Τον χαρακτηρίζει το πρόθημα «αντι ». Διαβάζει Πάμπλο Νερούδα και χαλαρώνει με Εδουάρδο Γκαλεάνο. Ακούει φανατικά μουσική τάνγκο και έχει μεγάλη συλλογή από παλιά ραδιόφωνα, αυτά με τη λυχνία. Δεν έχει social media και οι πολύ δικοί του άνθρωποι τον πειράζουν λέγοντάς του «σοσιαλίζεις μέσα στη ΝΔ». Λατρεύει το ραδιόφωνο: «Κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω εκπομπή στα ερτζιανά, αλλά να διαλέγω εγώ τη μουσική: Depeche Mode, Ramones, Smiths». Στα 17 του χρόνια, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής, πέρασε και από τα decks του dj.

Ο νέος βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ Γιώργος Σταμάτης, έμπειρος πρώην γενικός γραμματέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης, είναι ο προστάτης των ανθρώπων που κατά λάθος βρέθηκαν να ζουν στο περιθώριο. Δεν του αρέσει η αδικία. Νιώθει ελεύθερος και σκέφτεται έξω από το κουτί! Θέλει σε όλα να δίνει λύσεις.

Έχει προσωπική καθημερινή επαφή με άτομα από περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες, αλλά δεν έγινε βάσει σχεδίου. «Κάποια πράγματα σε οδηγούν, άλλα τα επιλέγεις. Νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι, είτε είναι άστεγοι είτε είναι Ρομά είτε είναι εξαρτημένοι από ουσίες, είναι μέλη της κοινωνίας μας, κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι μέλη της οικογένειάς μας», τονίζει. Πιστεύει ότι ένα κράτος δικαίου και δημοκρατίας πρέπει να αγκαλιάζει και να ασχολείται με όλους τους πολίτες: «Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι παραβατικοί. Είναι κανονικοί άνθρωποι που για χ-ψ λόγους βρέθηκαν σε μια δύσκολη θέση και απλά συνέβη».

Ο εθελοντισμός για τον Γιώργο Σταμάτη είναι φιλοσοφία ζωής. «Αυτό που συνέβη στη Ρόδο με τις πυρκαγιές -και πώς κινητοποιήθηκε ένα σύστημα- δείχνει πως μια πολιτεία έχει το ανθρώπινο δυναμικό των πολιτών. Απλά πρέπει να το στηρίξει με εκπαίδευση και διευκόλυνση των διαδικασιών με τις οποίες μπορεί κάποιος να γίνει εθελοντής».

Φυσικοθεραπευτής στο επάγγελμα, ασχολήθηκε με τη θεραπευτική ιππασία που αφορά ανθρώπους με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και σκλήρυνση κατά πλάκας. Έκανε ένα μεταπτυχιακό με το κομμάτι της διαχείρισης κρίσεων Υγείας και ταξιδιωτική ιατρική: «Ό,τι μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος στην Αφρική: ιούς, πανδημίες, σεισμούς, πολέμους, πώς να δημιουργείς καταυλισμούς…».

«Ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου με τράβηξε αυτό… δεν το διάλεξα εγώ», λέει ο Γ. Σταμάτης και συμπληρώνει: «Προφανώς αυτό με διάλεξε. Δεν τέθηκε ποτέ θέμα ιδεολογικής φύσης, του τύπου “θέλω να προσφέρω”. Απλά κάνω αυτό που κάνω, τόσο απλό».

Με όλα όσα έχει ασχοληθεί, θεωρεί πως «ενισχύουν την αντίληψή σου περί ανθρωπισμού, ανθρωπιστικού δικαίου, ευπαθών ομάδων, διαχείρισης κρίσεων. Ανακαλύπτεις μια τελείως διαφορετική προσέγγιση. Ο άστεγος πληθυσμός τις περισσότερες φορές δεν έχει ανάγκη από φαγητό. Έχει ανάγκη από ενδυνάμωση, από σπίτι, από εργασία. Οπότε πρέπει να εστιάζουμε σε αυτό που έχει ανάγκη πραγματικά, παρά στις ad hoc ανάγκες.

Το πρόγραμμα Στέγασης και Εργασίας, που δημιουργήσαμε, ήταν πολύ καινοτόμο και συνδέει όλη αυτήν την αλυσίδα. Μόνο έτσι θα έχεις αποτέλεσμα. Είναι μια πολιτική πολυεπίπεδη». Στην Ελλάδα έχουμε 2.000 άστεγους, δεν έχουμε το φαινόμενο της Δυτικής Ευρώπης. Οι άστεγοι είναι μέσα στη ζωή του: «Κοιμάμαι μαζί τους. Κάθε μέρα. Έχω ξενυχτήσει, έχω γιορτάσει. Έχω γνωρίσει περήφανους ανθρώπους, που ο καθένας έχει τη δική του ιστορία. Όταν είσαι στην πολιτική θέση που βρέθηκα, δεν πρέπει να κρίνεις ποτέ τις ζωές των άλλων. Τους βοηθάς με βάση την κατάστασή τους και όχι αν έχουν κάνει λάθη στη ζωή τους. Δεν τους κατηγοριοποιείς με το ότι είναι άστεγοι, άρα πρέπει να κάνω αυτό! Ο καθένας είναι μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα».

Το «παράσημο» που απέκτησε όσο ήταν γενικός γραμματέας Κοινωνικής Αλληλεγγύης είναι πως «όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν το κινητό μου και με καλούν ή τους τηλεφωνώ και εγώ. Είτε είναι στον δρόμο είτε σε κάποια δομή ή επανήλθαν στο σπίτι. Νιώθουν ότι έχουν έναν δικό τους άνθρωπο».

Επικαλείται έναν ρωμαιοκαθολικό Βραζιλιάνο ιερέα, που έλεγε: «Όταν δίνω τροφή στους άστεγους με λένε άγιο, όταν ρωτάω γιατί υπάρχουν φτωχοί, με λένε κομμουνιστή. Δεν είμαι άγιος ούτε κομμουνιστής. Απλά είμαι κάποιος που μπορεί και θέλει να προσφέρει». Θυμάται όταν ήταν γενικός γραμματέας, στο γραφείο «είχα μια αποθήκη που ήταν κοινωνικό παντοπωλείο. Πάντα υπήρχε διαθέσιμο φαγητό ή ό,τι χρειάζεται να δώσω: παιχνίδια, βιβλία για τα παιδιά. Για τον οποιοδήποτε έχει ανάγκη».

Το διάβασμα τον χαλαρώνει και η θάλασσα τον ηρεμεί… «Η αποσυμπίεσή μου είναι να βρεθώ με τους ανθρώπους που τυγχάνει να με τιμούν με τη φιλία τους, τους άστεγους. Το βράδυ μπορεί στις 12 να είμαι στο λιμάνι του Πειραιά ή στο Θησείο για να τους δω».
Από τις πιο δύσκολες στιγμές «ήταν όταν έπρεπε να επικοινωνήσω με τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο. Τώρα με τιμούν με τη φιλία τους».

Έχει έναν ρόλο θεσμικό και δημιουργεί διαπροσωπική κοινωνική πολιτική. «Όλα ξεκίνησαν από την εμπιστοσύνη του Κ. Μητσοτάκη. Όταν έγινε πρόεδρος της ΝΔ».

Ο Γιώργος Σταμάτης, όπου και αν βρεθεί, θα είναι πάντα στην απέναντι όχθη: «Είμαι υπέρ της διαφορετικότητας». Είναι ένας αντισυμβατικός μητσοτακικός.