε με την παλινδρόμηση στο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80, κάτι που ανταποκρινόταν σε άλλες συνθήκες.

 «Η στρατηγική της απλής αναλογικής προϋποθέτει τη συγκρότηση συνασπισμού κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την αλλαγή στην διακυβέρνηση, στις πολιτικές και στην κοινωνία. Προϋποθέτει την αποδοχή των πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων και σε μια διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα κινήματα. Το “ριμέικ ΠΑΣΟΚ” δεν απαντά στη συνεργασία που είναι αναγκαία, καθώς η συνθετότητα των νέων προκλήσεων προϋποθέτει εξαντλητική προσπάθεια για συναινέσεις στην κοινωνία και την πολιτική, αλλά και συγκρούσεις με τα αντίπαλα κοινωνικά συμφέροντα και ιδεολογίες» σημειώνει η μειοψηφία, καταλήγοντας πως «μετά τις εκλογές του 2019 προωθήθηκε ένα σχέδιο μετάλλαξης του κόμματος που υπονόμευσε την αντιπολιτευτική αποτελεσματικότητά του, την εσωτερική  λειτουργία του, τις σχέσεις του με την κοινωνία και τελικά την παρουσία του στις κάλπες».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απολέσει επί του παρόντος, το αυτονόητο της κυβερνησιμότητας. Το 18% δεν είναι διατηρήσιμο αν δεν υπάρξει άμεση ανάταξη του κόμματος: δημοκρατικές λειτουργίες, προγραμματική ανανέωση, νέα ηγεσία με σεβασμό στη συλλογικότητα και εντέλει αριστερή φυσιογνωμία του κόμματος.

Ευθύνη όλων μας είναι η δημοκρατική ανασυγκρότηση του κόμματος. Χωρίς σύνδρομα αυτοδικαίωσης και μάχες μηχανισμών», καταλήγει.